Większość ekspertów uważa obecnie raka skóry za epidemię w Stanach Zjednoczonych, z ponad 1,3 miliona nowych przypadków zdiagnozowanych każdego roku i wzrastających. Trzy najczęstsze typy – komórka podstawna, komórka płaskokomórkowa i czerniak – stanowią ogromną większość diagnoz raka skóry, ale istnieje kilka rodzajów rzadkiego raka skóry, które często nie przyciągają uwagi, na którą zasługują.
Oto pięć rzadkich nowotworów, które powstają ze skóry lub pośrednio wpływają na skórę:
skórny chłoniak z komórek T
skórny chłoniak z komórek T (CTCL) to grupa nowotworów, które powstają z rodzaju białych krwinek zwanych T limfocytów komorowych, które stają się nowotworowe i wpływają na skórę. W Stanach Zjednoczonych jest około 1500 nowych przypadków CTCL na rok. Mężczyźni są dwukrotnie bardziej narażeni niż kobiety, a większość osób jest diagnozowana po 50 roku życia.
W większości typów CTCL (np. Ziarniniak grzybiasty, najczęstszy typ) objawy zaczynają się od pojawienia się płaskich, czerwonych plam na skórze; u osób ciemnoskórych mogą one wyglądać na bardzo jasne lub bardzo ciemne plamy. Plastry są bardzo swędzące i mogą być suche i łuszczące się. Niektóre obszary skóry mogą zostać uniesione i twarde (nazywane płytkami). Później mogą rozwinąć się nowotwory. Niektóre fałdy skóry stają się pogrubione i pękają, prowadząc do infekcji.
Istnieje szeroka gama leków do chemioterapii, immunoterapii (na przykład interferonu) i leków celowanych (na przykład difiloxu denileukiny lub Ontaka) dostępnych obecnie do leczenia CTCL.
Merkel Cell Carcinoma
Merkel cell carcinoma (MCC) jest rzadkim, agresywnym typem raka skóry, który powstaje na skórze lub pod skórą.
Każdego roku w Stanach Zjednoczonych diagnozuje się około 1500 nowych przypadków MCC. Większość pacjentów, u których zdiagnozowano MCC, jest kaukaska i ma ponad 50 lat (średnia wieku to 69 lat).
Zmiany MCC pojawiają się jako twarde, bezbolesne grudki w skórze. Są koloru czerwonego, różowego lub niebiesko-fioletowego i zwykle znajdują się na obszarach narażonych na słońce, takich jak głowa (szczególnie wokół oka i powieki), szyi, ramion i nóg.
Opcje leczenia obejmują chirurgię, radioterapię i chemioterapię.
Mięsak Kaposiego
Mięsak Kaposiego (KS) to rak, który rozwija się z komórek tworzących linię limfatyczną lub naczynia krwionośne. KS jest spowodowany przez herpeswirusa Kaposiego mięsaka (KSHV). Najczęstszym problemem układu odpornościowego, który przyczynia się do KS, jest infekcja ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV), wirusem, który powoduje AIDS, ale biorcy przeszczepów są inną podatną grupą. Ab Nieprawidłowe komórki KS tworzą purpurowe, czerwone lub brązowe plamy lub guzy na skórze. W niektórych przypadkach KS powoduje bolesny obrzęk, szczególnie w nogach, okolicy pachwiny lub skórze wokół oczu. KS może powodować poważne problemy, a nawet zagrażać życiu, gdy zmiany chorobowe znajdują się w płucach, wątrobie lub przewodzie pokarmowym.
Leczenie znacznie poprawiło się w ostatnich dziesięcioleciach i obejmuje obecnie wysoce aktywną terapię przeciwretrowirusową (HAART) w leczeniu pacjentów z AIDS z KS, jak również miejscowe kremy, chirurgiczne usuwanie, krioterapię (zamrażanie z ciekłym azotem) i chemioterapię.
Raka gruczołowego
Rak gruczołów łojowych (SGC) jest bardzo rzadkim, agresywnym rakiem pochodzącym z gruczołów łojowych w skórze. Około 75% przypadków rozpoznaje się w okolicach oczu, przy czym najczęstszym miejscem jest górna powieka, chociaż stwierdzono ją również w innym miejscu na głowie lub szyi, na tułowiu lub w okolicy narządów płciowych. Raki gruczołowe najczęściej występują u kobiet po 70. roku życia. SGC często rośnie wolno i rozprzestrzenia się tylko na inne części ciała w 1 na 5 przypadków.
Dostępne zabiegi obejmują chirurgię i radioterapię.
Włókniakomięsak skórny Protuberans
Dermatofibrosarcoma protuberans (DFSP) jest rzadkim typem guza, który rozpoczyna się jako twardy guzek, rośnie powoli i rzadko rozprzestrzenia się na inne części ciała.
Jest to spowodowane mutacją genetyczną, która powoduje nadprodukcję cząsteczki zwanej płytkowym czynnikiem wzrostu. Guzy te zwykle znajdują się w skórze właściwej (wewnętrznej warstwie dwóch głównych warstw tkanki tworzącej skórę) kończyn lub tułowia ciała.
Możliwości leczenia obejmują chirurgię, radioterapię i nowszy lek imatinib (Gleevec). Jednak DFSP jest często błędnie diagnozowany lub traktowany niecałkowicie, dlatego należy znaleźć dermatologa lub innego specjalistę z doświadczeniem w leczeniu DFSP.
Łapanie ich na początku
