Jak każda terapia, istnieje pewna zaleta i minus. Plusem jest to, że stosuje się immunoterapię w celu poprawy rokowania niektórych rodzajów raka, takich jak zaawansowany niedrobnokomórkowy rak płuca, czerniak, rak nerki, rak okrężnicy i chłoniak Hodgkina. Innymi słowy, ludziom daje się drugą szansę na przeżycie dłuższego i wygodniejszego życia – zjawiska, które dosłownie zmienia oblicze terapii nowotworowej.
Oczywiście, zaczyna się zagłębiać w immunoterapię, a obecnie jest to ewolucyjny i niezwykle ekscytujący obszar badań nad rakiem.
W związku z tym, że coraz więcej osób jest leczonych immunoterapią, szczególnie inhibitorami punktów kontrolnych (ipilimumab, niwolumab i pembrolizumab), lekarze dostrzegają wyjątkowe problemy, które mogą pojawić się w wyniku zażywania tych nowych leków.
Przegląd inhibitorów punktów kontrolnych
Aby zrozumieć niekorzystny wpływ lub toksyczność inhibitorów punktów kontrolnych, ważne jest, aby zrozumieć, jak działa ten rodzaj immunoterapii.
W skrócie, immunologiczne punkty kontrolne zwykle leżą na powierzchni komórek układu immunologicznego (zwanych komórkami T). Te cząsteczki punktów kontrolnych działają poprzez złożoną ścieżkę sygnałową, aby powstrzymać ludzkie komórki T przed atakowaniem zdrowych komórek – tylko złe, obce komórki (na przykład komórki zainfekowane wirusem).
Niestety, komórki rakowe są zwodnicze w tym sensie, że wytwarzają i wyrażają własne cząsteczki punktów kontrolnych, i dlatego twoje ciało nie atakuje złośliwego nowotworu, jak mogłoby się wydawać.
Naukowcy jednak walczą, tworząc terapie, które blokują punkty kontrolne zlokalizowane na komórkach nowotworowych, mając nadzieję, że teraz system immunologiczny ciała uzna raka za obcy, rozpocznie atak i oczyści go.
Toksyczność Inhibitorów Punktu Kontrolnego
Oczywiście, problemy mogą powstać, jeśli układ odpornościowy osoby nieco się pomyli i zacznie atakować normalne, zdrowe komórki oprócz złych komórek rakowych.
Innymi słowy, przy użyciu tych inhibitorów punktów kontrolnych może wystąpić poważne zapalenie, uszkodzenie narządów i choroby autoimmunologiczne.
W rzeczywistości badania pokazują, że te działania toksyczne, zwane zdarzeniami niepożądanymi związanymi z odpornością, występują u 85% osób po leczeniu inhibitorem punktu kontrolnego ipilimumab. Występują u maksymalnie 70 procent osób po leczeniu inhibitorami punktów kontrolnych niwolumabem lub pembrolizumabem.
Na marginesie, ipilimumab hamuje CTLA-4 immunologiczny (cytotoksyczne białko 4 związane z limfocytami T) i był stosowany w leczeniu czerniaka.
Niwolumab i pembrolizumab są skierowane na PD-1 (zaprogramowany receptor śmierci-1) i zostały użyte w leczeniu nowotworów takich jak czerniak, rak nerki, niedrobnokomórkowy rak płuc i chłoniak Hodgkina.
Wracając jednak do toksyczności, głównymi systemami docelowymi, które te "inhibitory" punktów kontrolnych "atakują" w ciele, są: skóra, przewód żołądkowo-jelitowy, wątroba i układy hormonalne.
Toksyny skórne
Problemy ze skórą są najczęstszym zdarzeniem niepożądanym związanym z układem odpornościowym związanym z przyjmowaniem inhibitora punktu kontrolnego i mają tendencję do występowania najwcześniej w trakcie leczenia.
Przykładami problemów skórnych są: wysypka, swędzenie, łysienie (utrata włosów) i bielactwo.
Mogą również wystąpić problemy z jamą ustną, takie jak suchość w jamie ustnej i zapalenie błony śluzowej jamy ustnej (w przypadku owrzodzenia w jamie ustnej).
Leczenie wysypki zwykle wymaga użycia miejscowego kremu kortykosteroidowego. Chociaż jeśli wysypka jest ciężka, czasami potrzebny jest doustny kortykosteroid. Przyjmowanie doustnej antyhistaminy, takiej jak Benadryl (difenhydramina) może być pomocne w swędzeniu.
Rzadko, jeśli wysypka jest ciężka, co oznacza, że obejmuje ponad 30 procent ciała, osoba prawdopodobnie będzie potrzebować sterydów podawanych przez żyłę (dożylnie), a następnie stożka doustnych sterydów.
Należy również zauważyć, że bardzo ciężkie wysypki, takie jak zespół Stevensa-Johnsona, rzadko zgłaszano u osób przyjmujących inhibitory punktów kontrolnych.
Z tego powodu ty lub twój ukochany lekarz chorób nowotworowych będzie bardzo uważnie monitorował ciebie podczas przyjmowania immunoterapii i natychmiast zobaczysz dermatologa, jeśli twoja wysypka wygląda niepokojąco (jak gdyby tworzyła pęcherze) lub jeśli nie otrzymujesz ulgi z prostymi środki takie jak krem kortykosteroidowy.
Toksyczność przewodu pokarmowego
Biegunka i zapalenie jelita grubego, które powoduje bóle brzucha, a czasami krew w kale, to dwa problemy jelitowe, które mogą wystąpić w wyniku zażywania inhibitora punktu kontrolnego. Jeśli te efekty wystąpią, pojawiają się zwykle sześć tygodni lub później po rozpoczęciu immunoterapii.
To powiedziawszy, te działania niepożądane wydają się być bardziej powszechne u osób otrzymujących przeciwciała blokujące CTLA-4 (na przykład, ipilimumab dla zaawansowanego czerniaka), w porównaniu do tych otrzymujących inhibitory PD-1 (na przykład, niwolumab dla zaawansowanych komórek płaskonabłonkowych innych niż drobnokomórkowy rak płuc).
Leczenie łagodnej i wczesnej biegunki obejmuje obfite przyjmowanie płynów, dietę przeciwbiegunkową i prawdopodobnie leki przeciwbiegunkowe takie jak Imodium (loperamid). Ale jeśli biegunka utrzymuje się dłużej niż dwa lub trzy dni, pomimo tych prostych środków lub jeśli biegunka jest cięższa (cztery lub więcej ruchów jelit dziennie niż zwykle), zostanie przeprowadzona dokładna ocena w celu dalszej oceny biegunki, np. infekcja jest sprawcą, a nie narkotykiem.
Jeśli zakażenie zostanie wykluczone, a przyczyna zostanie uznana za związaną z leczeniem, konieczne są kortykosteroidy, a czasami wymagane są nawet silniejsze leki hamujące układ odpornościowy, takie jak Remicade (infliksymab).
Jednym z głównych zagrażających życiu, aczkolwiek nietypowych powikłań zapalenia okrężnicy, na które lekarze zwracają uwagę, jest perforacja jelitowa (gdzie w ściankach jelita powstaje dziura od ciężkiego stanu zapalnego).
Toksyczne działanie na wątrobę
Inhibitory punktu kontrolnego mogą prowadzić do zwiększenia aktywności enzymów wątrobowych, które sygnalizują zapalenie wątroby. Wzrost ten obserwuje się zwykle około dwa do trzech miesięcy po rozpoczęciu leczenia.
Zazwyczaj lekarz będzie monitorował badania krwi w wątrobie, szczególnie przed każdą dawką immunoterapii, a jeśli enzymy zostaną zwiększone, zostanie podjęte badanie w celu ustalenia, czy przyczyna jest związana z immunoterapią lub czymś innym (na przykład leczenie lub infekcja wirusowa).
Podobnie jak w przypadku innych działań niepożądanych związanych z układem odpornościowym, jeśli przyczyna zostanie określona jako związana z immunoterapią, zalecane będą kortykosteroidy. Jeśli toksyczność wątroby jest ciężka, może być konieczne całkowite przerwanie leczenia za pomocą immunoterapii.
Toksyczność układu hormonalnego
W obrębie układu hormonalnego organizmu mogą wystąpić działania niepożądane związane z układem odpornościowym, w tym przysadka mózgowa, tarczyca i nadnercza. Średnio objawy występują około dziewięć tygodni po rozpoczęciu leczenia i mogą obejmować:
- Zmęczenie
- Słabość
- Nudności
- Zamieszanie
- Ból głowy
- Utrata apetytu
- Problemy ze wzrokiem
- Gorączka
Jednym z najczęstszych działań niepożądanych w obrębie układu dokrewnego jest niedoczynność tarczycy, która występuje osoba rozwija niedoczynność tarczycy.
Zgłaszano również nadczynność tarczycy, zwaną nadczynnością tarczycy. Oba schorzenia mogą być zarządzane przez endokrynologa i diagnozowane za pomocą badań krwi, w szczególności badania krwi hormonalnej tarczycy (TSH). Niedoczynność tarczycy wymaga leczenia hormonem tarczycy, zwanym Synthroid (lewotyroksyna).
Oprócz niedoczynności tarczycy, innym powszechnym problemem endokrynologicznym, który może rozwinąć się w wyniku zahamowania immunoterapii w punkcie kontrolnym, jest zapalenie przysadki, czyli zapalenie przysadki mózgowej – zwane gruczołem nadrzędnym, ponieważ uwalnia wiele hormonów do organizmu.
Zapalenie błony śluzowej może powodować zmęczenie i ból głowy, a badania krwi ujawniają kilka niskich poziomów hormonów. Badania obrazowe mogą również ujawnić obrzęk przysadki mózgowej. Jeśli wkrótce zostanie wykryty, wysokie dawki kortykosteroidów mogą uspokoić stan zapalny na tyle, aby zapobiec konieczności długotrwałego stosowania hormonalnych leków zastępczych.
Jeśli dochodzi do zmian w nadnerczach, u pacjenta może wystąpić niskie ciśnienie krwi, odwodnienie i problemy z elektrolitem, takie jak wysoki poziom potasu i niski poziom sodu we krwi. Jest to nagły wypadek medyczny, który wymaga hospitalizacji i otrzymania kortykosteroidów.
Wreszcie, cukrzyca typu I o nowym początku rzadko była związana z przyjmowaniem inhibitora PD-1. Właśnie dlatego lekarze często sprawdzają stężenie glukozy (cukru we krwi) podczas rozpoczynania leczenia.
Rzadsze działania toksyczne
Immunoterapia może również wywołać zapalenie płuc, a to się nazywa zapalenie płuc, chociaż jest rzadkie w porównaniu z wyżej wymienionymi toksycznością. Ten niekorzystny efekt jest szczególnie niepokojący u osób z zaawansowanym rakiem płuca poddawanych immunoterapii, ponieważ ich czynność płuc jest już zaburzona z powodu raka. Może powodować objawy, takie jak kaszel lub trudności w oddychaniu.
Podczas zwykle niezbyt częstego działania niepożądanego, zapalenie płuc może zagrażać życiu. W przypadku podejrzenia, Twój lekarz wykluczy inne przyczyny zapalenia płuc, takie jak infekcja płuc (zwana zapaleniem płuc) lub progresja raka. Lekarz zwykle zleci badanie TK klatki piersiowej, aby pomóc w rozpoznaniu.
Leczenie często obejmuje zatrzymanie immunoterapii przez określony czas, podczas gdy osoba jest poddawana dokładnemu monitorowaniu płuc. Kortykosteroidy są również często podawane, aw ciężkich przypadkach może być potrzebny środek immunosupresyjny, taki jak Remicade (infliksymab), jeśli dana osoba nie czuje się lepiej ze sterydami.
Na koniec odnotowano inne rzadkie działania niepożądane związane z układem odpornościowym, takie jak problemy z nerwami lub oczami. W takim przypadku Twój lekarz skieruje Cię do specjalisty, neurologa lub okulisty, w celu ustalenia właściwej diagnozy i planu leczenia.
Słowo od Verywella
Jeśli ty lub ktoś bliski bierze inhibitor punktu kontrolnego, dobrze jest mieć wiedzę na temat różnych toksyczności związanych z nim, ponieważ są one unikalne od tych związanych z tradycyjnymi chemioterapiami.
Innymi słowy, subtelne oznaki i objawy tych niepożądanych skutków są również nowością dla lekarzy zajmujących się rakiem. Mimo to nie daj się ich wystraszyć. Zamiast tego, bądźcie wykształceni i czujni, ponieważ wielu z nich rozwiąże się, jeśli zostaną rozpoznani szybko.
