Wirusowe zapalenie wątroby typu C jest chorobą zakaźną atakującą wątrobę przenoszoną przez wirus zapalenia wątroby typu C (HCV) i jest jedną z głównych przyczyn hospitalizacji i zgonów wśród osób zakażonych wirusem HIV.
Amerykańskie Stowarzyszenie Badań nad Chorobami Wątroby (AASLD) donosi, że wirusowe zapalenie wątroby, w tym wirusowe zapalenie wątroby typu A, B i C, jest dziś główną przyczyną zgonów na całym świecie, z utratą życia przekraczającą liczbę AIDS, gruźlicy i malaria.
Obecnie nie ma szczepionki przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu C. Co HIV / HCV Coinfection
Zgłaszane rozpowszechnienie zakażenia HIV / HCV różni się w zależności od badania, ale badania silnie sugerują, że odsetek zakażenia HCV wśród osób z HIV wynosi aż 30 procent w USA i Europie. Globalnie, całkowite obciążenie HIV / HCV wynosi około 4-5 milionów ludzi lub 10-15 procent populacji HIV.
Osoby zażywające narkotyki dożylnie (IDU) mają najwyższe ryzyko zakażenia HIV / HCV, a ich rozpowszechnienie mieści się w przedziale od 82 do 93 procent. W przeciwieństwie do tego, współsubsydia poprzez transmisję seksualną wynoszą około 9 procent.
Podczas gdy mężczyźni uprawiający seks z mężczyznami (MSM) nie mają z natury zwiększonego ryzyka zakażenia HCV, ryzyko może wzrosnąć nawet do 23 procent w MSM z zachowaniami wysokiego ryzyka – takimi jak wielu partnerów seksualnych, seks grupowy, lub nawet wspólne leki przyjmowane donosowo lub doustnie.
Ludzie zakażeni generalnie mają wyższe miano wirusa HCV niż ich jednocząsteczkowe odpowiedniki, co powoduje przyspieszenie progresji do zwłóknienia, marskości i raka wątrobowokomórkowego (najczęstszy rodzaj raka wątroby).
Co więcej, osoby współzakażone mają trzykrotnie większe ryzyko wystąpienia hepatotoksyczności związanej z antyretrowirusami (działanie toksyczne na wątrobę) niż osoby zakażone samym HIV.
Dane te wskazują na potrzebę większej identyfikacji HCV wśród osób zakażonych wirusem HIV, a także bardziej skutecznych metod leczenia w celu oczyszczenia zakażenia HCV lub, co najmniej, powolnego postępu choroby.
Kiedy rozpocząć leczenie
Kiedy rozpocząć leczenie HCV może być skomplikowanym problemem. Mówiąc ogólnie, leczenie HCV jest wskazane u osób z potwierdzonymi nieprawidłowościami wątroby związanymi z HCV. Departament Zdrowia i Opieki Społecznej USA (DHHS) zaleca obecnie rozpoczęcie leczenia HCV u osób zakażonych, które mają znaczne zwłóknienie i są bardziej narażone na rozwój marskości.
Ze względu na znaczny potencjał skutków ubocznych leków – obok faktu, że leczenie nie gwarantuje w pełni klirensu HCV – decyzja o leczeniu opiera się w dużej mierze na gotowości pacjenta, a także na ocenie wskaźników prognostycznych dla sukcesu leczenia (np. Genotypu HCV, Obciążenie wirusem HCV).
Należy jednak zauważyć, że stale ulepszane leki HCV szybko zmniejszają bariery w leczeniu, a korzyści terapii znacznie przewyższają potencjalne konsekwencje.
DHHS zaleca stosowanie skojarzonej terapii przeciwretrowirusowej (ART) we wszystkich współzakażonych osobach, niezależnie od liczby komórek CD4, które, jak wykazano, spowalniają rozwój choroby związanej z HCV. Ponadto:
W przypadku osób z niską liczbą komórek CD4 (poniżej 200 komórek / ml) leczenie HCV należy odłożyć do czasu, aż wzrośnie poziom CD4. Wybór leków przeciwretrowirusowych jest całkowicie zależny od potencjalnych interakcji między lekami, jak również z nakładających się toksyczności. (Głównym problemem jest to, że niektóre leki stosowane w leczeniu HCV są metabolizowane w tych samych ścieżkach, co niektóre leki przeciwretrowirusowe, zmniejszając skuteczność leku w obu przypadkach, jednocześnie zwiększając ryzyko działań niepożądanych.)
- W przypadku osób już leczonych ART należy rozważyć zmianę leczenia w celu zminimalizowania prawdopodobnych skutków ubocznych, a korzyści wynikające ze zmiany ponownie przeważają nad obawami dotyczącymi potencjalnego rozwoju oporności na HIV.
- W przypadku nieleczonych pacjentów z liczbą CD4 powyżej 500 komórek / ml, klinicyści mogą zdecydować się na opóźnienie ART do zakończenia leczenia HCV.
- Przegląd opcji leków przeciw HCV
Szkieletem leczenia HCV od dawna jest połączenie pegylowanego interferonu alfa (lub PEG-IFN) z rybawiryną. PEG-IFN jest kombinacją trzech środków przeciwwirusowych, które wywołują komórki w celu wytworzenia dużej ilości enzymów zdolnych do zabicia zarówno wirusa, jak i zainfekowanych komórek gospodarza.
Rybawiryna, inny środek przeciwwirusowy, zakłóca metabolizm RNA niezbędny do replikacji wirusa.
Nowsze leki przeciwwirusowe o działaniu bezpośrednim (DAA) są w coraz większym stopniu zdolne do leczenia różnych genotypów zapalenia wątroby typu C bez stosowania PEG-INF i, w wielu przypadkach, rybawiryny. W ten sposób skutki uboczne związane z terapią HCV są znacznie zmniejszone, podobnie jak czas trwania leczenia.
Wśród obecnie zatwierdzonych DAA stosowanych w leczeniu przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C (zgodnie z zatwierdzeniem FDA):
Lek
| Zatwierdzony dla | Przepisany | Dawkowanie | Czas trwania | Epclusa (sofosbuwir + welpataswir) |
| genotypy 1, 2, 3, 4, 5 i 6 z naszą bez marskości | rybawiryny w przypadkach niewyrównanej marskości wątroby i bez rybawiryny we wszystkich innych przypadkach | jedna tabletka na dobę z posiłkiem lub bez | 12-16 tygodni | Zepatier (elbaswir + grazoprewir) |
| genotypy 1 i 4 z lub bez marskości wątroby | rybawiryny lub bez rybawiryny, w zależności od genotypu i historii leczenia | jedna tabletka na dobę z posiłkiem lub bez | 12-16 tygodni | Daklinza (daklataswir) |
| genotypy 3 bez marskości wątroby | Sovaldi (sofosbuwir) | jedna tabletka na dobę z posiłkiem | 12 tygodni | Technika (ombitasvir + parytaprewir + rytonawir) |
| genotypy 4 bez marskości | rybawiryny | dwie tabletki dziennie z posiłkiem | 12 tygodni | Viekira Pak (ombitasvir + parytaprewir + rytonawir, co -opakowany dasabuwirem) |
| genotypy 1 z marskością wątroby lub bez niej | rybawiryny lub we własnym zakresie, o ile to wskazane | dwie tabletki ombitasvir + parytaprewir + rytonawir przyjmowany raz na dobę z jedzeniem, plus jedna tabletka dasabuwiru przyjmowany dwa razy na dobę z posiłkiem | 12- 24 tygodnie | Harvoni (sofosbuwir + ledipaswir) |
| genotyp 1 z marskością lub bez | przyjmowany samodzielnie | jedna tabletka na dobę z posiłkiem lub bez | 12-24 tygodnie | Sovaldi (sofosbuwir) |
| genotypy 1, 2, 3 i 4 z marskością , w tym z marskością wątroby lub rakiem wątrobowokomórkowym (HCC) | peginterferon + rybawiryna, sama rybawiryna lub Olysio (simeprewir) z rybawiryną lub bez, gdy wskazane | jedna tabletka na dobę z posiłkiem lub bez posiłku | 12-24 tygodnie | Olysio (simeprewir) |
| genotyp 1 z lub bez marskości wątroby | peginterferon + rybawiryna lub Sovaldi (sofosbuwir), gdy wskazane | jedna kapsułka dziennie z posiłkiem | 24-48 tygodni | Częste działania niepożądane |
Jedna z głównych obaw dotyczących leczenia HIV / HC Monoterapia V to potencjalne skutki uboczne, które mogą wystąpić w wyniku terapii. Podczas gdy wprowadzenie leków nowej generacji przekształciło leczenie zakażenia HCV, nie można lekceważyć wyzwań, z którymi borykają się niektórzy pacjenci.
W przypadku osób rozpoczynających terapię po raz pierwszy najczęściej występującymi działaniami niepożądanymi terapii HCV (występującymi w co najmniej 5% przypadków) są:
Epclusa: zmęczenie, ból głowy
- Zepatier: zmęczenie, ból głowy, nudności
- Daklinza: zmęczenie, ból głowy , nudności, biegunka
- Technika: fizyczne osłabienie, zmęczenie, nudności, bezsenność
- Viekira Pak: zmęczenie, nudności, swędzenie skóry, reakcja skórna, bezsenność, osłabienie, zmęczenie
- Harvoni: zmęczenie, ból głowy
- Sovaldi + PEG / INF + rybawiryna: zmęczenie bezsenność, nudności, ból głowy, niedokrwistość
- Sovaldi + rybawiryna: zmęczenie, ból głowy
- Olysio + PEG / INF + rybawiryna: wysypka, swędzenie skóry, nudności, ból mięśni, duszność
- Podczas gdy wiele skutków ubocznych jest przejściowych, ustępuje w obrębie tydzień lub dwa od rozpoczęcia, niektóre objawy mogą być przedłużone i wyraźne (szczególnie w terapiach opartych na PEG / INF). Porozmawiaj natychmiast z lekarzem, jeśli objawy są niepokojące lub uporczywe.
Przed rozpoczęciem leczenia HCV
Zrozumienie i przewidywanie możliwych skutków ubocznych jest kluczem do indywidualizacji terapii i osiągnięcia optymalnych celów leczenia. Obciążenie pigułkami, harmonogramy dawkowania i zmiany w diecie (tj. Zwiększenie spożycia tłuszczów przez osoby stosujące dietę niskotłuszczową) to tylko niektóre z problemów, które należy rozwiązać, aby lepiej zapewnić gotowość pacjenta.
O ile wybór leków może być uznany za kluczowy dla sukcesu leczenia, to także przestrzeganie zasad lekowych. Dotyczy to nie tylko lepszych wyników, ale w wielu przypadkach zmniejsza częstość występowania i nasilenie skutków ubocznych. Suboptymalne przyleganie jest tak samo czynnikiem ryzyka niepowodzenia leczenia, jak i zdarzeń niepożądanych.
Transplantacja wątroby
Marskość z powodu przewlekłego zakażenia HCV jest wiodącym wskaźnikiem przeszczepów wątroby w Stanach Zjednoczonych, Europie i Japonii, chociaż wiadomo, że wirus powraca u około 70 procent biorców przeszczepów w ciągu trzech lat. Dodatkowo, infekcja samego przeszczepu może spowodować od 10 do 30 procent pacjentów z rozwijającą się marskością w ciągu pięciu lat.
U osób wymagających przeszczepu wątroby rozpoczęcie potrójnej terapii HCV może znacząco zmniejszyć ryzyko utraty przeszczepu o około 30%.
Pomimo ryzyka skojarzeń, ważne jest, aby pamiętać, że wskaźnik przeżycia pacjentów jest porównywalny z wszystkimi innymi wskazaniami do przeszczepienia wątroby – wskaźnik przeżywalności pooperacyjnej wynosi między 68% a 84% w ciągu pierwszych pięciu lat.
Leki generowane przez nowszą generację HCV mogą prawdopodobnie przyspieszyć te wyniki, jednocześnie eliminując wysoki poziom efektów ubocznych związanych z leczeniem.
Technivie
