Przegląd łysienia

Żołądka, zwane także opóźnionym opróżnianiem żołądka, jest zaburzeniem, w którym żołądek zajmuje zbyt dużo czasu, aby opróżnić jego zawartość. Często występuje u osób z cukrzycą typu 1 lub cukrzycą typu 2.

Przegląd

Żołądek powstaje, gdy nerwy w żołądku są uszkodzone lub przestają działać. Nerw vagus kontroluje ruch pokarmu przez przewód pokarmowy.

Jeśli nerw błędny jest uszkodzony, mięśnie żołądka i jelit nie działają normalnie, a ruch pokarmowy jest spowolniony lub zatrzymany.

Cukrzyca może uszkodzić nerw błędny, jeśli poziom glukozy we krwi pozostanie wysoki przez dłuższy czas. Wysoki poziom glukozy we krwi powoduje zmiany chemiczne w nerwach i uszkadza naczynia krwionośne przenoszące tlen i składniki odżywcze do nerwów.

Przyczyny

Żołądek najczęściej wywoływany jest przez:

Cukrzycę
Zespoły poiralne
Jadłowstręt psychiczny
Operacja na żołądku lub nerw błędny
Leki, w szczególności leki antycholinergiczne i narkotyki (leki spowalniające skurcze jelit)
Refluks żołądkowo-przełykowy (rzadko)
Zaburzenia mięśni gładkich, takie jak amyloidoza i twardzina
Choroby układu nerwowego, w tym migrena brzuszna i choroba Parkinsona
Zaburzenia metaboliczne, w tym niedoczynność tarczycy

Objawy i oznaki

Objawy te mogą być łagodne lub ciężkie, w zależności od osoby:

Zgaga
Nudności
Wymioty niestrawionego pokarmu
Wcześnie odczuwane pełnienie podczas jedzenia
Utrata masy ciała
Nadwrażliwość brzucha
Nieregularny poziom glukozy we krwi
Brak apetytu
Refluks żołądkowo-przełykowy (GERD)
Skurcze w ścianie żołądka

Próby diagnostyczne

Rozpoznanie gastroparezy potwierdzono za pomocą jednego lub więcej z następujących testów:

Rentgen barowy. Po poście przez 12 godzin wypijesz gęsty płyn zwany barem, który powleka wnętrze żołądka, powodując jego pojawienie się na zdjęciu rentgenowskim. Zwykle po 12 godzinach połknięcia żołądek będzie pusty z całego pożywienia. Jeśli prześwietlenie pokazuje jedzenie w żołądku, prawdopodobnie występuje gastropareza. Jeśli prześwietlenie pokazuje pusty żołądek, ale lekarz nadal podejrzewa, że opróżniłeś opróżnianie, być może trzeba powtórzyć test następnego dnia. Każdego dnia osoba z gastroparezą może normalnie strawić posiłek, dając fałszywie normalny wynik testu. Jeśli masz cukrzycę, twój lekarz może mieć specjalne instrukcje dotyczące postu.

Mączka z befsztyka z baru. Będziesz jadł posiłek zawierający bar, co pozwoli radiologowi obserwować Twój żołądek podczas trawienia posiłku. Czas potrzebny na strawienie mączki z baru i opuszczenie żołądka daje lekarzowi pojęcie, jak dobrze działa żołądek. Ten test może pomóc w wykryciu problemów z opróżnianiem, które nie pojawiają się na ciekłym zdjęciu rentgenowskim baru. W rzeczywistości, ludzie, którzy mają gastroparezę związaną z cukrzycą często często trawią płyn, więc posiłek z befsztyku z baru może być bardziej przydatny.
Skanowanie opróżniania żołądka za pomocą izotopu promieniotwórczego. Będziesz jadł żywność zawierającą radioizotop, substancję nieco radioaktywną, która pojawi się na skanie. Dawka promieniowania z radioizotopu jest niewielka i nie jest niebezpieczna. Po jedzeniu będziesz leżał pod maszyną, która wykrywa radioizotop i pokazuje obraz pokarmu w żołądku i jak szybko opuszcza żołądek. Gastropareza jest diagnozowana, jeżeli więcej niż połowa jedzenia pozostaje w żołądku po dwóch godzinach.

Manometria żołądka. Ten test mierzy aktywność elektryczną i mięśniową w żołądku. Lekarz przechodzi cienką rurką w gardle do żołądka. Rurka zawiera drut, który wykonuje pomiary aktywności elektrycznej i mięśniowej żołądka podczas trawienia płynów i stałego pokarmu. Pomiary pokazują, jak działa żołądek i czy istnieje jakiekolwiek opóźnienie w trawieniu.

Testy krwi. Lekarz może również zlecić badania laboratoryjne w celu sprawdzenia liczby krwinek i pomiaru poziomu chemicznego i elektrolitów.

Aby wykluczyć przyczyny gastroparezy inne niż cukrzyca, lekarz może wykonać górną endoskopię lub USG.

Górna endoskopia. Po podaniu środka uspokajającego lekarz przechodzi przez cienką, cienką rurkę, zwaną endoskopem, przez usta i delikatnie prowadzi ją w dół przełyku do żołądka. Poprzez endoskop lekarz może spojrzeć na wyściółkę żołądka, aby sprawdzić ewentualne nieprawidłowości.
Ultradźwięki. Aby wykluczyć chorobę pęcherzyka żółciowego lub zapalenie trzustki jako źródło problemu, możesz wykonać badanie ultrasonograficzne, które wykorzystuje nieszkodliwe fale dźwiękowe do zarysowania i zdefiniowania kształtu pęcherzyka żółciowego i trzustki.

Powikłania

Jeśli pokarm utrzymuje się zbyt długo w żołądku, może powodować problemy, takie jak przerost bakterii spowodowany fermentacją żywności. Ponadto, żywność może stwardnieć do stałych mas, zwanych bezoar, które mogą powodować nudności, wymioty i niedrożność w żołądku. Bezoary mogą być niebezpieczne, jeśli blokują przepływ pokarmu do jelita cienkiego.

Zależnie od trudności w kontrolowaniu stężenia glukozy we krwi może również pogorszyć się cukrzyca. Gdy pokarm, który został opóźniony w żołądku, ostatecznie wchodzi do jelita cienkiego i jest wchłaniany, poziom glukozy we krwi wzrasta.

Ponieważ gastropareza powoduje, że opróżnianie żołądka jest nieprzewidywalne, poziom glukozy we krwi może być zmienny i trudny do kontrolowania.

Leczenie

Głównym celem leczenia gastroparyzacją związaną z cukrzycą jest odzyskanie kontroli nad poziomem glukozy we krwi. Leczenie obejmuje insulinę, leki doustne, zmiany w tym, co i kiedy jesz, oraz, w ciężkich przypadkach, karmienie piersią i żywienie dożylne.

Ważne jest, aby pamiętać, że w większości przypadków leczenie nie leczy gastropareza – zwykle jest to choroba przewlekła.

Leczenie pomaga w radzeniu sobie z chorobą, dzięki czemu możesz być tak zdrowy i wygodny, jak to tylko możliwe.

Insulina do kontroli poziomu glukozy we krwi

Jeśli masz żołądek, twoja żywność jest wchłaniana wolniej i w nieprzewidywalnych czasach. Aby kontrolować stężenie glukozy we krwi, konieczne może być:

Częste przyjmowanie insuliny
Przyjmowanie insuliny po posiłku zamiast wcześniej
Należy regularnie sprawdzać stężenie glukozy we krwi po jedzeniu i podawaniu insuliny w razie potrzeby

Lekarz przekaże szczegółowe instrukcje na podstawie Twoje szczególne potrzeby.

Leki

W leczeniu gastroparezy stosuje się kilka leków. Twój lekarz może wypróbować różne leki lub kombinacje leków, aby znaleźć najbardziej skuteczny sposób leczenia, w tym:

Metoklopramid (Reglan). Lek ten stymuluje skurcze mięśni brzucha, aby pomóc w opróżnianiu jedzenia. Pomaga także zmniejszyć nudności i wymioty. Metoklopramid przyjmuje się 20 do 30 minut przed posiłkami i przed snem. Skutki uboczne tego leku to zmęczenie, senność, a czasem depresja, lęk i problemy z poruszaniem się.

Erytromycyna. Ten antybiotyk poprawia również opróżnianie żołądka. Działa poprzez zwiększenie skurczów przenoszących pokarm przez żołądek. Działania niepożądane obejmują nudności, wymioty i skurcze brzucha.
Domperydon. U.S. Food and Drug Administration analizuje domperydon, który był stosowany w innych częściach świata w leczeniu gastroparezy. Jest to czynnik promujący podobny do metoklopramidu. Pomaga także w przypadku nudności.

Inne leki. Inne leki mogą być stosowane w leczeniu objawów i problemów związanych z gastroparezą. Na przykład środek przeciwwymiotny może pomóc w przypadku nudności i wymiotów. Antybiotyki usuwają zakażenie bakteryjne. Jeśli masz bezoar, lekarz może użyć endoskopu do wstrzyknięcia leku, który go rozpuści.

Zmiany w diecie

Zmiana nawyków żywieniowych może pomóc w kontrolowaniu gastroparezy. Twój lekarz lub dietetyk udzieli ci szczegółowych instrukcji, ale możesz zostać poproszony o zjedzenie sześciu małych posiłków dziennie zamiast trzech dużych. Jeśli mniej pokarmu dostanie się do żołądka za każdym razem, gdy jesz, może nie stać się zbytnio pełne.

Również lekarz prowadzący lub dietetyk może zasugerować, aby wypróbować kilka płynnych posiłków dziennie, dopóki poziom glukozy we krwi nie ustabilizuje się, a gastropareza zostanie skorygowana.

Płynne posiłki dostarczają wszystkich składników odżywczych zawartych w pokarmach stałych, ale łatwiej i szybciej przechodzą przez żołądek.

Ponadto lekarz może zalecić unikanie wysokotłuszczowych i wysokobłonnikowych pokarmów. Tłuszcz naturalnie spowalnia trawienie – problem, którego nie potrzebujesz, jeśli masz gastroparezę – a włókno jest trudne do strawienia. Niektóre pokarmy o wysokiej zawartości błonnika, takie jak pomarańcze i brokuły, zawierają materiał, którego nie można strawić. Unikaj tych pokarmów, ponieważ niestrawna część pozostanie w twoim żołądku zbyt długo i prawdopodobnie powstanie bezoar.

Rurka do karmienia

Jeśli inne metody nie działają, możesz potrzebować zabiegu chirurgicznego, aby włożyć rurkę do karmienia. Rurkę, zwaną rurką jejunostomijną, wprowadza się przez skórę na brzuchu do jelita cienkiego. Rurka do karmienia pozwala umieścić składniki odżywcze bezpośrednio w jelicie cienkim, omijając żołądek w ogóle. Otrzymasz specjalną płynną żywność do użycia z tubą.

Jejunostomia jest szczególnie przydatna, gdy gastropareza zapobiega gromadzeniu się składników odżywczych i leków niezbędnych do regulowania poziomu glukozy we krwi od momentu dostania się do krwiobiegu.

Unikając źródła problemu – żołądka – wprowadzając składniki odżywcze i leki bezpośrednio do jelita cienkiego, zapewnia się, że produkty te są szybko trawione i dostarczane do krwioobiegu. Rurka jelita czczego może być tymczasowa i jest używana tylko w razie konieczności, gdy żołądek jest ciężki.

Żywienie pozajelitowe

Żywienie pozajelitowe odnosi się do dostarczania składników odżywczych bezpośrednio do krwioobiegu, z pominięciem układu trawiennego. Lekarz wprowadzi cienką rurkę, zwaną cewnikiem, do żyły w klatce piersiowej, pozostawiając jej otwór poza skórą.

Do karmienia załączasz torbę zawierającą płynne składniki odżywcze lub leki do cewnika. Płyn dostaje się do krwioobiegu przez żyłę. Twój lekarz poinformuje Cię, jakiego rodzaju płynnego pokarmu użyć.

To podejście jest alternatywą dla rurki jelita czczego i zwykle jest to tymczasowy sposób na przejście przez trudny okres gastroparezy. Żywienie pozajelitowe stosuje się tylko wtedy, gdy gastropareza jest ciężka i nie pomagają jej inne metody.

Nowe opcje

Opracowano neurostymulator żołądka ("rozrusznik serca"), aby pomóc osobom z gastroparezą. Rozrusznik to zasilane bateryjnie urządzenie elektroniczne, które jest chirurgicznie implantowane. Emituje łagodne impulsy elektryczne, które stymulują skurcze żołądka, dzięki czemu pokarm jest trawiony i przenoszony z żołądka do jelit. Stymulacja elektryczna pomaga również kontrolować nudności i wymioty związane z gastroparezą.
Wykazano, że stosowanie toksyny botulinowej poprawia opróżnianie żołądka i objawy gastroparezy poprzez zmniejszanie długotrwałych skurczy mięśni między żołądkiem a jelita cienkim (zwieracz zwieracza płuc). Toksyna jest wstrzykiwana do zwieracza odźwiernika.

Słowo od Verywella

Jest to wiele informacji do wchłonięcia, oto kilka ważnych kwestii, które należy zapamiętać:

Żołądka może wystąpić u osób z cukrzycą typu 1 lub cukrzycą typu 2.
Gastropareza jest wynikiem uszkodzenia nerwu błędnego, który kontroluje ruch pokarmu przez układ trawienny. Zamiast pokarmu poruszającego się normalnie w przewodzie pokarmowym, jest on zatrzymywany w żołądku.

Nerw błędny ulega uszkodzeniu po latach złej kontroli poziomu glukozy we krwi, co powoduje gastroparezę. Z kolei gastropareza przyczynia się do słabej kontroli poziomu glukozy we krwi.
Objawy gastroparezy obejmują wczesną pełnię, nudności, wymioty i utratę wagi.
Gastropareza jest diagnozowana za pomocą testów takich jak prześwietlenie, manometria i skanowanie.
Zabiegi obejmują zmiany w czasie i czasie spożywania posiłków, zmiany w typie insuliny i czas przyjmowania zastrzyków, leki doustne, jejunostomy, żywienie pozajelitowe, rozruszniki żołądka lub toksynę jadu kiełbasianego.

Aby uzyskać więcej informacji, zajrzyj do działu chorób trawiennych i żywienia NIDDK. Wspierają podstawowe i kliniczne badania nad zaburzeniami ruchliwości żołądkowo-jelitowej, w tym gastroparezą. Pośród innych dziedzin naukowcy badają, czy eksperymentalne leki mogą złagodzić lub zmniejszyć objawy gastroparezy, takie jak wzdęcia, bóle brzucha, nudności i wymioty, lub skrócić czas potrzebny żołądkowi do opróżnienia jego zawartości po standardowym posiłku.