Czym jest kultura wirusowa?
Kultura wirusowa to metoda stosowana przez lekarzy do hodowli i wykrywania wirusów, które mogą być obecne w badaniu STD lub innej próbce biologicznej. Na przykład może być użyty do wywołania wirusa opryszczki z opryszczki. Jest nieco bardziej zaangażowany niż kultura bakteryjna. Dzieje się tak dlatego, że w przeciwieństwie do bakterii wirusy nie mogą same się replikować.
Hodowla bakteryjna polega po prostu na inkubacji próbki w odpowiednim podłożu, w którym mogą rosnąć bakterie. W przeciwieństwie do tego, hodowla wirusowa wymaga użycia próbki do zakażenia wrażliwych komórek. Następnie wirus może rosnąć i replikować się w tych komórkach, aż osiągnie wykrywalne poziomy.
Kultura wirusowa może trwać w różnym czasie w zależności od:
- Jaki rodzaj kultury jest hodowany
- Jakie rodzaje komórek są używane
- Techniki stosowane w procesie kultury
Jednak niezależnie od precyzyjnej metodologii, jest powolny. Hodowla wirusowa jest na ogół bardziej czasochłonnym procesem niż test amplifikacji kwasów nukleinowych (NAAT). Wymaga to również większego poziomu umiejętności. Dotyczy to zarówno laboratorium, jak i lekarza pobierającego próbkę. Ta umiejętność jest wymagana, aby wirus pozostał zakaźny i nienaruszony. Z tego powodu kultura wirusowa może nie być dostępna we wszystkich witrynach testujących STD.
Podobnie jak w przypadku wielu rodzajów testów STD, kultura wirusowa jest często tylko pierwszym krokiem w diagnozowaniu nieznanej infekcji. Po wykryciu wirusa nadal trzeba go zidentyfikować. Można to zrobić za pomocą różnych technik. Obejmują one testy kwasów nukleinowych, testy oparte na przeciwciałach i mikroskopię elektronową.
Kultura wirusowa jest również wykorzystywana w badaniach naukowych. Jest to sposób, w jaki naukowcy mogą wytwarzać duże ilości wirusa in vitro. Jednak niektóre rodzaje wirusów mogą być niezwykle trudne do wyhodowania i oczyszczenia w laboratorium.
Przykłady:
Testowanie hodowli wirusowej i / lub amplifikacji kwasów nukleinowych materiału z widocznych ran jest złotym standardem w testach na opryszczkę. Jednak tego typu testowanie może być przeprowadzone tylko u osób, u których występują odrzuty narządów płciowych. Badanie przesiewowe bezobjawowych osób na opryszczkę narządów płciowych lub jamy ustnej wymaga zastosowania testów krwi. Wykrywają one przeciwciała przeciwko określonym szczepom wirusa, a nie sam wirus. Znalezienie takich badań krwi może być jednak trudne. Niektórzy lekarze nie zdają sobie sprawy z ich istnienia, a inni lekarze niechętnie ich używają.
Kulturę wirusową opryszczki można uzyskać za pomocą różnych typów komórek. Niestety, nie jest równie skuteczny na wszystkich etapach epidemii opryszczki. Podczas gdy hodowla wirusowa jest bardzo dobra w wykrywaniu wirusa opryszczki w pęcherzykowych i krostkowych zmianach opryszczkowych (> 90 procent), o wiele mniej jest w wykrywaniu wirusa we wrzodziejących zmianach (~ 70 procent). Wskaźnik wykrywalności zmian, które zaczęły się kurczyć, spada tylko do 27 procent. Ponadto szybkość, z jaką próbki są transportowane do badania, oraz to, czy są odpowiednio przechowywane w lodówce, może również mieć znaczący wpływ na efektywność hodowli wirusowej.
Kultura wirusowa jest uznawana za złoty standard testowania opryszczki. Jednak może to być trudny test, który można wykonać dobrze. Z wielu powodów możliwe jest uzyskanie negatywnego wyniku w hodowli wirusowej, nawet jeśli osoba ma wyraźne objawy opryszczki i jest pozytywna w wyniku badania krwi. Takie fałszywe negacje mogą wystąpić, na przykład, jeśli testy zostały przeprowadzone na niewłaściwym etapie wybuchu choroby. Mogą również wystąpić, jeśli próbka została nieprawidłowo przetransportowana i przechowywana.
Uwaga: osobom, które szukają ostatecznych wyników testu na opryszczkę, zaleca się wizytę u lekarza zaraz po wybuchu epidemii. Takie postępowanie daje lekarzowi największą szansę na przetestowanie odleżyn w momencie, w którym kultura wirusowa jest najbardziej skuteczna.
