Bliższe złamanie kości ramiennej jest częstym uszkodzeniem ramienia. Szczególnie często u osób w podeszłym wieku z powodu osteoporozy, złamania bliższego końca kości ramiennej należą do najczęściej złamanych kości ramienia. W rzeczywistości u pacjentów w wieku powyżej 65 lat złamania bliższego końca kości ramiennej są trzecią najczęściej spotykaną złamaną kością (po złamaniach biodra i złamaniach nadgarstka).
Bliższe złamanie kości ramiennej występuje, gdy kula kulistego stawu barkowego jest zerwana. Złamanie znajduje się w górnej części kości ramienia (kości ramiennej). Większość proksymalnych złamań kości ramiennej nie jest przemieszczona (nie z pozycji), ale około 15-20% tych złamań jest przesuniętych, a te mogą wymagać bardziej inwazyjnego leczenia.
Największy problem z złamaniami bliższego końca kości ramiennej polega na tym, że leczenie jest bardzo ograniczone, a wyniki często są dobre lub złe. Wielu pacjentów, którzy podtrzymują to uszkodzenie, nie odzyskuje pełnej siły ani ruchomości ramienia, nawet przy odpowiednim leczeniu.
Przesunięte złamania proksymalnego kości ramiennej
Gdy kość nie jest prawidłowo wyrównana, pęknięcie nazywa się przesunięciem. W złamaniach bliższego kości ramiennej ciężkość często opisywana jest przez liczbę głównych części proksymalnego złamania kości ramiennej. Istnieją cztery "części" proksymalnej kości ramiennej, więc przesunięte złamanie może być albo dwuczęściowe, trzyczęściowe, albo czteroczęściowe (złamanie nieusunięte jest z definicji 1-częściowym).
Ogólnie rzecz biorąc, im bardziej przesunięte części, tym gorsze rokowanie.
Części bliższej kości ramiennej nazywane są guzowatościami (większa i mniejsza guzowatość), głową kości ramiennej (kula ramienia) i kości ramiennej. Guzki są obok kuli i są połączeniami ważnych mięśni manekinowych rotatorów.
Aby część została uznana za przesuniętą, musi być oddzielona od swojej normalnej pozycji o więcej niż centymetr lub obrócona o więcej niż 45 stopni.
Leczenie
Około 80% złamań w bliższej części kości ramiennej nie jest przemieszczone (nie jest poza pozycją), a prawie zawsze można je leczyć za pomocą procy. Typowe leczenie polega na odpoczynku ramienia w temblaku przez 2-3 tygodnie, a następnie rozpoczęciu delikatnych ćwiczeń z zakresu ruchu. W miarę postępu leczenia można wznowić bardziej agresywne ćwiczenia wzmacniające ramię, a pełne gojenie trwa zwykle około 3 miesięcy.
W przypadku poważniejszych obrażeń, gdy kość jest przemieszczona (poza pozycją), może być konieczne wyregulowanie lub wymiana uszkodzonej kości. Ustalenie najlepszego leczenia zależy od wielu czynników, w tym:
- Wiek pacjenta
- Dominacja ręki
- Poziom aktywności pacjenta
- Stopień przesunięcia złamania
Możliwości chirurgii obejmują wyrównywanie fragmentów kości i utrzymywanie ich w pozycji za pomocą metalowych implantów, lub wykonywana jest procedura wymiany ramienia. Jeśli fragmenty kości mogą być unieruchomione, do zamocowania kości na miejscu zostaną użyte szpilki, śruby, druty, duże szwy lub płyta. Płyty i śruby, jak pokazano powyżej, stały się znacznie powszechniejsze, ponieważ technologia poszycia została ulepszona.
Jeśli istnieją obawy dotyczące naprawy kości, może zostać podjęta decyzja o wykonaniu pewnego rodzaju wymiany ramienia. Jeśli zalecana jest procedura wymiany, opcje obejmują standardową wymianę ramienia, usunięcie połowiczego połowu stawu biodrowego lub wymianę odwrotnego ramienia. Konkretne zalecenie, który rodzaj zabiegu jest najlepszy, zależy od wielu czynników, w tym od rodzaju złamania i konkretnego pacjenta. Na przykład zamienniki ramion odwróconych mogą być doskonałymi metodami leczenia, ale są zarezerwowane dla starszych, mniej aktywnych pacjentów.
Powikłania
Niestety, złamania w bliższym odcinku kości ramiennej są często poważnymi obrażeniami, szczególnie gdy przesunięcie kości znacznie się zmieniło.
Utrata funkcji ramienia nie jest rzadkością, a osoby, które podtrzymują te obrażenia często nie odzyskują pełnej siły ani ruchomości stawu. Z powodu urazu stawu barkowego, rozwój wczesnego zapalenia stawów jest również częstym powikłaniem tych urazów.
Niektóre powikłania bezpośrednio związane z operacyjnym leczeniem złamań proksymalnego kości ramiennej obejmują zakażenie, problemy z gojeniem się ran, uszkodzenie nerwów i brak gojenia kości. Ostatni z nich, nazywany nonunionem, występuje, gdy kość nie zjednoczy się, a pęknięcie ponownie rozpadnie się. Metalowy osprzęt służący do naprawy złamanej kości nie ma być rozwiązaniem trwałym, a raczej utrzymuje kość w miejscu podczas leczenia. Jeśli kość nie zagoi się całkowicie, wówczas implanty metalowe w końcu ulegną uszkodzeniu i zwykle należy rozważyć powtórzenie operacji.
