Zakażenie wirusem zachodniego Nilu rozprzestrzenia się prawie wyłącznie poprzez kontakt z komarami przenoszącymi wirusa, chociaż zidentyfikowano również inne rodzaje zakażeń. Zrozumienie rozprzestrzeniania się tego wirusa jest najlepszym sposobem uniknięcia infekcji wirusa Zachodniego Nilu.
Historia
Wirus Zachodniego Nilu jest wirusem RNA, sklasyfikowanym przez ekspertów z zakresu chorób zakaźnych jako członek grupy wirusów japońskiego zapalenia mózgu.
Najpierw wyizolowano go z próbki krwi przechowywanej w latach trzydziestych ubiegłego wieku z obszaru Zachodniego Nilu w Ugandzie.
W ostatnich dziesięcioleciach wirus rozprzestrzenił się praktycznie na całym świecie, a dziś występuje w Afryce, na Bliskim Wschodzie, w Europie, Azji, Australii oraz w Ameryce Północnej i Południowej.
Chociaż początkowo uważano, że nie ma to szczególnego znaczenia, wiadomo, że wirus Zachodniego Nilu jest odpowiedzialny za szczególnie groźną postać zapalenia opon mózgowych i zapalenia mózgu u niewielkiej części osób zarażonych.
Najczęstsze przyczyny infekcji
Wirus Zachodniego Nilu jest arbowirusem, czyli wirusem przenoszonym przez stawonogi. Jest prawie wyłącznie rozprzestrzeniany przez komary. Wirus jest nabywany przez komary, gdy żywią się ptakami, głównym gospodarzem wirusa Zachodniego Nilu.
Komary
Ponad 60 gatunków komarów zostało zainfekowanych wirusem zachodniego Nilu w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Komary, które rozprzestrzeniają wirusa na ludzi, są zwykle jedną z wielu gatunków Culex, owadów, które są rozpowszechnione w wielu częściach świata.
Wirus Zachodniego Nilu również został wyizolowany z kleszczy, ale nie jest jasne, czy kleszcze są wektorem infekcji.
Rola ptaków
Wiele gatunków ptaków zostało zidentyfikowanych jako gospodarze, które niosą wirusa i są środkiem, dzięki któremu wirus Zachodniego Nilu rozprzestrzenił się na całym świecie. Zwykle ptaki zakażone wirusem zachodniego Nilu mają wysokie stężenia wirusa we krwi przez długi czas, ale nie wykazują żadnych objawów.
Oznacza to, że zainfekowany ptak może przez długi czas przekazać wirusa komarom.
Jednak niektóre gatunki kruków, kruków i sójek miały wysoki wskaźnik śmiertelności z wirusa Zachodniego Nilu, a kilka zlokalizowanych obszarów doświadczyło powszechnej śmierci ptaków. Co więcej, ludzie żyjący w pobliżu obszarów, w których wiele ptaków padło od wirusa, wydają się mieć większą częstość występowania wirusa Zachodniego Nilu.
Inne sposoby zakażenia
Chociaż zdecydowanie głównym sposobem zakażenia człowieka jest kontakt z zakażonymi komarami, wirus Zachodniego Nilu można również uzyskać przez kontakt z krwią lub produktami krwi od ludzi, którzy mają wirusa we krwi.
Transfuzje
Zakażenie wirusem zachodniego Nilu zidentyfikowano jako występujące podczas transfuzji krwi i transfuzji krwinek czerwonych, osocza i płytek krwi. Ta forma przekazywania została znacznie zmniejszona, gdy w wielu krajach przeprowadza się powszechne badania przesiewowe na produktach krwiopochodnych. Ten przegląd nie jest doskonały, ponieważ może nie wykryć wirusa Zachodniego Nilu, jeśli jest w bardzo niskich stężeniach.
Przeszczepy
Rzadko, zakażenie wirusem zachodniego Nilu występowało również w przypadku przeszczepu narządu od zakażonych dawców. W tych przypadkach przesiewowa surowica od dawców była negatywna dla wirusa Zachodniego Nilu, silnie sugerując, że żywy wirus był nadal obecny w oddanych narządach.
Ciąża
Wystąpiło również kilka przypadków wrodzonego zakażenia wirusem zachodniego Nilu, spowodowanych rozprzestrzenianiem się przez łożysko od matki do dziecka w trzecim trymestrze ciąży. W tych przypadkach u dzieci rozwinęła się choroba zaraz po urodzeniu. Pomimo tych doniesień uważa się, że transplacentalna transmisja wirusa Zachodniego Nilu jest dość rzadka.
Przyczyny symptomów
Kiedy wirus Zachodniego Nilu dostanie się do krwiobiegu i zaczyna się namnażać, system odpornościowy organizmu szybko reaguje, aby pozbyć się wirusa.
Zazwyczaj przeciwciała przeciw wirusowi pojawiają się szybko. Te przeciwciała wiążą się z cząstkami wirusa i powodują ich zniszczenie.
Ponadto komórki odpornościowe szybko adaptują się do atakowania wirusa. Odpowiedź immunologiczna prowadzi do wytwarzania różnych interferonów i cytokin, które zwalczają wirusa, ale które często powodują stan zapalny, prowadząc do objawów charakterystycznych dla gorączki Zachodniego Nilu. W ten sposób układ odpornościowy organizmu zazwyczaj pozbywa się wirusa w ciągu kilku dni.
W niektórych ludzi wirus Zachodniego Nilu jest w stanie przekroczyć barierę krew-mózg i uzyskać przyczółek w obrębie układu nerwowego. Ci ludzie są tymi, którzy wywołują najbardziej przerażające konsekwencje zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych Zachodniego Nilu lub zapalenia mózgu.
Czynniki ryzyka
Każda osoba ukąszona przez komara w obszarze, w którym populacja ptaków przenosi wirusa Zachodniego Nilu, jest podatna na infekcję. Ponieważ obszary te obejmują teraz dużą część globu, prawie każdy ukąsz komara mógłby potencjalnie przenosić wirusa na jakąkolwiek osobę. Im więcej ugryzień komarów otrzymasz, tym większe ryzyko.
Większość osób zarażonych wirusem zachodniego Nilu cierpi jedynie na samoograniczającą się chorobę lub w ogóle jej nie ma. Jednak niewielki odsetek zakażonych osobników (mniej niż jeden procent) rozwinie poważną, zagrażającą życiu postać neurologiczną infekcji.
Chociaż ten poważny wynik może dotknąć każdego zakażonego wirusem zachodniego Nilu, niektóre wydają się mieć większe ryzyko rozwoju zapalenia opon mózgowych lub zapalenia mózgu. Czynniki zwiększające to ryzyko to:
- zaawansowany wiek
- rak
- niedawna chemioterapia
- cukrzyca
- nadużywanie alkoholu
- choroba nerek
- płeć męska
W tych sytuacjach ważne jest, aby współpracować z lekarzem, jeśli zauważysz coś niezwykłego, nawet jeśli wydaje się typowym przeziębieniem.
