Powiadomienie przyjaciół i rodziny, że zdiagnozowano u Ciebie raka, nie jest łatwym zadaniem. Nie tylko musisz radzić sobie z nowymi emocjami, które odczuwasz, ale także musisz poradzić sobie z reakcją osoby, którą mówisz. Może to spowodować dodatkowy stres, który może zwiększyć własne lęki i obawy o raka. Ten przewodnik pomoże Ci przejść przez ten proces.
Czy musisz powiedzieć wszystkim, że masz raka?
Wiele osób odczuwa potrzebę ogłaszania diagnozy wszystkim, którzy są wokół nich, gdy po raz pierwszy zdiagnozowano raka. Poczucie, że wszyscy powinni wiedzieć, jest normalne; jednak nie zawsze jest to najlepsze. Może się okazać, że lepiej jest powiedzieć tylko tym, którzy będą częścią pozytywnego systemu wsparcia, takich jak najbliżsi członkowie rodziny i bardzo bliscy przyjaciele. Niektórzy ludzie czują się winni za to, że nie dzielą się swoją diagnozą z niektórymi przyjaciółmi. Nie rób tego. Teraz jedyną pracą jest skupienie się na zdrowiu, a to może oznaczać, że nie dzielisz się swoją diagnozą z nikim w swoim życiu, który wydaje się drenować twój poziom energii.
Przygotowanie do rozmowy
Zanim powiesz o tym swoim bliskim, zwróć uwagę na kilka rzeczy. Ludzie będą reagować inaczej, w zależności od ich osobowości, a także wszelkich wcześniejszych doświadczeń, które mieli z rakiem. Większość osób, u których zdiagnozowano raka, jest nieco zszokowana, gdy okazuje się, że przyjaciele, o których myśleli, że będą z nimi przez gruby i szczupły, znikną, podczas gdy przyjaciele, których nie znają, wydają się pochodzić z drewna, co stanowi ogromne źródło wsparcie.
Przygotuj się (o ile możesz) na fakt, że niektórzy ludzie nie odpowiedzą tak, jak byś tego oczekiwał.
Pamiętaj, że niekoniecznie musisz być tym, który podzielił się swoją diagnozą. Wiele osób uważa, że łatwiej jest wyznaczyć "rzecznika", aby podzielić się wiadomościami, przynajmniej w celu przekazania wiadomości osobom, które znajdują się poza ich najgłębszym kręgiem.
Znalezienie właściwych słów
W jaki sposób możesz zacząć dzielić się swoją diagnozą? Największym wyzwaniem jest wypowiedzenie słów "Mam raka". Mówienie tych słów na głos może uwolnić emocje, które być może tłumisz. Mówienie innej osobie w jakiś sposób sprawia, że choroba jest bardziej realna; to jest sprawdzanie poprawności. Chociaż może być trudno znaleźć właściwe słowa, jest to bardzo terapeutyczne, ponieważ przyznajesz się, że jesteś chory. Wstęp jest pierwszym krokiem w radzeniu sobie z rakiem.
Gdy wiele osób po raz pierwszy słyszy słowo "rak", automatycznie myśli, że jest najgorsze, a twoim obowiązkiem jest uświadomienie im zakresu choroby, im bardziej są swobodni i wiedzą, tym skuteczniej mogą ci pomóc. W otoczeniu ludzi, których obawy i lęki są oczywiste, a nadmierne nie pozwolą ci poradzić sobie w zdrowy sposób. Pamiętaj, że najważniejsze jest to, w jaki sposób radzisz sobie – nie w jaki sposób oni dealing mają do czynienia z twoją chorobą Mówienie twojego współmałżonka lub Partner, który masz raka Twój współmałżonek lub partner będzie prawdopodobnie pierwszą osobą, której powierzasz swoją diagnozę na temat raka, prawdopodobnie będzie Twoim opiekunem podczas leczenia i może być najlepszym systemem wsparcia, jaki masz. całkowicie szczery o twoim raku i prognozie Umożliwienie Twojemu partnerowi towarzyszenia Ci na spotkaniach sprawi, że poczujesz się mniej odizolowany w swojej podróży. Kiedy masz partnera, który da ci ostateczne wsparcie, walcząc rak zaczyna mieć ochotę na pracę zespołową, a poczujesz się wzmocniony. Mówienie młodszym dzieciom, że masz raka
Nigdy nie jest łatwo powiedzieć dzieciom złych wieści. Rodzice mają naturalny instynkt chroniący uczucia swoich dzieci, więc czasami rodzice decydują się na pominięcie pewnych informacji. Wielu psychologów zgadza się, że – choć intencja jest dobra – na dłuższą metę boli ona dzieci. Krótko mówiąc, bycie prostym i uczciwym jest najlepsze.
Ważne jest poinformowanie dzieci, że chorujesz na raka i szczerze mówiąc o tym, czym jest rak. Nie zakładaj, że automatycznie wiedzą, co to znaczy mieć chorobę lub, że rozumieją, że prognozy różnych nowotworów mogą się bardzo różnić. Wyjaśnij fizyczny proces powstawania nowotworu, jak również zabiegi, które będziesz mieć, jak długo je otrzymasz i jakie mogą być skutki uboczne.
Niektórzy eksperci zalecają opóźnianie mówienia dzieciom, dopóki nie zdasz sobie sprawy z zakresu choroby i przebiegu leczenia. Dzieci najlepiej rozumieją, kiedy widzą cały obraz, a nie tylko małe kawałki. Pamiętaj, aby być pewnym siebie i pozwolić im przejść przez twój ton i język ciała. Twój optymizm w walce z rakiem uspokoi ich. Jeśli jednak zdecydujesz się poczekać, upewnij się, że Twoje dziecko nie słyszy mylących przekąsek, gdy podsłuchuje rozmowy telefoniczne lub wizyty u innych. Dzieci, które słyszą tylko część obrazu, mogą sobie wyobrazić najgorszy scenariusz w swoim umyśle – i próbować samodzielnie poradzić sobie z tą przerażającą przyszłością.
Ważne jest również, aby twoje dzieci wiedziały, że twoja choroba nie jest zaraźliwa i nie wpłynie na nie fizycznie. Może to być nawet jedno z pierwszych pytań, które zadają. Nie są samolubni. Dzieci często słyszą o ludziach przeziębionych lub grypach i naturalnie zakładają, że mogą być takie same w przypadku raka.
Jak wyjaśnisz to swoim dzieciom i jakie informacje, które sam wybierzesz, zależą od ich wieku. Jeśli masz pytania dotyczące informowania swoich dzieci i ich wpływu, skonsultuj się z psychologiem dziecięcym lub pediatrą. On lub ona może być w stanie trenować cię, co powiedzieć, a czego nie. Jeśli twoje dziecko ma jakiś rodzaj wiary, czerpanie z tego lub angażowanie członka duchowieństwa, takiego jak pastor lub rabin, również może być pomocne – szczególnie jeśli masz typ raka, który ma złe rokowanie.
Oto kilka myśli na temat mówienia dziecku, że masz raka. Ten artykuł zawiera niektóre z częściej zadawanych pytań, które dzieci zadają, abyś mógł przewidzieć, co może myśleć Twoje dziecko i być przygotowanym na udzielenie mu jak najdokładniejszej odpowiedzi.
Mówienie nastolatków o raku
Nastoletnie lata są wystarczająco burzliwe bez pojawienia się raka. I tak samo jak nastolatki mają szalejące emocje, które w ciągu kilku sekund mogą przejść do skrajności, praktycznie wszystko idzie w parze z odpowiedzią na diagnozę raka.
Być może najtrudniejszym zadaniem dla ciebie będzie ciągłe zapewnianie stałego kierownictwa i kierunku. Możesz czuć, że powinieneś być bardziej tolerancyjny – tak, jakbyś musiał nadrobić dodatkowy stres, z jakim patrzy twoja nastolatka – ale nie rób tego. Wyobraź sobie siebie jako poręcz w życiu dziecka. On lub ona może przetestować zasady nawet bardziej niż zwykle (i to może cię zaskoczyć), ale on lub ona musi wiedzieć, że zasady się nie zmieniły. Zapewnienie bezpieczeństwa jest bardzo bezpieczne, gdy wydaje się, że reszta życia nie przestrzega zasad.
Mówienie przyjaciołom, że masz raka
Ponownie, rozmawiając z przyjaciółmi o swojej diagnozie, bądź szczery i uczciwy. Oczywiście, możesz wybrać i wybrać szczegóły, które chcesz udostępnić. Ale pamiętaj: to są ludzie, którzy będą twoim systemem wsparcia. Prostota w kwestii lęków i obaw jest niezbędna, aby uzyskać wsparcie, którego potrzebujesz.
Powiedz swojemu pracodawcy, że masz raka
Nie zawsze jest dobry moment na poinformowanie pracodawcy o tym, że chorujesz na raka, ale jest kilka rzeczy, o których powinieneś pomyśleć zanim zaczniesz poruszać ten temat. Jeśli podzielisz się swoją diagnozą, prawdopodobnie uzyskasz większe wsparcie zarówno od swojego pracodawcy, jak i współpracowników, ale sytuacja każdego z nas jest inna i czasami najlepiej jest nie mówić nic. Sprawdź te informacje, informując pracodawcę, że masz raka, który zawiera informację o twoich prawach jako pracownika podczas diagnozy. Jeśli spodziewasz się problemów lub masz jakiekolwiek obawy, organizacja non-profit Cancer and Careers ma doskonałe i szczegółowe informacje, które mogą pomóc i były zwolennikiem dla wielu osób, które chorują na raka, ponieważ pracują nad równoważeniem swojej kariery z chorobą.
Podsumowanie: Rozmowa o twoim raku
Po prostu nie ma "właściwego" sposobu rozmawiania o swoim raku z rodziną i przyjaciółmi. Najważniejszą rzeczą jest to, że dzielisz się swoją diagnozą w sposób, który jest dla ciebie właściwy – nie tak, jak sugerowałby to ktoś inny. Idź z instynktem. Być może najlepszą radą jest wzięcie głębokiego oddechu i cierpliwość. Ludzie reagują bardzo różnie na diagnozę raka u ukochanej osoby i często trudno jest przewidzieć, jak ktoś zareaguje. Jedyną rzeczą, która nie zmienia się wraz z diagnozą raka, jest sama zmiana.
Dzielenie się diagnozą może być równie trudne, jak samo rozpoznanie, ale często pojawiają się srebrne podszewki. Z pewnością nikt nie zdecydowałby się na raka, ale wśród bólu i wyzwań często pojawiają się promienie światła, a czasami te promienie światła przyjmują postać nowych lub wzmocnionych przyjaźni. Badania pokazują, że wraz z wszystkimi emocjonalnymi i fizycznymi bliznami leczenia nowotwór zmienia również ludzi w pozytywny sposób.
Co powiesz i zrobisz, jeśli ktoś bliski jest zdiagnozowany z rakiem
Jeśli ukochana osoba niedawno dała ci znać, że ma raka, możesz czuć się przytłoczony i bezradny. Podczas gdy chcesz zapewnić wsparcie, radzisz sobie także z własną kolejką emocji. Poniższe wskazówki mogą pomóc w nawigacji w te trudne dni.
Wiedzieć, co powiedzieć:
To jeden z najtrudniejszych pierwszych kroków. Najważniejszą rzeczą jest po prostu
powiedzieć coś
. Zaskakujące, jak często bliscy uciekają, gdy słyszą słowo "C". Oto kilka przykładów tego, co powiedzieć komuś, u którego zdiagnozowano raka.
- Bądź cierpliwy.Nie można wiedzieć, jak zareagujesz, jeśli zdiagnozujesz raka, dopóki tam nie będziesz. Poświęcenie chwili, by wkroczyć w buty swojej ukochanej, może zdziałać cuda. Sprawdź te przemyślenia od ludzi, którzy dzielą się rakiem, jak naprawdę się czują i czego życzyli sobie ich bliscy. Dbaj o siebie.Wielu bliskich zmusza się do wyczerpania, opiekując się przyjacielem lub członkiem rodziny, który ma raka. Ale musisz pamiętać, aby trochę odpocząć, dobrze zjeść i ćwiczyć, aby mieć energię do opieki nad kimś innym. Oto kilka wskazówek, jak dbać o siebie jako o opiekuna raka.
