Dlaczego emocje powinny być zakaźne? Dlaczego widok kogoś na śmiech sprawił, że również chcieliśmy się śmiać? A może płaczesz?
Na pozornie niepowiązanym temacie, dlaczego na ziemi ziewamy, gdy inni ziewają?
Mirror Neurons in Monkeys
Niektórzy badacze uważają, że odpowiedzi na takie pytania można znaleźć w badaniu "neuronów lustrzanych". W latach 80. i 90. grupa włoskich neurofizjologów z Uniwersytetu w Parmie badała aktywność neuronów poprzez umieszczanie elektrod bezpośrednio na korze małp makaków.
Małpa sięgnie po jedzenie, a neuron (komórka nerwowa) będzie strzelał. Co ciekawe, naukowcy odkryli, że te komórki również wystrzeliwują, gdy małpa zobaczyła, jak człowiek zabiera kawałek jedzenia. Doprowadziło to do dalszych eksperymentów, które wykryły taką "lustrzaną" aktywność w około dziesięciu procentach neuronów w niektórych regionach kory czołowej i ciemieniowej małp.
Lustrzane neurony u ludzi
Pomiar aktywności elektrycznej bezpośrednio poza powierzchnią mózgu jest trudniejszy niż w przypadku makaków. Wraz z pojawieniem się funkcjonalnego obrazowania metodą rezonansu magnetycznego, badanie podobnych sieci stało się możliwe u ludzi. Funkcjonalne badania neuroobrazowe wykazały, że istnieją obszary pokrywania się regionów aktywowanych przez obserwowanie innych doświadczających emocji lub wykonujących określone działania i regionów mózgu, które aktywują ("rozświetlają"), gdy sami doświadczamy tych doświadczeń. Na przykład część płata ciemieniowego może się zaświecić zarówno podczas ruchu, jak i podczas oglądania, jak ktoś inny się porusza.
W 2010 roku badacze mogli bezpośrednio rejestrować aktywność elektryczną powierzchni mózgu u osób poddawanych operacji mózgu. Ponownie wykryto aktywność neuronów lustrzanych, co potwierdziło wyniki badań fMRI.
Kontrowersje
Istnieje wiele spekulacji na temat znaczenia neuronów lustrzanych.
Niektórzy badacze twierdzili, że systemy neuronów lustrzanych pomagają nam lepiej zrozumieć intencje innych ludzi, co może pomóc nam przewidywać działania innych osób i może być kluczowe dla empatii z emocjami innych. Niektórzy spekulują, że zaburzenia w systemach neuronów lustrzanych mogą być związane z autyzmem, choć rzeczywistość tego rzekomego związku pozostaje widoczna.
Z drugiej strony wielu naukowców ostrzega, że wiele twierdzeń dotyczących neuronów lustrzanych nie jest w tym momencie wystarczająco popartych przez naukę. Twierdzą, że neurony lustrzane mogą być tylko oznakami częściowo pobudzonego układu ruchowego – rodzajem rozszerzenia bardziej przyziemnych procesów neurologicznych – i produktem ubocznym codziennej myśli, a nie motorem empatii. Podnoszono również różne kwestie kwestionujące jakość badań neuronów lustrzanych. Pomysł, że lustrzane neurony mogą ułatwić zrozumienie działań, był szczególnie trudny. Jednym z głównych punktów spornych jest pogląd, że neurony biorące udział w tym lustrzanym odbiciu mają coś wyjątkowego lub wyjątkowego. Zamiast mówić "neurony lustrzane", bardziej sensowne może być mówienie sieci lustrzanych, ponieważ nie ma nic na temat pojedynczego neuronu, który jest zdolny do doświadczania czegoś tak złożonego jak empatia.
System lustrzany zamiast lustra Neuron
Idea sieci, która przyczynia się do empatii, została określona jako "lustrzany" układ neuronowy, który wydaje się obejmować głównie obszary w płatach czołowych i ciemieniowych u ludzi. Inne prace sugerują, że ludzie, którzy oglądają innego człowieka w bólu, szczególnie jeśli ta osoba jest blisko nich, również mają neurony strzelające w przedniej wysepce i przedniej zakręcie obręczy – obszary mózgu, które same są związane z bólem.
Podsumowanie
W pewnym sensie zdolność jednego mózgu do naśladowania innego nie jest niczym nowym. W rzeczywistości było to niezbędne dla naszej nauki, zwłaszcza gdy byliśmy bardzo młodzi.
Niemowlęta lubią naśladować swoich rodziców i, na przykład, udają, że zamiatają podłogę jak Mami, podobne neurony muszą strzelać, aby przesunąć te ręce i nogi. Nie trudno wyobrazić sobie, że mózg ma podobny mechanizm, który wspiera zrozumienie języka lub emocji. Być może w końcu "odbicie" jest tak naprawdę sposobem, w jaki większość neuronów w mózgu jest w stanie wykonywać swoją pracę polegającą na uczeniu się i dostosowywaniu, w oparciu o to, co widzą inni w otaczającym świecie.
