Maria Skłodowska urodziła się najmłodszym dzieckiem nauczycieli w Warszawie, Polska. Rodzinne fortuny nie były wspaniałe, a Maria straciła matkę w wieku lat dwunastu. Maria musiała pracować jako nauczyciel i guwernantka, aby pomóc finansować edukację swojej siostry. Później mogła studiować w Paryżu na Sorbonie dzięki wsparciu siostry. Uczyła się także tajnych rzeczy od Floating University, podziemnej instytucji edukacyjnej w politycznie burzliwej Polsce, która kształciła kobiety, a później także mężczyzn.
Zdeterminowana do pracy i postępu w wybranej dziedzinie nauki, Maria uczyła się i uprawiała fizykę i chemię – przedmioty, których uczył jej ojciec.
W 1894 roku Marie uzyskała drugi stopień – ten z matematyki i poznał Pierre’a Curie, instruktora fizyki i chemii. Krótko po tym, gdy Maria wróciła do Polski, oboje pobrali się około rok później. Henri Becquerel wkrótce odkrył radioaktywność podczas badania soli uranu. Marie podjęła badania nad promieniami uranu za pomocą elektrometru Curie. Udało jej się pokazać, że blenda, torbernit i tor są radioaktywne. Marie Curie opublikowała dokument badawczy o swoim odkryciu, niezwykły krok dla kobiety w 1896 roku. Pierre odłożył własne badania i przyłączył się do Marie w swojej pracy. Latem 1898 r. Curie były współautorką papieru na temat nowego pierwiastka, polonu. Dzień po Bożym Narodzeniu 1898 r. Ukazał się drugi artykuł, który ogłosił odkrycie kolejnego nowego pierwiastka – radu.
Kontynuowali współpracę, aż do tragicznej śmierci Pierre’a w wypadku ulicznym w 1906 roku. Tylko w 1910 roku udało jej się wyizolować czysty rad z blendy boiska. Marie Curie postanowiła nie opatentować swojego odkrycia, aby inni naukowcy mogli je swobodnie badać.
Nagradzane badania
Marie Curie otrzymała dwie nagrody Nobla za swoją pracę naukową.
Po pierwsze, w 1903 roku dla fizyki, była także pierwszą kobietą, która otrzymała Nagrodę Nobla. Po raz kolejny w 1911 roku otrzymała nagrodę Nobla w dziedzinie chemii i została pierwszą osobą, która otrzymała dwie Nagrody Nobla. Pomimo tych zaszczytów, Francuska Akademia Nauk zakazywała jej członkostwa. Ale na Sorbonie została pierwszą kobietą-profesorką i otrzymała opiekę w laboratorium fizyki, której przewodniczył jej mąż. Niedługo potem rząd Francji zbudował Instytut Radowy do badań nad chemią, fizyką i medycyną – najważniejsze zainteresowania Marie Curie.
Podczas I wojny światowej stworzyła mobilne rentgenowskie ciężarówki, które pomogły zdiagnozować zranione oddziały. Bezinteresownie oddała dwa złote medale Nobla, aby zebrać fundusze na działania wojenne. Jako pionier badań nad promieniowaniem Madam Curie nie wiedziała, w jaki sposób radioaktywność wpłynie na jej zdrowie. Nigdy nie nosząc odzieży ochronnej, pracowała z materiałami radioaktywnymi własnymi rękami, trzymając rad w szufladzie biurka lub w kieszeni sukienki. W ciągu 38 lat, które badała radioaktywność, skutki promieniowania jonizującego niszczyły ją. Zmarła w 1934 r. Na skutek ciężkiej niedokrwistości. Praca, która dała życie innym, wpłynęła na szpik krwi.
Bez odkrycia Marie Curie i pomysłu jej męża Piotra na wszczepienie małego materiału radioaktywnego do guza, aby go zmniejszyć, nie mielibyśmy brachyterapii. Ten typ promieniowania wewnętrznego jest stosowany w wielu rodzajach raka, w tym we wczesnym stadium raka piersi. Gdy następnym razem będziesz mieć zdjęcie rentgenowskie lub potrzebujesz terapii radiacyjnej w leczeniu raka, pomyśl o Marie Curie. Jej praca i poświęcenie mogą znacznie ułatwić życie.
