Po rozpoznaniu łzy łąkotki należy podjąć decyzję o leczeniu tego problemu. Wiele łąkotowych łez, szczególnie przewlekłe łzy, można leczyć nieoperacyjnie. zabiegi nieoperacyjne mogą obejmować:
- Fizjoterapię,
- ćwiczenia wzmacniające,
- leki przeciwzapalne
- zastrzyki z koryzonu
Jednak niektóre łzy łąkotki mogą wymagać leczenia chirurgicznego.
Dlaczego naprawa menstruacji może być konieczna
Twój chirurg może zaoferować naprawę łąkotki jako możliwą opcję leczenia uszkodzonej lub poranionej chrząstki. Wiele lat temu, jeśli pacjent miał podartą chrząstkę, a operacja była konieczna, usunięto cały menisk. Ci pacjenci rzeczywiście całkiem dobrze po operacji. Problem polegał na tym, że z biegiem czasu chrząstka na końcach kości była szybciej zużyta. Uważa się, że jest to spowodowane utratą efektu amortyzacji i zmniejszoną stabilnością stawu kolanowego widoczną po usunięciu menisku.
Gdy chirurgia artroskopowa stała się bardziej popularna, więcej chirurgów wykonało częściowe usunięcie łąkotki – zwane częściową meniscektomią. Wykonano częściową meniscektomię, aby usunąć tylko porwany segment menisku. Działa to bardzo dobrze w krótkim i długim okresie, jeśli łza łąkotki jest stosunkowo mała. Ale w przypadku dużych łez łąkotowych wystarczająca część łąkotki jest usuwana, tak, że problemy mogą ponownie wkraść się w dół drogi.
Kto potrzebuje naprawy?
Łzy menisku, które powodują tak zwane "objawy mechaniczne" najlepiej odpowiadają na leczenie chirurgiczne. Mechaniczny objaw jest spowodowany przez menisk fizycznie utrudniający normalny ruch kolana. Typowe "objawy mechaniczne" obejmują:
- Blokowanie kolana (niezdolność do zginania się)
- Niemożność całkowitego wyprostowania kolana
- Uderzenie lub kliknięcie dźwięku lub wrażeń
Na sali operacyjnej chirurg ma dwie podstawowe opcje, albo usuń rozdartą łąkotkę (częściowa meniscektomia) lub wykonać naprawę łąkotki, aby umieścić krawędzie razem ze szwami lub pinezkami.
Czy naprawa łąkotki jest lepsza? Men Łąkot jest okrągłym kawałkiem chrząstki z dopływem krwi pochodzącym z zewnętrznego obrzeża. Aby naprawa łąkotki mogła się wyleczyć, łza musi znajdować się w pobliżu tej zewnętrznej krawędzi w obszarze dobrego zaopatrzenia w krew (składniki odżywcze z naczyń krwionośnych są niezbędne do gojenia) – jest to tak zwane czerwone (naczyniowe) -biały ( nie-naczyniowy) obszar menisku.
Łzy w środkowej części łąkotki nie zostaną wyleczone, nawet jeśli zostanie wykonana naprawa łąkotki. Ta część łąkotki nie ma dopływu krwi. Patrząc na tę nie-naczyniową część łąkotki, wygląda ona na białą, dlatego też łzy w tej strefie menisku nie są naprawiane. Te łzy znajdują się w biało-białej strefie, gdzie nie ma dopływu krwi po obu stronach łzy w menisku. Te centralne łzy zostaną usunięte przez chirurga. Jednak badania wydają się pokazywać, że jeśli naprawa łąkotki jest możliwa, długoterminowy wynik jest lepszy dla pacjenta ze względu na zmniejszone ryzyko zapalenia stawów w późniejszym życiu.
Wykonywanie operacji chirurgicznej
Techniki naprawy łąkotki obejmują użycie artroskopowo ułożonych pinezek lub zszycie porwanych krawędzi. Obie procedury działają poprzez ponowne zaostrzenie podartych krawędzi łąkotki, aby umożliwić im wyleczenie w prawidłowej pozycji i nie zostać złapanym w kolano, powodując opisane powyżej objawy.
Sukces naprawy łąkotki zależy w największym stopniu od dwóch czynników.
Po pierwsze, jeśli naprawa łąkotki zostanie podjęta na łzie w centralnej części chrząstki (gdzie niedobór krwi jest słaby), prawdopodobnie zawodzi. Po drugie, pacjenci muszą być zgodni z rehabilitacją pooperacyjną po naprawie łąkotki. Jeżeli naprawa łąkotki nie powiedzie się (to znaczy, naprawiony menisk nie goi się), co dzieje się w 20 do 40% przypadków, może być konieczna druga operacja, aby usunąć ponownie rozdartą łąkotkę.
Rehab po naprawie
Rehab po operacji naprawy łąkotki jest bardziej obszerna niż rehabilitacja po częściowej meniscectomy (operacja usunięcia łzy łąkotki). Ponieważ musisz pozwolić, aby rozdarta łąkotka wyleczyła, pewne czynności muszą być ograniczone, aby uniknąć nadmiernego nacisku na łąkotek gojący.
W szczególności należy unikać głębokiego zginania (zginania) kolana, ponieważ wiadomo, że ten ruch wywiera duże naprężenia na naprawianą łąkotkę. Z tego powodu większość pacjentów, którzy przechodzą operację naprawy łąkotek, umieszcza się w klamrze na kilka miesięcy po zabiegu.
