Są pewne zaburzenia snu, które wymagają trochę więcej wysiłku umysłowego, aby to zrozumieć. W szczególności, być może najtrudniejsze jest zrozumienie zaburzeń rytmu okołodobowego. Powiązany żargon jest pierwszym potknięciem; nauka może być dodatkowym wyzwaniem. Zanurzmy się i spróbuj zrozumieć jedną z najbardziej zagmatwanych: Co to jest Non-24-Hour Sleep-Wake Disorder (Non-24)?
Dowiedz się o przyczynach, objawach, diagnozie i leczeniu non-24.
Rytmy okołodobowe i podstawy non-24
Aby lepiej zrozumieć non-24, ważne jest, aby zagłębić się w jeden z najbardziej podstawowych procesów życiowych: czas czuwania i czuwanie w świetle dnia i nocy.
Bez zbytniego poświęcania czasu na hipotezy dotyczące ewolucji tego związku, warto wziąć pod uwagę, że życie chciałoby być świadome i aktywne, gdy żywność jest dostępna. Kiedy staje się niebezpieczne, zimne lub gdy jedzenie jest po prostu trudniejsze do zdobycia, rozsądne byłoby zamknięcie i oszczędzanie energii. To może być ważny powód, dla którego śpimy.
Korelowanie procesów organizmu – snu i czuwania, metabolizmu, uwalniania hormonów – z czasem geologicznym, dokładnego mierzenia czasu. Ten wewnętrzny zegar nazywany jest jądrem suprachiasmatycznym (SCN). Leży w podwzgórzu, przedniej części mózgu, która jest ściśle związana z naszym postrzeganiem światła.
Światło wpada do oczu i wędruje przez nerw wzrokowy, przedłużenie samego mózgu. Za oczami wejście z obu oczu za pośrednictwem tych nerwów przechodzi w miejscu zwanym chasmem wzrokowym. Tuż nad tym (supra) znajduje się SCN. Światło ma zatem bezpośrednią kontrolę nad czasem w organizmie procesów, które następują po rytmie dobowym.
Bez światła nasze ciało staje się statkiem, który stracił cumowanie. Jednak nie jesteśmy tak zdesperowani, jak można to sobie wyobrazić. Wbudowany w nasz bardzo genetyczny kod, nasze ciało będzie utrzymywać wzory okołodobowe bez narażania się na cykle światła i ciemności. Jeśli zostaniesz umieszczony w jaskini, miejscu o stałym natężeniu światła, będziesz nadal spać około 8 godzin i obudzić się około 16 godzin dziennie – ale nie do końca. Dla większości ludzi określona genetycznie długość dnia jest trochę długa, zwykle około 24 1/2 godziny. (Rzadko może być krótszy niż 24 godziny.) Jest to dodatkowe pół godziny czasu. W rezultacie każdego dnia chciałbyś iść do łóżka i obudzić się 30 minut później, ponieważ nie miałbyś sensu dnia ani nocy. Światło pomaga resetować nasze wewnętrzne zegary każdego dnia, a bez niego procesy okołodobowe naszego organizmu dryfowałyby przez cały dzień geologiczny. Powoduje to swobodny lub nie porwany rytm, który ewoluuje przez tygodnie.
W rzeczywistości jest to doświadczenie całkowicie ślepej. Ci, którzy zupełnie nie mają percepcji światła, nie mogą być zresetowani. Zamiast tego przejmuje ich genetycznie zdeterminowany rytm dobowy. W rezultacie ich pragnienie snu następuje trochę później każdego dnia, co prowadzi do bezsenności.
Później też chcą się obudzić, a to może spowodować nadmierną senność. Będą chwile, kiedy będzie całkowicie odwrócony związek pomiędzy zjawiskiem dzień-noc i czuwanie. Następnie, stopniowo, rzeczy zaczną wracać do fazy. To przesunięcie niewspółosiowości prowadzi do zaburzenia snu zwanego, w skrócie, Non-24.
Przyczyny
Non-24 najczęściej jest spowodowane ślepotą. Szacuje się, że w Stanach Zjednoczonych jest 1 milion osób niewidomych, a 20 procent jest całkowicie niewidomych. W zależności od rodzaju ślepoty, niektórzy mogą zachować normalne rytmy dobowe. Ci, którzy zupełnie nie odczuwają światła, są zagrożeni rozwojem Non-24.
Zaburzenie to prawdopodobnie dotyka więcej niż połowę osób całkowicie ślepych, a 50 do 80 procent narzeka na zaburzenia snu.
Co ciekawe, Non-24 może również rzadko występować u osób widzących. Zostało to odnotowane wśród osób o długim genetycznie ustalonym rytmie okołodobowym (zwanym tau). Może również wystąpić wśród nocnych marków z zespołem opóźnionej fazy zasypiania (DSPS), którzy otrzymują słabo zsynchronizowaną ekspozycję na światło. Można to zaobserwować w zaburzeniach lękowych iu osób z niepełnosprawnością intelektualną z różnych zaburzeń, w tym:
- Zespół Retta
- Zespół Angelmana
- Demencja
- Urazowe uszkodzenie mózgu
Bez względu na przyczynę Non-24 objawy będą takie same.
Objawy
Osoby z nie-24 będą skarżyły się na to, że zmienne wzorce trudności spadają lub pozostają w stanie uśpienia, objawy bezsenności i senność w ciągu dnia. To często ewoluuje przez kilka tygodni, ponieważ pragnienie zmiany snu w stosunku do naturalnych wzorów światła i ciemności. Będą okresy, w których sen będzie przejściowo dobry, tylko stopniowo się pogarsza. Dotknięte osoby mogą również narzekać na trudności z koncentracją, pamięcią krótkotrwałą i nastrojem. Może również prowadzić do rozstroju żołądka i złego samopoczucia. Objawy te trwają co najmniej 3 miesiące.
Rozpoznanie
Stan jest często diagnozowany na podstawie śledzenia wzorców snu przez co najmniej 14 dni. Można to zrobić za pomocą dziennych dzienników snu lub aktigrafii. Te zapisy zwykle wykazują stopniowe opóźnienie snu każdego dnia, ponieważ okres okołodobowy większości ludzi jest dłuższy niż 24 godziny. Wielkość opóźnienia zależy od wrodzonego rytmu i może wynosić od mniej niż 30 minut do ponad 1 godziny.
Ilość czasu potrzebnego na zasypianie lub opóźnienie snu zwiększy się. Ponadto wystąpi korelacyjny wzrost senności w ciągu dnia.
Dalsze testy potwierdzające mogą obejmować pomiar za pomocą badania śliny przy słabym zapaleniu melatoniny (DLMO) lub 6-sulfatoksymelatoniny w moczu, zazwyczaj w dwóch punktach, w odstępie 2-4 tygodni.
Zabiegi
Non-24 najczęściej leczone są niskimi dawkami melatoniny przyjmowanymi wieczorem. Hetlioz jest lekiem na receptę dostępnym dla danego schorzenia. Osoby niewidome mogą również reagować na inne sygnały czasowe, takie jak aktywność fizyczna i posiłki. Kiedy Non-24 pojawia się w widzącym, odpowiednio zaplanowana ekspozycja na światło może być pomocna.
Jeśli uważasz, że możesz doświadczać non-24, zacznij od oceny przez specjalistę ds. Snu, który może zorganizować dodatkowe testy i zapewnić odpowiednie leczenie dla stanu.
