Choroby zakaźne są często diagnozowane po hodowlach próbek izolowanych z miejsca zakażenia. Czy zastanawiałeś się kiedyś, jak lekarze wiedzą, jaki masz błąd? Często nie jest łatwo to rozgryźć. Pracownicy laboratorium mikrobiologicznego często muszą wyhodować błąd z próbki, np. Z krwi lub plwociny. Próbkę tę można następnie przetestować, próbując hodować ją w wielu różnych kulturach, aby zobaczyć, gdzie rośnie najlepiej.
Podobnie jak rośliny, mikroby mają swoje ulubione gleby i warunki. Nie będą rosły tam, gdzie po prostu nie mogą się rozwijać.
Czym dokładnie jest kultura i jak pomaga w diagnozowaniu infekcji?
Czym jest kultura
Kultura to sposób na hodowanie drobnoustrojów w warunkach laboratoryjnych. Wiele bakterii, grzybów, pasożytów i wirusów może być hodowanych w laboratorium, gdy stosowane są odpowiednie warunki. Dokładne cechy kultury wzrostu można wykorzystać do identyfikacji konkretnego drobnoustroju. Do określenia cech drobnoustroju można użyć "środka selekcyjnego". Na przykład wzrost Staph aureus w hodowli zawierającej metycylinę (czynnik selekcyjny) byłby wskaźnikiem oporności na metycylinę Staph aureus (MRSA).
Kultury te są zwykle zawarte na płytkach lub probówkach, które zawierają specjalny pokarm, który pozwala na rozwój określonego patogenu lub grupy patogenów. Dzięki temu laboratorium może zidentyfikować, który z mikrobów rośnie.
Robotnicy laboratoryjni mogą potrzebować hodowli drobnoustrojów na różnych płytkach hodowlanych (lub probówkach), aby dokładnie określić, który to drobnoustrój. To może być jak zagadkowa łamigłówka Sherlocka Holmesa.
Rodzaje infekcji, które można zdiagnozować
Hodowle diagnostyczne są powszechnie stosowane do identyfikacji zakaźnych drobnoustrojów z próbek izolowanych z moczu (infekcje dróg moczowych), kału (biegunka i choroby przenoszone przez żywność), dróg płciowych (STD), gardła (anginy) i skóry (infekcje skóry).
Można również hodować próbki izolowane z innych części ciała, takich jak krew i rdzeń kręgowy; tego rodzaju infekcje są poważniejsze i wymagają hospitalizacji.
Rodzaje kultur Usedmicrobes?
Istnieją trzy główne typy kultur:
- Solidna kultura. Bakterie i grzyby mogą rosnąć na twardej powierzchni wykonanej z mieszanki substancji odżywczych, soli i agaru (środek żelujący wyizolowany z wodorostów). Często jest to na talerzu wielkości dłoni. Wiele z nich to małe naczynia z czerwonym żelem, niektóre żele są żółte lub inne. Pojedynczy drobnoustrój umieszczony na stałej powierzchni może rosnąć w kolonie lub pojedyncze grupy złożone z tysięcy komórek. Kolonie składają się z klonów, w których wszystkie komórki są identyczne. Ta cecha sprawia, że kultury stałe są tak przydatne do identyfikacji drobnoustrojów. Różne rodzaje kolonii z różnych gatunków będą miały wyraźne cechy i cechy (np. Kolor, wielkość, kształt i tempo wzrostu kolonii), które pomagają mikrobiolodzy w identyfikacji drobnoustroju.
- Płynna kultura. Ciekłą hodowlę hoduje się w "pożywce" lub "bulionie" składników odżywczych. Obserwuje się wzrost drobnoustrojów, ponieważ szybko bulion staje się mętny. Chropowaty bulion zazwyczaj oznacza większą liczbę drobnoustrojów. Ciekłe kultury często mogą zawierać wiele gatunków drobnoustrojów, więc wydają się być mniej przydatne niż kultury stałe do diagnozowania bakterii i grzybów, jak również prątków. Ciekłe hodowle są jednak bardziej użyteczne w diagnozowaniu pasożytów, które nie tworzą normalnych kolonii w kulturach stałych.
- Kultura komórkowa. Niektóre drobnoustroje, takie jak Chlamydia lub Rickettsia, i wirusy nie mogą być hodowane w hodowlach stałych lub płynnych, ale mogą być hodowane w komórkach ludzkich lub zwierzęcych. Hodowle komórek ludzkich lub zwierzęcych wykorzystuje się do "infekowania" kultury komórkowej drobnoustrojem i obserwowania wpływu na komórki. Na przykład, wiele wirusów ma szkodliwe lub "cytopatyczne" działanie na komórki, które mogą obserwować mikrobiolodzy. Ponieważ metody hodowli komórkowej są bardziej wyspecjalizowane i wymagają więcej pracy i dłuższych okresów dla diagnozy, hodowla komórkowa jest zwykle stosowana wtórnie do innych metod diagnostycznych. Szczególnie trudne może być wyhodowanie niektórych drobnoustrojów.
Składniki użyte w kulturach
W zależności od rodzaju kultury składniki będą się różnić. Używa się wielu różnych składników, ponieważ można je wykorzystać do określenia, gdzie mikrob może i nie może rosnąć, a więc określić, czym jest mikrob. Często nie mówi nam wiele o samym organizmie, ale pomaga nam wydedukować nazwę organizmu. Każdy mikrob ma swój specyficzny smak w żelach i składnikach hodowlanych. Ogólnie rzecz biorąc, większość hodowli wymaga kombinacji następujących czynników:
- Źródło azotu amonowego (białka trawione)
- Czynniki wzrostu (źródło krwi, surowicy lub ekstraktu drożdżowego)
- Źródło energii (cukry, węglowodany)
- Sole do buforowania pH (fosforan, cytrynian) )
- Minerały (wapń, magnez lub żelazo)
- Środki selektywne (antybiotyki lub chemikalia)
- Wskaźniki lub barwniki (do oznaczania poziomu kwasowości)
- Środek żelujący do stałych kultur (agar)
