Leki modyfikujące kość dla raka z przerzutami do kości

przerzutów kości, przerzutami kości, raka piersi, przypadku raka, modyfikujące kości, kości mogą

  • Objawy
  • Przyczyny i czynniki ryzyka
  • Diagnoza
  • Życie z
  • Wsparcie i radzenie sobie
  • Profilaktyka
  • Rak pęcherza
  • Guzy mózgu
  • Rak piersi
  • Rak szyjki macicy
  • Rak dziecięcy
  • Rak okrężnicy
  • Żołądek Rak
  • Rak głowy i szyi
  • Rak wątroby
  • Białaczka
  • Chłoniak
  • Rak płuca
  • Rak jajnika
  • Rak trzustki
  • Rak prostaty
  • Rak skóry
  • Rak jądra
  • Rak tarczycy
  • Więcej rodzajów raka
  • Rak, który rozprzestrzenił się na kości (przerzuty do kości) są bardzo często i może powodować wiele bólu i niepełnosprawności związanych ze złamaniami i innymi powikłaniami. W ostatnich latach leki nazywane czynnikami modyfikującymi kości były zalecane w przypadku wielu nowotworów w leczeniu przerzutów do kości, gdy tylko zostaną zdiagnozowane. W tym ustawieniu leki te nie tylko zmniejszają ryzyko złamań, ale mogą w niektórych przypadkach poprawić przeżycie.

    Jako druga korzyść, obie kategorie leków modyfikujących kość mają właściwości przeciwnowotworowe. Co musisz wiedzieć o lekach takich jak Zometa i denosumab, jeśli przeżywasz raka z przerzutami?

    Przerzuty do kości a rak kostny

    Gdy ludzie słyszą o nowotworach kości, może to być bardzo mylące. Przez większość czasu, kiedy ludzie mówią o "raku kości", odnoszą się do przerzutów do kości; nowotwory, które rozpoczęły się w innym regionie ciała i rozprzestrzeniły się na kości. Podczas gdy ci ludzie mogą używać terminu "rak kości", nowotwory rozprzestrzeniające się na kości nie są uważane za raka kości. Na przykład rak piersi, który rozprzestrzenił się na kości, nie jest nazywany nowotworem kości, ale raczej "przerzutem raka piersi do kości" lub rakiem piersi z przerzutami do kości. Pierwotny rak kości jest znacznie mniej powszechny niż przerzuty do kości. Pod mikroskopem rak kości wykazywałby rakowe komórki kostne. Natomiast w przypadku przerzutów do kości komórki nowotworowe w kości są tą samą tkanką co pierwotny nowotwór; rakowe komórki piersi w przypadku raka piersi, rakowe komórki płucne w kości (z rakiem płuc) i tak dalej.

    W przypadku pierwotnego raka kości zazwyczaj występuje jeden guz w jednej kości. W przypadku przerzutów do kości często dochodzi do raka w różnych obszarach kości lub kilku różnych kościach.

    Nowotwory, które mogą rozprzestrzeniać się na kości

    Istnieje wiele nowotworów, które mogą rozprzestrzeniać się na kości najbardziej powszechne z nich to rak piersi, rak płuc, rak prostaty i szpiczak mnogi.

    Inne nowotwory, które mogą rozprzestrzeniać się na kości, obejmują raka nerki, raka żołądka, raka pęcherza moczowego, raka macicy, raka tarczycy i raka jelita grubego.

    Przerzuty do kości występują u około 70 procent kobiet z rakiem piersi z przerzutami (kości są najczęściej występującym przerzutem), a przerzuty do kości z powodu raka piersi są istotną przyczyną bólu i niepełnosprawności u tych kobiet (i mężczyzn). Dla wielu z tych osób przerzuty do kości są pierwszą oznaką, że nowotwór powrócił po latach lub nawet dziesięcioleciach remisji. Niektóre terapie hormonalne stosowane w leczeniu raka piersi (takie jak inhibitory aromatazy) mogą prowadzić do utraty kości, co dodatkowo komplikuje problem. Najczęstszymi kośćmi, w których rozprzestrzenia się rak piersi są kręgosłup, żebra, miednica oraz kości górnych kończyn górnych i ramion.

    Występują również przerzuty do kości z powodu raka płuc, dotykające około 30 do 40 procent osób z zaawansowanym rakiem płuc. Najczęściej dotkniętymi kościami są kręgosłup, miednica oraz kości górnych kończyn górnych i kończyn. Rak płuc jest dość wyjątkowy pod tym względem, że mogą wystąpić przerzuty do kości rąk i stóp. Wśród osób z przerzutami do kości z powodu raka płuc, od 22 do 59 procent wystąpi "zdarzenie związane ze szkieletem", takie jak złamanie.

    Przerzuty do kości są również powszechne w zaawansowanym raku gruczołu krokowego. Podobnie jak w przypadku kobiet z rakiem piersi, leczenie hormonalne z zastosowaniem terapii deprywacji androgenów może również osłabiać kości. Czterech na pięciu mężczyzn z przerzutowym rakiem prostaty będzie miało przerzuty do kości. Wspólnym miejscem przerzutów są biodra, kręgosłup i kości miednicy.

    Przerzuty do kości ze szpiczaka mnogiego są również powszechne. Na zdjęciu rentgenowskim kości przybierają mole. Gdy szpiczak mnogi atakuje kości, komórki nowotworowe hamują zarówno komórki kościotwórcze (osteoblasty), jak i stymulują komórki kości, które rozkładają kości (osteoklasty). Szpiczak mnogi występuje zwykle w większych kościach, takich jak kręgosłup, czaszka, miednica, żebra i większe kości nóg.

    Rodzaje przerzutów do kości

    Istnieją dwa podstawowe rodzaje przerzutów do kości: osteolityczny i osteoblastyczny. W przypadku przerzutów osteolitycznych nowotwór powoduje rozpad kości (lizę). Przerzuty osteolityczne obserwuje się w szpiczaku mnogim, jak również w guzach litych, takich jak rak sutka. Przerzuty osteoblastyczne powodują zwiększoną produkcję kości i są najczęściej obserwowane w przypadku raka prostaty. Większość nowotworów ma oba typy przerzutów do kości, chociaż od 80 do 85 procent przerzutów z rakiem sutka jest osteolitycznych. Złamania są bardziej prawdopodobne w kościach z przerzutami osteolitycznymi niż przerzuty osteoblastyczne.

    Powikłania po przerzutach do kości

    Przerzuty do kości mogą znacznie obniżyć jakość życia chorych na raka, ale nowsze terapie są skuteczne dla wielu osób. Nie tylko przerzuty do kości oznaczają, że rak rozprzestrzenił się i nie można go wyleczyć, ale może prowadzić do wielu komplikacji.

    Ból związany z przerzutami do kości może być bardzo silny i często wymaga leczenia narkotycznymi lekami przeciwbólowymi oraz lekami przeciwzapalnymi.

    Przerzuty do kości zwiększają również ryzyko złamania w obszarach kości, które są osłabione przez guz. Kiedy złamanie występuje w kościach z rakiem przerzutowym, określa się je jako złamanie patologiczne. W przypadku bardzo łagodnych obrażeń mogą wystąpić złamania patologiczne. Oprócz predysponowania do złamań, przerzuty do kości mogą utrudnić złamanie kości.

    Gdy przerzuty pojawiają się w dolnej części kręgosłupa, może wystąpić stan awaryjny zwany kompresją rdzenia kręgowego. Rak w kręgach może powodować ich zwiotczenie i ściskanie nerwów przemieszczających się z rdzenia kręgowego do dolnej połowy ciała. Objawy obejmują ból pleców, który promieniuje w dół nogi, osłabienie i drętwienie nóg oraz utratę kontroli jelit i / lub pęcherza. Wczesne leczenie radioterapią lub zabiegiem chirurgicznym może ustabilizować kręgosłup, aby uniknąć trwałej niepełnosprawności.

    Może wystąpić hiperkalcemia złośliwa lub wysoki poziom wapnia we krwi z powodu uwolnienia wapnia z niszczonych fragmentów kości do krwioobiegu. Uważa się, że 10 do 15 procent osób z zaawansowanym rakiem będzie cierpieć z powodu tego stanu (który ma inne przyczyny oprócz przerzutów do kości).

    Utrata mobilności spowodowana złamaniami nie tylko obniża jakość życia, ale może także narazić Cię na inne problemy. Ryzyko zakrzepów krwi u osób z rakiem jest już zwiększone, a bezruch zwiększa ryzyko rozwoju zakrzepicy żył głębokich lub zatorów płucnych

    Leczenie przerzutów do kości

    Obecnie dostępnych jest wiele różnych opcji leczenia przerzutów do kości. Niektóre z ogólnych metod leczenia stosowanych w przypadku raka z przerzutami mogą również zmniejszyć przerzuty do kości. Te terapie mogą obejmować chemioterapię, terapie celowane, przeciwciała monoklonalne i leki immunoterapeutyczne. Istnieją również terapie, które specyficznie odnoszą się do przerzutów do kości. Należą do nich:

    • Radioterapia: Radioterapia jest terapią miejscową i może znacznie zmniejszyć zarówno ból, jak i prawdopodobieństwo wystąpienia złamania.
    • Radiofarmaceutyki: Radiofarmaceutyki są lekami, w których cząsteczka promieniowania jest przyczepiona do innej substancji chemicznej, która może następnie zostać wstrzyknięta do krwioobiegu. Przykłady obejmują stront-89 i rad-223. Ponieważ te cząstki promieniowania są przenoszone przez krwioobieg do wszystkich kości w ciele, mogą być szczególnie skuteczne dla osób z licznymi lub szeroko rozprzestrzenionymi przerzutami.
    • Chirurgia: Może być konieczna operacja, aby ustabilizować złamanie lub ustabilizować uszkodzone kości, aby zapobiec złamaniom.
    • Stereotaktyczna radioterapia ciała (SBRT) i terapia wiązką protonów: W przypadku pojedynczego lub tylko kilku przerzutów (choroba oligstrzeniowa), można wyleczyć przerzuty za pomocą leczenia, takiego jak stereotaktyczna radioterapia ciała lub terapia protonowa, z próbą leczniczą, ale jest to bardzo rzadkie.
    • Czynniki modyfikujące kości:Zostaną one omówione poniżej.

    Leki na przerzuty do kości (środki modyfikujące kości)

    Istnieją dwie podstawowe klasy leków stosowanych w leczeniu przerzutów do kości. Należą do nich bisfosforany (takie jak Zometa) i denosumab. Środki modyfikujące kości są zalecane dla każdego, kto ma raka piersi z przerzutami do kości i jest często stosowany z innymi guzami litymi (takimi jak rak płuca). Inne leki (takie jak radioterapia) są zwykle potrzebne wraz z lekami kontrolującymi ból.

    Środki modyfikujące kości mogą pomóc ludziom z rakiem na kilka sposobów.

    • Mogą wzmocnić kości dotknięte przerzutami w celu zmniejszenia zarówno bólu, jak i ryzyka złamań.
    • Wiele zabiegów stosowanych w przypadku raka sutka i raka gruczołu krokowego może zwiększać ryzyko osteoporozy, a wraz z przerzutami do kości predysponują ludzi do złamań. Jest to szczególnie ważne, ponieważ ludzie żyją dłużej z rakiem.
    • Ze względu na ich wpływ na mikrośrodowisko kości, środki modyfikujące kość mogą zmniejszyć ryzyko wystąpienia przerzutów kostnych w pierwszej kolejności (z rakiem piersi i prawdopodobnie z rakiem prostaty). Ryzyko przerzutów do kości zostało obniżone nawet o jedną trzecią, a wskaźnik śmiertelności spadł o jedną szóstą.
    • W ostatnich badaniach dotyczących czynników modyfikujących kości z rakiem płuca wydaje się, że leki te mogą poprawić zarówno czas wolny od progresji, jak i całkowity czas przeżycia.

    Bisfosfoniany (Zometa)

    Bisfosfoniany są lekami, które po raz pierwszy zastosowano w leczeniu osteoporozy, a później zostały uznane za pomocne w przerzutach do kości. W przypadku raka, który rozprzestrzenił się na kości, mogą wykonywać podwójne obowiązki. Nie tylko mogą zmniejszyć utratę masy kostnej, ale także mają działanie przeciwnowotworowe. Działają poprzez tłumienie rozkładu kości w celu poprawy gęstości kości.

    Bisfosfoniany najczęściej stosowane w przerzutach do kości obejmują:

    • Zometa (kwas zoledronowy): Zometa jest dożylnym lekiem stosowanym w przerzutach do kości z wielu różnych nowotworów.
    • Aredia (pamidronian): Aredia to dożylny bisfosfonian. Jest zatwierdzony do leczenia raka piersi i szpiczaka mnogiego.

    Najczęstszymi działaniami niepożądanymi leku Zometa i Aredia są łagodne objawy grypopodobne przez kilka pierwszych dni po infuzji. Inne rzadsze działania niepożądane bisfosfonianów podawane dożylnie mogą obejmować uszkodzenie nerek, niski poziom wapnia, bóle mięśni, stawów i / lub kości (które mogą pojawić się w dowolnym czasie po leczeniu), nietypowe złamania kości udowej i migotanie przedsionków. Bisfosfoniany mogą nie być zalecane osobom z chorobami nerek.

    Niezbyt częstym, ale ciężkim działaniem niepożądanym związanym ze stosowaniem leku Zometa (i innych bisfosfonianów) jest martwica kości szczęki. Stan ten charakteryzuje się stopniowym rozkładem w obszarze kości w żuchwie lub szczęce i może stanowić wyzwanie. Nie wiadomo dokładnie, jak często ten stan występuje, ale ryzyko około 2 procent stwierdzono u kobiet leczonych lekiem Zometa. jako terapia adjuwantowa we wczesnym stadium raka piersi. Osteonekroza może występować z dowolnymi lekami w kategorii bisfosfonianów, ale 94 procent przypadków występuje przy podawaniu dożylnym bisfosfonianom i jest bardzo rzadkie w przypadku leków doustnych.

    Martwica kości szczęki jest bardziej prawdopodobna, jeśli ludzie cierpią na choroby dziąseł, mają słabą higienę jamy ustnej lub przechodzą procedury dentystyczne, takie jak ekstrakcja zęba. Istnieją pewne dowody, że planowanie badania stomatologicznego co trzy miesiące i stosowanie profilaktycznych antybiotyków w takich procedurach, jak ekstrakcja zęba, może zmniejszyć ryzyko. Możliwości leczenia obejmują połączenie chirurgii, płukania, antybiotyków i hiperbarycznych zabiegów tlenowych.

    Bisfosfoniany są również zatwierdzone dla kobiet po menopauzie z wczesnym stadium raka piersi. W badaniach klinicznych stwierdzono, że Zometa zmniejsza ryzyko wystąpienia przerzutów do kości o jedną trzecią, a ryzyko śmierci o jedną szóstą.

    Denosumab (Xgeva i Prolia)

    Xgeva i Prolia (denosumab) to przeciwciało monoklonalne (przeciwciało wytworzone przez człowieka), które może zmniejszyć powikłania (takie jak złamania) związane z przerzutami do kości. Istnieją dwa preparaty tego leku, które mają nieco inne wskazania na raka. Są podawane we wstrzyknięciu co cztery tygodnie.

    Denosumab działa poprzez wiązanie i inaktywację receptora na białku (RANKL), który reguluje przebudowę kości. Istnieją dwa główne typy komórek w kościach: osteoblasty, które powodują wzrost kości, oraz osteoklasty, które rozkładają kość. Denosumab hamuje osteoklasty i zwiększa gęstość kości.

    W przeglądzie badań przeprowadzonym w 2016 r. Denosumab oceniano w trzech oddzielnych badaniach klinicznych dotyczących jego roli w raku piersi, raku prostaty i trzecim badaniu z udziałem osób, które miały szpiczaka mnogiego lub guzy lite, inne niż rak piersi lub prostaty. W przypadku raka piersi i raka gruczołu krokowego, denosumab był skuteczniejszy od Zometa w zmniejszaniu ryzyka złamań związanych z przerzutami do kości. Ze szpiczakiem mnogim i innymi guzami litymi (takie denosumab był w przybliżeniu równoważny pod względem skuteczności z Zometą.

    W przypadku raka płuc badanie z 2015 r. Wykazało, że w porównaniu z lekiem Zometa, denosumab zmniejszał ryzyko złamania o 17%. rozwój przerzutów do kości, zmniejszenie wzrostu nowotworu szkieletu i poprawa czasu przeżycia o nieco ponad miesiąc

    Wykazano również, że Denosumab zmniejsza ryzyko osteoporozy związanej z leczeniem w raku sutka i raku prostaty (związane ze stosowaniem inhibitorów aromatazy w rak piersi i terapia deprywacji androgenów w raku gruczołu krokowego),

    Efekty uboczne denosumabu są podobne do bisfosfonianów, ale leki te z większym prawdopodobieństwem spowodują niski poziom wapnia przy długotrwałym stosowaniu, dlatego przyjmowanie suplementu wapnia i witamin Często zaleca się D. W przeciwieństwie do bisfosfonianów, denosumab może być stosowany u osób z zaburzeniami czynności nerek. Podobnie jak w przypadku bisfosfonianów, istnieje niewielkie ryzyko osteonu skrzyżowanie szczęki z tymi lekami.

    Wytyczne dotyczące środków modyfikujących kości z przerzutami do kości

    Badania nad czynnikami modyfikującymi kość doprowadziły do ​​opracowania wytycznych dotyczących niektórych nowotworów.

    W przypadku przerzutowego raka piersi, z przerzutami do kości, wytyczne Amerykańskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej z 2017 roku zalecają kobietom leczenie jednym z następujących leków, gdy tylko zostaną wykryte przerzuty do kości:

    • Xgeva lub Prolia 120 mg podskórnie co 4 tygodnie
    • Aredia 90 mg IV co 3 do 4 tygodni
    • Zometa 4 mg iv co 12 tygodni lub co 3 do 4 tygodni

    W przypadku raka prostaty zalecenia z praktyki klinicznej z 2017 r. zalecały także, aby leki modyfikujące kości były rozpoczynane w momencie rozpoznania przerzutów do kości. Opcje obejmują:

    • Xgeva / Prolia (denosumab) 120 mg podskórnie co 4 tygodnie
    • Zometa 4 mg IV co 12 tygodni lub co 3 do 4 tygodni

    Wszystkie inne guzy lite z przerzutami do kości mogą być leczone za pomocą jednej z następujących czynności:

    • Zometa 4 mg IV co 3 do 4 tygodni
    • Denosumab 120 mg podskórnie co 4 tygodnie

    Przed rozpoczęciem leczenia

    Przed rozpoczęciem leczenia denosumabem lub bifosfonianami zaleca się przeprowadzenie dokładnego badania stomatologicznego w poszukiwaniu dowodów na chorobę dziąseł oraz wszelkich prac stomatologicznych to należy zrobić przed rozpoczęciem stosowania tych leków.

    Dolna linia leków modyfikujących kość dla przerzutów nowotworowych z guzów litych

    Przerzuty do kości stanowią wyzwanie dla wielu osób z rakiem przerzutowym i mogą obniżać jakość życia i przeżycie. Środki modyfikujące kości są stosunkowo nowym podejściem i są teraz zalecane na wczesnym etapie po rozpoznaniu przerzutów do kości w przypadku wielu nowotworów.

    Bisfosfoniany, takie jak Aredia i Zometa, mogą zmniejszać ryzyko złamań, a następnie powodować ból i bezruch. Denusomab jest również skuteczny w zmniejszaniu złamań i może być nieco lepszy od bisfosfonianów w przypadku raka piersi i prostaty. Obydwie klasy leków są niezwykle rzadkie w przypadku martwicy kości szczęki, a przed rozpoczęciem stosowania tych leków zaleca się staranne badanie stomatologiczne w poszukiwaniu oznak choroby dziąseł.

    Oprócz zmniejszania ryzyka złamań, leki te mogą pomóc w korygowaniu utraty kości dzięki hormonalnym terapiom stosowanym w raku piersi i prostaty. Zarówno bisfosfoniany IV, jak i denosumab wykazują znaczącą aktywność przeciwnowotworową, zwiększając korzyści dla osób, które zdecydują się na stosowanie tych leków. W rzeczywistości, oprócz osób z przerzutowym rakiem piersi, produkt Zometa jest obecnie zalecany w leczeniu wczesnego stadium raka piersi jako terapia uzupełniająca, aby zmniejszyć ryzyko, że rak sutka rozprzestrzeni się w kościach.

    Like this post? Please share to your friends: