Napad nieświadomości, określany również jako napad drgawkowy mniejszy, jest rodzajem napadu, który charakteryzuje się nagłym i krótkim napadem, który może trwać od 10 do 30 sekund. W tym okresie osoba cierpiąca na napad nieświadomości ma upośledzoną świadomość, co oznacza, że nie są świadomi swojego otoczenia lub ruchów w tym czasie.
Po wystąpieniu napadu dana osoba nagle odzyskuje przytomność.
Napad nieobecności zwykle charakteryzuje się następującymi cechami:
- Szybkie mruganie oczami
- Czary, w których dana osoba wydaje się być wpatrzona w przestrzeń
- Automatyzacje lub bezcelowe ruchy, takie jak stukanie palcem lub bicie warg
Ten typ napadu może się zdarzyć kilka razy dziennie, a dana osoba może, ale nie musi być świadoma jego ataku. Jeśli zaobserwujesz kogoś, kto ma napad nieświadomości, może się wydawać, że nie zwraca na ciebie uwagi. Jednakże, chociaż mogą wyglądać nieszkodliwie, napady te mogą zaburzać naukę i wpływać na pracę, ze względu na fragmenty czasu stracone podczas każdego napadu.
Przyczyny
Napady nieświadomości są zwykle zauważane po raz pierwszy wśród dzieci w wieku od 4 do 8 lat, ale mogą również rozpocząć się dopiero w późnej młodości. Napady nieobecności zazwyczaj mają do nich genetyczny komponent. U niektórych osób, u których występują napady nieświadomości, w rodzinie może występować epilepsja.
Ponadto, niektóre leki przeciwpadaczkowe, takie jak fenytoina (Dilantin) i karbamazepina (Tegretol), mogą również prowadzić do napadów nieświadomości. U osób predysponowanych do napadów nieświadomych hiperwentylacja może być czynnikiem wyzwalającym.
Diagnoza
Twój pracownik służby zdrowia podejmie staranną historię medyczną, w tym charakterystykę napadów, których doświadczasz.
Największą wskazówką "typowego napadu nieobecności" jest obecność symetrycznego uogólnionego spływu i fali o częstotliwości 3 Hz na elektroencefalogramie (EEG).
Leczenie lekami
Istnieje kilka leków przeciwdrgawkowych, które twój lekarz może ci pomóc w kontrolowaniu napadów nieobecności, w tym:
- Ethosuximide (Zarontin)
- Kwas walproinowy (Depakene)
- Lamotrygina (Lamictal)
Twój opiekun zdrowotny podąży za Tobą regularnie, aby upewnić się, że reagujesz na leki i nie występują dalsze komplikacje. W zależności od postępów Twój lekarz może zdecydować o zwiększeniu dawki.
