Złamane kości są jednym z najczęstszych obrażeń ortopedycznych. Złamania wymagają leczenia, które może być tak proste jak odpoczynek, lub tak inwazyjne jak operacja. Istnieje wiele czynników, które należy wziąć pod uwagę, aby określić najbardziej odpowiednie leczenie złamania kości, w tym:
- Lokalizacja złamanej kości
- Wyrównanie złamania
- Oczekiwania pacjenta
Niektóre z najczęściej stosowanych metod leczenia złamań są opisane tutaj.
Immobilizacja
Najczęstszym rodzajem leczenia złamań jest unieruchomienie. Istnieją różne rodzaje unieruchomienia, w tym szyna, szelki, odlewy, zawiesia i inne.
Obsada unieruchamiania jest najczęstszą metodą, w której materiał (zazwyczaj gips lub włókno szklane) jest owinięty wokół zranionej kończyny i pozostawiony do stwardnienia. Odlewy mają nieskończoną liczbę kształtów i rozmiarów i wymagają odpowiedniej pielęgnacji odlewu.
Złamania poddane unieruchomieniu muszą być odpowiednio wyrównane, aby umożliwić leczenie z dobrym rezultatem. Jeżeli wyrównanie złamania nie jest wystarczające, konieczne będzie dalsze leczenie.
Zmniejszanie (usuwanie) złamanej kości
Procedura nazywana redukcją złamania lub zmniejszeniem złamania jest interwencją w celu lepszego wyrównania złamanych kości. Redukcja złamania może być wykonana jako zamknięta redukcja (nieoperacyjna) lub otwarta redukcja (operacja).
Typową zamkniętą redukcję przeprowadza się albo poprzez podanie znieczulenia miejscowego do złamania kości lub znieczulenia ogólnego, a następnie przez określony manewr, aby spróbować wyrównać złamaną kość. Po zamkniętym zmniejszeniu zastosowano szynę lub obsadę do przytrzymania kości w poprawionym wyrównaniu.
Trakcja
Trakcja jest starszą formą zarządzania złamaniami, której używa się dziś rzadziej. Istnieją jednak pewne sytuacje, w których trakcja może być bardzo przydatną opcją leczenia.
Trakcja obejmuje delikatne pociągnięcie kończyny, aby wyrównać kości. Często metalowy trzpień jest umieszczony w kości po drugiej stronie złamania, nazywa się to trakcją szkieletową. Liny i obciążniki są przymocowane do sworznia, aby delikatnie pociągnąć fragmenty kości do wyrównania.
Trakcja skórna jest podobną koncepcją, ale zamiast wkładania szpilki do kości, trakcja polega tylko na wyciągnięciu zewnętrznym na kończynę. Trakcja skóry nie może ciągnąć z taką samą siłą jak trakcja szkieletowa, więc jeśli trakcja jest używana przez więcej niż krótki czas, zwykle preferowana jest trakcja kośćca.
Kołki
Kołki są często używane do stabilizacji mniejszych kości (na przykład dłoni i nadgarstka), gdy można zastosować zamkniętą redukcję w celu poprawy wyrównania, ale odlew jest niewystarczający do utrzymania kości w miejscu.
Szpilki są zwykle umieszczane na skórze w procedurze zwanej zamkniętym zmniejszeniem za pomocą przezskórnego przypinania (CRPP). Szpilki są umieszczane na sali operacyjnej, ale zazwyczaj można je usunąć w gabinecie lekarskim i występuje niewielki dyskomfort w przypadku większości procedur zdejmowania szpilek. Jeśli występuje dyskomfort, usunięcie można wykonać na sali operacyjnej.
Zewnętrzne mocowanie
Zewnętrzne mocowanie wykorzystuje również kołki, które wchodzą do skóry, ale są trzymane razem poza ciałem z ramą, aby zachować wyrównanie. Fiksacja zewnętrzna to doskonała opcja z ciężkim urazem, ponieważ można je szybko zastosować, można je dostosować w razie potrzeby i umożliwiają dostęp do skóry i ran tkanek miękkich. Fiksacja zewnętrzna jest często używana przy otwartych złamaniach.
Fiksacja zewnętrzna może być również pomocna w przypadku znacznego obrzęku, który może spowodować, że operacja okaże się zbyt ryzykowna. Przez czasowe unieruchomienie złamania można poprawić obrzęk, a wewnętrzne utrwalenie można rozważyć w późniejszym czasie.
Otwarta redukcja z wewnętrznym utrwaleniem
Otwarta redukcja oznacza chirurgiczne otwarcie miejsca złamania, wyrównanie fragmentów kości, a następnie przytrzymanie ich na miejscu. Najczęstszym rodzajem wewnętrznej stabilizacji są metalowe płytki i wkręty, chociaż istnieje wiele urządzeń, które mogą być stosowane do stabilizowania różnych typów złamań.
Otwarta redukcja z wewnętrznym utrwaleniem (ORIF) jest preferowanym zabiegiem dla wielu różnych typów złamań:
- Złamania, które mają tendencję do przemieszczania się z unieruchomieniem
- Złamania, które są źle wyrównane
- Złamania wokół stawów, które mają znaczące uszkodzenie stawu
Określanie, kiedy złamanie operacja powinna być złożoną decyzją, która musi uwzględniać wiele zmiennych, w tym rodzaj, lokalizację i ciężkość złamań, a także oczekiwania pacjenta. W niektórych sytuacjach może być konieczne usunięcie implantów metalowych w późniejszym terminie.
Drut śródszpikowy
Krążek śródszpikowy (IM) jest zabiegiem chirurgicznym stabilizującym złamaną kość poprzez wprowadzenie metalowego pręta do wydrążonego szpiku kostnego kości. Ta część kości (w której znajduje się szpik kostny) może być użyta do przytrzymania pręta i umożliwienia wczesnego poruszania się i przenoszenia ciężaru. Rod Rymowanie IM jest często preferowanym sposobem leczenia złamań kości długich kończyn dolnych, które nie są zbliżone do stawów (końce kości). W takich przypadkach pacjenci mogą wznowić chodzenie o wiele wcześniej niż przy innych rodzajach leczenia złamań.
Leczenie złamań
