W zabiegu pomostowania tętnic wieńcowych – zwanego również pomostowaniem tętnic wieńcowych lub CABG – chirurdzy przeszczepiają zdrową tętnicę lub żyły do chorej tętnicy wieńcowej, poza obszarami zablokowanymi przez płytki. Procedura ta pozwala krwi ominąć chorą część tętnicy i poprawia dopływ krwi do mięśnia sercowego.
Kto powinien otrzymać pomostowanie tętnic wieńcowych?
Chirurgia pomostowania jest bardzo skuteczna w łagodzeniu objawów dławicy piersiowej, jeśli masz stabilną dusznicę bolesną.
Jeśli u pacjenta występują duże blokady w kilku tętnicach wieńcowych lub blokada w lewej głównej tętnicy wieńcowej (która jest najważniejszą chorobą wieńcową), lub bardzo osłabiony mięsień sercowy (stan zwany kardiomiopatią, o którym można przeczytać tutaj), omijać zabieg chirurgiczny może wydłużyć życie w porównaniu do leczenia angioplastyką i stentowaniem lub z samą terapią medyczną. Operacja pomostowania może być również pomocna u osób z ostrym zespołem wieńcowym.
Jak wykonuje się zabieg omijający?
Chirurgia omijająca wykonywana jest w znieczuleniu ogólnym. Chirurg dzieli mostek, aby otworzyć klatkę piersiową, a następnie zatrzymuje serce za pomocą chemikaliów lub chłodu (tzw. Hipotermia), aby mógł dołączyć przeszczepy bez poruszania się serca. Krążenie krwi utrzymuje się, a serce zatrzymuje się za pomocą aparatu krążeniowo-krążeniowego. Po przyłączeniu przeszczepów serce zostaje ponownie uruchomione.
Przeszczepy stosowane podczas operacji obejścia zwykle pochodzą z żył z nóg (żyły odpiszczelowe) lub tętnicy ze ściany klatki piersiowej (wewnętrznej tętnicy sutkowej).
Przeszczepy z użyciem tętnicy często trwają dłużej niż przeszczepy z żyłami, a przeszczepy tętnic nie często rozwijają zwężenie, tak jak przeszczepy żył. Tak więc wewnętrzne przeszczepy tętnic piersiowych powinny być generalnie stosowane zawsze, gdy jest to możliwe (zgodnie z anatomią pacjenta). Jest dość powszechne, że przeszczepy żylne rozwijają blokady w wyniku miażdżycy w ciągu 10 do 12 lat od operacji.
W ostatnich latach opracowywane są nowsze techniki chirurgii pomostowania zwane "minimalnie inwazyjną chirurgią omijającą". Te minimalnie inwazyjne procedury obejmują mniejsze nacięcia i unikają konieczności korzystania z urządzenia bypass. Niestety, minimalnie inwazyjna operacja pomostowania jest odpowiednia tylko dla pacjentów, u których chorobę tę można łatwo osiągnąć za pomocą takiego podejścia.
Jakie są najważniejsze komplikacje?
Operacja pomostowania tętnic wieńcowych jest główną procedurą chirurgiczną, a pacjenci często nie wracają do "normalnego" przez wiele tygodni lub nawet miesięcy po operacji. Powszechne jest odczuwanie słabego apetytu, osłabienia i bólu przez nacięcie przez kilka tygodni. Depresję obserwuje się u jednego z trzech pacjentów po zabiegu chirurgicznym, a jeśli depresja nie zostanie rozpoznana i leczona, może to doprowadzić do znacznie przedłużonego czasu powrotu do zdrowia.
Inne możliwe powikłania po operacji obejścia obejmują zawał mięśnia sercowego podczas lub zaraz po zabiegu (u mniej niż 5% pacjentów), osłabienie mięśnia sercowego (które jest często przejściowe), arytmie (szczególnie migotanie przedsionków), wysięk opłucnowy (nagromadzenie płynu pomiędzy płuca i ściana klatki piersiowej), infekcja miejsca nacięcia i zaburzenia poznawcze (myślące), które zostały określone jako "głowa pompy" (po krążeniu pozaustrojowym "pompa", która wspiera krążenie podczas procedury szczepienia, i że niektórzy spekulują jest odpowiedzialny za te zmiany poznawcze).
Ponieważ operacja pomostowania niesie za sobą tak poważne ryzyko, zwykle jest zarezerwowana dla pacjentów, którzy mogą mieć przedłużone życie przez operację lub tych, u których objawy dusznicy bolesnej utrzymują się pomimo agresywnych prób leczenia.
