Naprawa złamań kości ze złączem zewnętrznym

Fiksacja zewnętrzna, Fiksację zewnętrzną, które powodują, poparzeniu urazie, poważnym poparzeniu, poważnym poparzeniu urazie

Zabieg zewnętrzny to chirurgiczna metoda unieruchamiania kości, umożliwiająca prawidłowe wyleczenie złamania. Jest stosowany w celu zapewnienia stabilności kości i tkanek miękkich po poważnym złamaniu, ale może być również stosowany jako procedura korekcji niedopasowania kości, przywrócenia długości kończyn lub ochrony tkanki miękkiej po poważnym poparzeniu lub urazie.

Zewnętrzne mocowanie do naprawy złamanej kości

Zewnętrzne mocowanie odbywa się poprzez umieszczenie kołków lub śrub w kości po obu stronach złamania.

Sworznie są mocowane razem poza skórą za pomocą serii zacisków i prętów zwanych ramą zewnętrzną.

Fiksację zewnętrzną wykonuje chirurg ortopeda i zwykle wykonuje się ją w znieczuleniu ogólnym. Sama procedura zazwyczaj przebiega następująco:

  1. Otwory są wiercone w nieuszkodzonych obszarach kości wokół złamania.
  2. Specjalne śruby są wkręcane w otwory.
  3. Poza korpusem pręty z przegubami kulowymi są łączone za pomocą śrub.
  4. Przystawkę można dopasować do przegubu kulowego, aby zapewnić prawidłowe wyrównanie kości przy minimalnym skróceniu kości.

Obszary skóry przebite zabiegiem należy regularnie czyścić, aby zapobiec zakażeniu. W niektórych przypadkach może być konieczne zastosowanie obsady.

Usunięcie śrub i ramy zewnętrznej można zwykle wykonać w gabinecie lekarskim bez znieczulenia. Znane są pęknięcia w miejscach wiercenia i dlatego po usunięciu urządzenia może być konieczna dodatkowa ochrona.

Zalety i uwarunkowania mocowania zewnętrznego

Główną zaletą zewnętrznej fiksacji jest to, że można ją szybko i łatwo zastosować. Ryzyko infekcji w miejscu złamania jest minimalne, chociaż istnieje ryzyko zakażenia, w którym pręty zostały włożone przez skórę

Zewnętrzne stabilizatory są często używane w ciężkich urazach, ponieważ pozwalają na szybką stabilizację, jednocześnie umożliwiając dostęp do miękkich tkanki, które mogą również wymagać leczenia.

Jest to szczególnie ważne w przypadku znacznego uszkodzenia skóry, mięśni, nerwów lub naczyń krwionośnych.

Fiksacja zewnętrzna zapewnia także idealną kompresję, wydłużenie lub neutralizację umieszczania kości, umożliwiając ruch pobliskich stawów. To nie tylko pomaga prawidłowo ustawić kości, może pomóc zminimalizować atrofię mięśni i obrzęk (nagromadzenie nadmiaru płynu) spowodowało całkowite unieruchomienie kończyny.

Fiksacja zewnętrzna jest przeciwwskazana w następujących okolicznościach:

  • Zaburzenia związane z kośćmi lub pogorszenie, które powodują, że stabilizacja jest mniej pewna
  • Osoby, które nie są w stanie lub nie chcą prawidłowo dbać o kołki i druty
  • Osoba z poważnie upośledzonymi układami odpornościowymi, którzy są bardziej zagrożeni infekcji

Inne zastosowania zewnętrznego mocowania

Poza natychmiastową naprawą poważnych lub złożonych złamań, zewnętrzna fiksacja może być wykorzystana do leczenia lub naprawy innych schorzeń. Należą do nich operacje mające na celu skorygowanie wad rozwojowych kości, które powodują skrócenie kończyny.

Fiksację zewnętrzną można również wykorzystać do zachowania integralności struktur kostnych (takich jak dłoń) po poważnym poparzeniu lub urazie. Bez utrwalenia odsłonięta lub uszkodzona tkanka może skurczyć się od nagromadzenia blizny, powodując długotrwałe lub nawet trwałe ograniczenie ruchu.

Like this post? Please share to your friends: