Mimo postępów w zapobieganiu i leczeniu HIV, cień stygmatyzacji HIV wciąż jest duży, dotykając wielu osób żyjących z tą chorobą. Tak głęboki jest strach przed stygmatyzacją, że często wydaje się latać w obliczu publicznej świadomości. Niektórym łatwiej jest na przykład uniknąć badań na obecność wirusa HIV niż narażać się na dyskryminację lub dezaprobatę.
Próba zminimalizowania tych obaw, a nawet ich zracjonalizowanie, nie uwzględnia złożonej dynamiki, która wyzwala i utrwala piętno.
Rooty stygmatyzacji HIV
Podczas gdy jakość życia ogromnie się poprawiła dla osób z HIV w ciągu ostatnich 30 lat, wiele z tych samych barier społecznych i psychologicznych pozostaje.
W końcu HIV nie przypomina żadnej innej choroby, przynajmniej nie w taki sposób, w jaki postrzega ją społeczeństwo. To, co odróżnia ją od innych chorób, takich jak rak czy choroba serca, polega na tym, że jako choroba zakaźna osoby zakażone są często postrzegane jako wektory do przenoszenia. Obwinianie jest często przypisywane, a nie tylko zarażonej osobie, ale całej populacji, bez względu na to, czy są to homoseksualni mężczyźni, osoby używające narkotyków dożylnie, czy ludzie kolorowi.
Jeszcze zanim epidemia AIDS zaczęła się na początku lat 80., wiele z tych grup było już napiętnowanych, przez niektórych uznawanych za rozwiązłych lub nieodpowiedzialnych.
Do czasu pierwszej fali infekcji, szybkie rozprzestrzenianie się choroby za pośrednictwem tych społeczności tylko pomogło wzmocnić negatywne stereotypy. W rezultacie osoby najbardziej narażone na zakażenie wirusem HIV często były zmuszane do ukrywania się w obawie przed porzuceniem, dyskryminacją lub nadużywaniem.
Dyskomfort związany z seksualnością odgrywa również ważną rolę w stygmatyzacji HIV. Sex Nawet w innych, postępowych kulturach, seksualność może często wywoływać silne uczucia wstydu lub wstydu, szczególnie gdy jest związana z homoseksualizmem, aktywnymi seksualnie kobietami lub seksem wśród młodzieży.
Jednocześnie tak zwane "ujawnienia wtórne" ("Jak to osiągnąłeś?") Dodatkowo zapobiegają krokom naprzód w obliczu takich obaw, jak konieczność przyznania się do romansu, ujawnienia problemu narkotykowego lub wyjścia o swojej seksualności. Ustawy o przestępstwach przeciwko HIV w wielu stanach służą jedynie wzmocnieniu tych lęków, traktując osoby z HIV jako "naganne", sugerując jednocześnie, że osoby bez nich są "ofiarami".
Wszystkie te problemy nie mogą pomóc, ale przyczyniają się do uczucia stygmatyzacji, zarówno rzeczywistej, jak i postrzeganej, i mogą wyjaśniać, dlaczego 20% z 1,2 miliona Amerykanów żyjących z HIV pozostaje całkowicie niesprawdzonych.
Przezwyciężenie stygmatyzacji HIV
Nauka pokonywania stygmatyzacji HIV nie zawsze jest łatwa. Wymaga to stopnia autorefleksji, jak również uczciwej oceny własnych osobistych uprzedzeń i przekonań. Jednym z celów jest zrozumienie, które z twoich lęków są
postrzegane based (w oparciu o postawę lub percepcję) i które uchwalone (w oparciu o rzeczywiste doświadczenie). Oddzielając te dwa elementy, będziesz lepiej przygotowany do opracowania strategii, która nie tylko pokona twoje obawy, ale także lepiej zabezpiecza się przed ewentualnymi aktami dyskryminacji lub nadużyć. W końcu przezwyciężyć piętno to nie tyle decyzja, co proces, który wymaga czasu i cierpliwości. Co ważniejsze, chodzi o to, aby nie być sam. Dzielenie się swoimi lękami z innymi może często prowadzić do lepszej perspektywy, dostarczając ci brzmiącego forum, zamiast izolować się w najgłębszych, najciemniejszych myślach.
Oto kilka wskazówek, jak zacząć:
Po pierwsze, spróbuj usunąć winę z każdej dyskusji, którą możesz mieć ze sobą. Przypomnij sobie, że HIV jest chorobą, a nie moralną konsekwencją.
Następnie naucz się o HIV, korzystając z wysokiej jakości materiałów referencyjnych. Organizacje społecznościowe są świetnymi źródłami do tego, oferując broszury i broszury, które są nie tylko dokładne i jasno napisane, ale często istotne z punktu widzenia kultury
- Jeśli boisz się otworzyć przed kimś, kogo znasz, zacznij od infolinii o AIDS. Infolinie zazwyczaj kierują Cię do grup wsparcia lub doradców, z którymi możesz swobodnie i poufnie mówić.
- Zrozum swoje prawa zgodnie z prawem. Organizacje społecznościowe często umożliwiają skontaktowanie się z działem prawnym w celu udzielenia pomocy w przypadku dyskryminacji w miejscu pracy, w miejscu zamieszkania lub w placówkach opieki zdrowotnej.
- Jeśli zdecydujesz się na badanie na obecność wirusa HIV, porozmawiaj o wszelkich wątpliwościach dotyczących poufności, które możesz mieć ze swoim lekarzem lub kliniką. Pozostawienie jakichkolwiek niepokojów tylko zwiększy twój niepokój.
- Wiele szpitali i klinik oferuje dziś usługi opiekuńcze osobom żyjącym z HIV, w tym grupy wsparcia, usługi rodzinne, programy leczenia uzależnień od narkotyków oraz poradnictwo w zakresie zdrowia psychicznego.
- Kiedy będziesz gotowy porozmawiać z przyjaciółmi lub rodziną, poświęć czas na przygotowanie się. Rozważ wszystkie możliwe reakcje i sposoby radzenia sobie z nimi. Postaraj się opracować z wyprzedzeniem, w jaki sposób odpowiesz na pytania typu "Jak to zrobiłeś?" lub "Czy używałeś prezerwatywy?"
- Co ważniejsze, zaakceptuj, że ludzie czasami zadają niewrażliwe, a nawet głupie pytania. Staraj się nie być zbyt defensywny. Przypomnij sobie, że jest to bardziej odbicie ich własnych lęków i że oni też przechodzą przez proces. Jeśli możesz, użyj go jako okazji do edukacji i oświecenia. Możesz być zaskoczony, jak mało ludzie wiedzą o tej chorobie. Daj im korzyść z wątpliwości.
- I wreszcie, jeśli doświadczasz długotrwałej depresji lub lęku lub masz problem z nadużywaniem substancji, zwróć się o profesjonalną pomoc. Poproś swojego lekarza o skierowanie lub porozmawiaj z lekarzem. Nie idź sam, jeśli nie musisz. Jest pomoc.
