Objawy wtórnego-progresywnego stwardnienia rozsianego

RRMS SPMS, rozwijają SPMS, całkowitego zniszczenia, dana osoba, dana osoba przechodzi, fazy nawrotu

Szacuje się, że 85 procent osób ze stwardnieniem rozsianym (MS) początkowo diagnozowano z rzutowo-remisyjnym SM (RRMS). Większość z tych osób ostatecznie rozwinie wtórnie postępującą postać SM (SPMS), która charakteryzuje się bardziej stałym progresją objawów i niepełnosprawności oraz mniejszą liczbą nawrotów lub bez nich.

Zanim leczenie modyfikujące przebieg choroby stało się powszechnie dostępne, około 90 procent osób z RRMS ostatecznie rozwinęło SPMS w ciągu 25 lat i około połowy w ciągu 10 lat.

Nie jest jasne, jaki wpływ mają terapie modyfikujące chorobę na progresję MS, ale zakłada się (i mamy nadzieję), że ta proporcja jest niższa, a SPMS wolniej się rozwija.

Kto jest bardziej prawdopodobne, aby przejść z RRMS do SPMS?

Ludzie mogą zmienić RRMS na SPMS w dowolnym momencie, a proces jest zwykle stopniowy. W rzeczywistości często występuje szara strefa między RRMS i SPMS – gdy dana osoba przechodzi w fazę progresywną MS, ale wciąż pojawia się sporadycznie nawrót SM. Ogólnie rzecz biorąc, przejście to następuje w ciągu 5 do 20 lat od wystąpienia choroby.

Pod względem czynników, które mogą wpływać na przejście z rzutowo-remisyjnego SM na wtórnie postępujące MS, badania (u nieleczonych pacjentów z SM) pokazują, że mężczyźni wydają się rozwijać SPMS szybciej i w młodszym wieku niż kobiety. Ponadto ci, którzy mają objawy motoryczne na początku SM, np. Trudności w chodzeniu, szybciej rozwijają SPMS.

Podpisuje, że RRMS stał się lub staje się SPMS

Ważne jest zrozumienie, że nie ma jasnych wytycznych ani kryteriów określających, kiedy dana osoba przechodzi od RRMS do SPMS. Poniżej znajdują się niektóre wskazówki lub oznaki, które osoba ze stwardnieniem rozsianym i jego lekarz może użyć przy ustalaniu, czy to przejście ma miejsce, czy też miało miejsce.

Twoje leki nie działają dobrze: Pomimo najlepszych wysiłków i przestrzegania zaleceń, niektórzy ludzie z RRMS na obecne leki modyfikujące chorobę zaczynają wykazywać rosnącą niepełnosprawność bez odpowiedniego zwiększenia liczby uszkodzeń w swoich skanach MRI. Może to wskazywać, że przechodzą do fazy progresywnej MS lub SPMS.

Z drugiej strony, twój lek nie działa może być z innego powodu. Na przykład, jeśli obecne są przeciwciała neutralizujące wobec jednego z leków na bazie interferonu, twój neurolog może przełączyć cię na innego.

Alternatywnie, niektórzy ludzie martwią się, że wkraczają w fazę progresji SM, ponieważ przestają mieć nawroty. Ale może to być bardzo dobra rzecz, ponieważ może to oznaczać, że leczenie modyfikujące przebieg choroby działa.

Powtarzają się nawroty: Naturalna historia RRMS polega na tym, że liczba nawrotów rzeczywiście maleje z czasem. Jednakże nawroty, które występują, mogą być bardziej dotkliwe, powodując wiele objawów, a nie tylko wpływających na jeden obszar funkcji. Ponadto, powrót do zdrowia po nawrotach jest zwykle niekompletny, co oznacza, że ​​nawet po przejściu ostrej fazy nawrotu pozostają pewne objawy i / lub niepełnosprawność. Dodatkowo, osoba ta nie reaguje już tak dobrze (lub wcale) na Solu-Medrol podczas tych nawrotów.

Większy stopień niepełnosprawności: W przypadku pomiaru za pomocą rozszerzonej skali stanu niepełnosprawności (EDSS), osoby z RRMS mają zazwyczaj wynik czterech lub mniej. Z kolei osoby z SPMS zwykle mają wynik co najmniej sześciu punktów, co oznacza, że ​​do chodzenia potrzebna jest pewna forma pomocy. Osoby z RRMS, które osiągają poziom od 4 do 5,5 (wskazane przez niezdolność do chodzenia na odległość ponad 500 metrów bez odpoczynku) zwykle rozwijają SPMS w dość krótkim czasie.

Podczas badania neurologicznego wykryje się również więcej nieprawidłowości. To pokazuje, że mózg nie może już kompensować demielinizacji ze stwardnienia rozsianego.

Na koniec, ludzie, którzy rozwijają SPMS wykazują tendencję do wykazywania większej liczby zaburzeń poznawczych. Jest to najprawdopodobniej spowodowane większym stopniem atrofii w mózgu, która jest silnie skorelowana z dysfunkcją poznawczą. Oznacza to, że mózg nie może już kompensować uszkodzeń, szczególnie w przypadku całkowitego zniszczenia aksonów (włókien nerwowych), czego skutkiem są czarne dziury.

Duża ilość uszkodzeń widocznych na MRI:

  • Większe obciążenie zmianami chorobowymi: Oznacza to, że istnieje większa całkowita liczba zmian chorobowych, które wydają się być:
  • W pobliżu komór (wnęki w mózgu wypełnione płynem mózgowo-rdzeniowym)
  • Nakładanie się
  • Skoncentrowany w pniu mózgu i rdzeniu kręgowym
  • Więcej uszkodzeń aksonów i "czarnych dziur": Obszary, które pojawiają się jako ciemne (hypointense) plamy na skanie T1, są nazywane "czarnymi dziurami". Są to obszary, w których powtarzające się stany zapalne, prowadzące do całkowitego zniszczenia zarówno mieliny, jak i samych aksonów.Te obszary są silnie związane z niepełnosprawnością
  • Powiększenie komory wypełnionej płynem mózgowo-rdzeniowym w mózgu: Jest to miara atrofii, ponieważ jest mniej tkanki mózgowej, więc przestrzenie wokół mózgu i wewnątrz stają się większe
  • Zmniejszenie zmian wzmacniających gadolin: Paradoksalnie, liczba nowych, aktywnych zmian wzmacniających gadolin zmniejsza się w późniejszych stadiach RRMS, ponieważ choroba jest najbardziej li kely staje się bardziej zwyrodnieniowy niż zapalny.
  • Słowo od Verywella

    Podczas gdy terapia modyfikująca chorobę może pomóc spowolnić przejście od rzutowo-remisyjnego SM do wtórnie postępującego SM, proces ten może nadal występować w niektórych przypadkach. Więc nie stawiaj siebie w błędzie, jeśli przeniosłeś się z fazy nawrotu SM do fazy progresywnej – to naturalny proces, unikalny dla każdej osoby, a nie z powodu czegoś, co zrobiłeś.

    Like this post? Please share to your friends: