Ten artykuł powstał w ramach karnawału blogu Verywell.com w sprawie problemów wstydu i ciszy otaczającej jelita, którego gospodarzem była IBS Expert Barbara Bolen.
Kiedy ostatnio rozmawiałeś z lekarzem? Nawet dla nas, częstych gości z fibromialgią i syndromem chronicznego zmęczenia, rzadko rozmawia się o rzeczach, które robimy w łazience lub częściach ciała z nimi związanych.
Wstyd i cisza wokół problemów z jelitem i pęcherzem to coś, z czym musimy się zmierzyć i przezwyciężyć. Czy wiesz, że oprócz zespołu jelita drażliwego (IBS), jesteśmy szczególnie podatni na bolesny stan pęcherza zwany śródmiąższowe zapalenie pęcherza (IC)? Ból związany z którymkolwiek z tych stanów może być wyniszczający sam, a wiele osób, które cierpią z tego powodu, obawia się bycia w sytuacjach, w których mogą nie być w stanie dostać się do łazienki na czas.
Objawy, których należy przestrzegać
Należy zapytać lekarza o IBS, jeśli wystąpią następujące objawy:
- Bóle brzucha, które ustępują po wypróżnieniu
- Regularna biegunka lub zaparcia (czasami na przemian z innymi)
- Gaz i wzdęcia
W oprócz tego, powinieneś poinformować swojego lekarza, jeśli masz jakiekolwiek zmiany w wypróżnianiu. To często jest znak, że coś poszło nie tak w twoim systemie. Może to również być efekt uboczny leków lub suplementów.
Musimy również zdawać sobie sprawę, że ból pęcherza i inne problemy z układem moczowym to nie objawy fibromialgii lub syndrom chronicznego zmęczenia – to objawy IC. Inne objawy to:
- Bolesne oddawanie moczu (często błędnie zdiagnozowane jako zakażenie dróg moczowych)
- Nagłe i częste potrzeby (8+ razy dziennie)
- Ból w miednicy
- Ból po stosunku
Jeśli podejrzewasz, że masz IC, pamiętaj o wzmiankowaniu stan do twojego lekarza. Jest to rzadkie, więc wielu z nich nigdy wcześniej nie spotkało się z tym i nie rozpozna go. (Jeśli ból jest kojarzony przede wszystkim ze stosunkiem, musisz również zapytać swojego lekarza o wulwodynię, która jest w nas powszechna.)
Dlaczego wstyd?
Pamiętasz, kiedy słowa "siusiu" lub "kupa" dotyczyły najzabawniejszych rzeczy w historii? Komediowa rozrywka pełna jest dowcipów, które na ogół tracą atrakcyjność wraz z wiekiem. To dziwne, że najpierw uważamy te kwestie za zabawne, a potem stajemy się kalekimi ze wstydu, kiedy jesteśmy wystarczająco dorośli, żeby wszystko poszło nie tak!
Kiedy patrzysz na proces uczenia się dzieci, możesz zobaczyć, jak to się rozwija: po pierwsze, świętujemy każde zwycięstwo w łazience i uczymy je słów, aby przekazać informacje o ich potrzebach; wtedy, gdy zaczynają używać tego słownictwa jako zabawnego, mówimy im, że jest źle; kiedy zaczynają naukę, uczą się, że "słowa w łazience" nie są dozwolone w klasie.
Gdy dzieci są już szkolone, każdy otrzymany komunikat brzmi: "jest brudny i brudny, a my o tym nie rozmawiamy!" Nic dziwnego, że nie chcemy o tym wspominać, szczególnie w tych najpoważniejszych miejscach: gabinecie lekarskim.
Przygotowanie do konwersacji
Możesz się więc upokorzyć, myśląc: "Ale jak mogę to poprawić?" Możesz zostać okaleczony przez strach przed tym, jak niezręcznie by to było.
Czy chcesz wiedzieć, co jest bardziej prawdopodobne? Że twój lekarz nie zareaguje inaczej niż gdybyś powiedział: "Hej, doktor, kolano mnie boli". Ludzie, którzy pracują w medycynie, to tylko coś, z czym sobie poradzisz, więc nie odczuwasz takiej nieprzyjemnej reakcji, jak podczas poruszania tematu tabu w ustawieniach społecznych.
Jeśli nadal nie możesz sobie wyobrazić rozmowy z lekarzem na temat pewnych objawów, spróbuj wykonać następujące czynności:
- Zapisz objawy, aby gabinet lekarski nie był pierwszym miejscem, w którym spróbujesz je wyrazić
- Poszukaj terminologii medycznej, aby zastąpić słowa nie jest ci wygodnie mówić
- Ćwicz głośno mówienie o swoich dolegliwościach
- Jeśli nadal nie możesz powiedzieć o tym lekarzowi, po prostu podaj mu swoją listę
Słowo od Verywell
Ważne jest, abyś zdawał sobie sprawę z tego, co się dzieje z jelitem i zdrowiem pęcherza, i że mówisz swojemu lekarzowi, co się dzieje. Stan naszych odpadów odzwierciedla stan naszego ogólnego stanu zdrowia i nie możemy sobie pozwolić na to, aby problemy rosły i zaogniały się, ponieważ wstydzimy się o nich mówić.
