Odkąd mój autystyczny syn, Tom, stał się nastolatkiem, słyszę o znaczeniu "Niezależnych umiejętności życiowych". Jako dobra mama, oczywiście chcę, aby Tom żył jak najbardziej niezależnie – więc zacząłem analizować definicję Niezależnego Życia, aby dowiedzieć się, co to słowo oznacza. Zacząłem zakładając, że "Niezależne umiejętności życiowe" odnoszą się po prostu do umiejętności, które nastolatki i młodzi dorośli muszą przejść przez cały dzień – ale są (lub mogą być) znacznie więcej.
Rodzaje niezależnych umiejętności życiowych
Pierwszą rzeczą, jakiej nauczyłem się, jest to, że termin "niezależne umiejętności życiowe" nie jest powszechnie używany – a kiedy jest używany, może oznaczać różne rzeczy dla różnych ludzi. Istnieje wiele skal i testów oceniających. Często niezależne umiejętności życiowe są podzielone na inne rodzaje umiejętności, które się nakładają – takie jak:
- Umiejętności życiowe (zazwyczaj podstawowe umiejętności dnia codziennego, takie jak zdolność do toalety, ubierania się, jedzenia itp.)
- Umiejętności funkcjonalne (zwykle zdolność aby funkcjonować w typowym otoczeniu, takim jak sala lekcyjna, kawiarnia, autobus itp. bez konieczności specjalnego wsparcia, aby dokonywać właściwych wyborów i podejmować odpowiednie działania, przejście przez szkolną stołówkę byłoby sprawną umiejętnością)
- Rekreacyjne lub rekreacyjne umiejętności (te różnią się znacznie, ale mogą obejmować chodzenie do kina, udział w lidze sportowej, chodzenie do biblioteki itp.)
- Zatrudnienie lub umiejętności zawodowe (wszystko od zachowania i ubierania się odpowiednio do dotarcia do pracy na czas, interakcji z innymi
- Umiejętności społeczne lub interpersonalne (może to oznaczać odpowiednie powitanie, ale może również obejmować wszystko, od obsługi romantycznych relacji do odpowiednich sposobów do inte ruting z trenerem lub członkiem zespołu)
- Umiejętności technologiczne (czy można korzystać z telefonu komórkowego? komputer? czy możesz wyszukiwać informacje, płacić za rzeczy online, itp.?)
Każda z tych grup umiejętności składa się oczywiście z wielu mniejszych grup umiejętności. Na przykład oglądanie filmów może wiązać się z możliwością sprawdzenia, kiedy film jest odtwarzany, dotarcia do filmu na czas, zapłacenia za bilet, kupowania przekąski, właściwego oglądania filmu, a następnie powrotu do domu. Może to również wymagać ubierania się i pielęgnacji przed opuszczeniem domu, upewniając się, że drzwi są zamknięte (ale klucze są w kieszeni) i tak dalej.
Ocena dla nastolatków
Ponieważ nie ma jednej oceny podanej we wszystkich dziedzinach, poszczególne oceny przyznane Tobie lub Twojemu dziecku mogą być ogólne i przeznaczone dla wszystkich w wieku 14-22 lat (lub starszych). W rezultacie niektóre z ocen zdają się obejmować absolutnie każdą umiejętność typowego dorosłego, który żyje sam w swoim własnym domu bez żadnego wsparcia, aby móc wziąć udział w absolutnie każdym aspekcie życia.
Podczas gdy niektóre z opisanych umiejętności są podstawowe (na przykład szczotkowanie włosów), wiele umiejętności opisanych w tych ocenach wykracza poza to, co 99% typowych nastolatków lub młodych dorosłych nawet MYŚLI o tym. Na przykład, ocena funkcjonalnych umiejętności życiowych zaczyna się od podstaw – higieny, ubierania się, jedzenia, pielęgnacji – ale potem przechodzi do znacznie bardziej zaawansowanych umiejętności, począwszy od szczegółowej wiedzy o naprawie domowej po umiejętność radzenia sobie z konkretnymi nagłymi przypadkami medycznymi.
Teoretycznie, po przeprowadzeniu jednej lub drugiej oceny oceny funkcjonalnych umiejętności życiowych, zespół IEP (lub inny zespół opieki, jeśli dana osoba skończyła 22 lata), opracuje szczegółowe plany nauczania tych umiejętności. Tak więc, dla osoby, która nie jest jeszcze w stanie zarządzać stołówką, cel może przełamać umiejętności, takie jak branie tacki, dokonywanie pożywnych selekcji, płacenie za jedzenie, jedzenie do stołu, jedzenie odpowiednio, a następnie bussing stół. Ta sama osoba może mieć dodatkowe cele związane z komunikacją, nawigacją i tak dalej.
Pierwszym krokiem do uzyskania takich celów i wsparcia jest przeprowadzenie ocen; kolejne kroki mogą być jednak trudniejsze do wprowadzenia.
Trudno wyobrazić sobie program, który mógłby nauczyć kogokolwiek całego obszaru Niezależnych Żeńskich Umiejętności – choć prawdopodobnie niektóre z nich odnoszą sukces.
