Kiedy rak ma wpływ na kości, najczęściej jest to spowodowane rakiem innym niż nowotwór, który rozpoczął się w innym miejscu ciała i rozprzestrzenił się lub przerzucił na kości. W przeciwieństwie do tego skupiamy się na tych nowotworach, które zaczynają się w kościach, znanych również jako pierwotne nowotwory kości.
Pierwotny rak kości to tak naprawdę szeroka kategoria, składająca się z wielu różnych typów nowotworów złośliwych, z których niektóre są bardzo rzadkie; jednak spośród nich, mięsak kostniakowy, mięsak chrzęstniakowaty i mięsak Ewinga należą do najczęstszych.
Znane przyczyny
Chociaż przyczyny raka kości nie są dokładnie znane, wiadomo, że zmiany w DNA komórek rakowych są ważne. W większości przypadków zmiany te następują przypadkowo i nie są przekazywane z rodziców na dzieci.
Naukowcy zbadali wzorce rozwoju, aby spróbować zrozumieć czynniki ryzyka. Osteosarcoma jest trzecim najczęstszym typem nowotworu, który dotyka kości u nastolatków, poprzedzony jedynie białaczką i chłoniakiem. Mięsakarakomięsak jest również powszechnym pierwotnym nowotworem kości, ale częściej występuje u dorosłych niż u dzieci i młodzieży, a średni wiek w momencie rozpoznania wynosi 51 lat. Mięsak Ewinga jest najczęściej diagnozowany u nastolatków, a średni wiek rozpoznania wynosi 15 lat.
Profil ryzyka osteosarcoma
Osteosarcoma jest najczęściej występującym pierwotnym nowotworem kości ogółem. Istnieje kilka szczególnych warunków, które zwiększają szanse na jego rozwój. Osoby z rzadkim guzem oka znanym jako dziedziczny retinoblastoma mają zwiększone ryzyko rozwoju osteosarcoma.
Dodatkowo, osoby, które wcześniej były leczone na raka za pomocą radioterapii i chemioterapii, mają zwiększone ryzyko rozwoju osteosarcomy w późniejszym życiu.
Nawiasem mówiąc, większość lekarzy zgadza się, że złamane i zranione kości i urazy sportowe nie powodują kostniakomięsaka. Jednak takie obrażenia mogą doprowadzić do już istniejącego kostniakomięsaka lub innego guza kostnego do pomocy medycznej, więc istnieje jednoznacznie związek między tymi dwoma – po prostu mechaniczne uszkodzenie nie wydaje się powodować osteosarcoma.
Czynniki ryzyka związane z wiekiem, płcią i pochodzeniem etnicznym
Osteosarcoma dotyka przede wszystkim dwóch szczytów wiekowych – pierwszy szczyt przypada na lata nastoletnie, a drugi na starszych.
- U starszych pacjentów osteosarcoma zwykle powstaje z nieprawidłowej kości, np. Z powodu długotrwałej choroby kości (na przykład choroby Pageta).
- U młodszych osób osteosarcoma występuje niezwykle rzadko przed ukończeniem piątego roku życia, a częstość występowania szczytu actually występuje w okresie dorastania nastolatków. Średnio reprezentatywny "standardowy wiek" dla osteosarcomy w młodszej populacji wynosi 16 lat dla dziewcząt i 18 lat dla chłopców. Osteosarcoma jest stosunkowo rzadki w porównaniu do innych nowotworów; Szacuje się, że tylko około 400 osób w wieku poniżej 20 lat diagnozuje osteosarcoma każdego roku w Stanach Zjednoczonych. W większości badań chłopcy częściej chorują, a częstość występowania wśród młodzieży pochodzenia afrykańskiego jest nieco wyższa niż u białych. Czynniki ryzyka mające zastosowanie do młodszych osób
Obecność pewnych rzadkich zespołów raka genetycznego
Wiek od 10 do 30 lat
- Wysoki wzrost
- Płci męskiej
- Rasa afroamerykańska
- Obecność niektórych chorób kości
- Czynniki ryzyka mające zastosowanie do osób starszych
- Niektóre choroby kości takie jak choroba Pageta, zwłaszcza w miarę upływu czasu, wiążą się ze zwiększonym ryzykiem osteosarcoma.
Mimo to, bezwzględne ryzyko jest niskie, a tylko około jeden procent osób z chorobą Pageta kiedykolwiek rozwija się osteosarcoma.
Narażenie na promieniowanie jest dobrze udokumentowanym czynnikiem ryzyka, a ponieważ przerwa pomiędzy naświetlaniem raka a pojawieniem się kostniakomięsaka jest zwykle dłuższa (na przykład 10 lat lub więcej), jest to często najbardziej istotne dla starszych grup wiekowych.
Predyspozycje genetyczne
Predysponujące zespoły genetyczne dla osteosarcomy obejmują:
Zespół Blooma
Anemia diamentowo-czarnego kaca
- Zespół Li-Fraumeni
- Choroba Pageta
- Retinoblastoma
- Zespół Rothmunda-Thomsona (zwany także poikilodermą congenitale)
- Zespół Wernera
- Uważa się, że utrata funkcji genów supresorowych guza p53 i retinoblastoma odgrywa ważną rolę w rozwoju osteosarcoma.
- Chociaż mutacje genów p53 i glejaka siatkówki są zarodkowe (komórki jajowe i plemniki) są rzadkie, geny te są zmienione w większości próbek nowotworów osteosarcomy, więc istnieje związek z rozwojem kostniakomięsaka. Mutacje w genie p53 mogą prowadzić do wysokiego ryzyka rozwoju nowotworów złośliwych, w tym osteosarcoma, który został opisany jako zespół Li-Fraumeni.
- Chociaż zmiany genów supresorowych i onkogenów są niezbędne do wytworzenia kostniakomięsaka, nie jest jasne, które z tych zdarzeń występują najpierw i dlaczego lub jak się pojawia.
Osteosarcomy u osób z chorobą Pageta
Istnieje rzadka podgrupa kostniakomięsaków, które mają bardzo złe rokowanie. Guzy występują zwykle u osób w wieku powyżej 60 lat. Guzy są duże w momencie ich pojawienia się i mają tendencję do bardzo destrukcyjnego działania, przez co trudno uzyskać pełną chirurgiczną resekcję (usunięcie), a przerzuty do płuc często występują na początku.
Profil ryzyka to profil starszej grupy wiekowej. Rozwijają się u około jednego procenta osób z chorobą Pageta, zwykle gdy dotykają one wielu kości. Guzy mają tendencję do występowania w kości biodrowej, kości udowej w pobliżu bioder i kości ramienia w pobliżu stawu barkowego; są trudne do leczenia chirurgicznego, głównie ze względu na wiek pacjenta i wielkość guza.
Amputacja jest czasami konieczna, szczególnie gdy kość pęka z powodu raka, co jest częstym zjawiskiem.
Okostelkowo-okostnowy mięsak kości
Są to podzbiory, które są tak nazwane ze względu na ich położenie w kości; są to zazwyczaj mniej agresywne kostniakomięsaki, które pojawiają się na powierzchni kości w związku z warstwą tkanki otaczającej kość lub okostną. Rzadko przenikają do wewnętrznych części kości i rzadko stają się wysoce złośliwymi osteosarcomami.
Profil ryzyka dla kostniakowej kostniakomięsaka różni się od klasycznego kostniakomięsaka: występuje częściej u kobiet niż u mężczyzn, najczęściej występuje w grupie wiekowej 20 do 40 lat i zwykle pojawia się w tylnej części kości udowej, w pobliżu kolana stawów, chociaż może to mieć wpływ na dowolną kość w szkielecie.
Prognoza wyższego ryzyka
Czynniki ryzyka zostały powiązane z lepszymi i gorszymi prognozami, ale niestety, te same czynniki nie były na ogół pomocne w identyfikacji pacjentów, którzy mogliby skorzystać z bardziej intensywnych lub mniej intensywnych schematów leczenia przy zachowaniu doskonałych wyników. Czynniki, o których wiadomo, że mają wpływ na wyniki obejmują:
Pierwotne miejsce nowotworu
W przypadku guzów, które tworzą się w ramionach i nogach, te, które znajdują się dalej od rdzenia ciała lub tułowia, mają lepsze rokowanie.
Pierwotne guzy tworzące się w czaszce i kręgosłupie wiążą się z największym ryzykiem progresji i śmierci, głównie dlatego, że trudniej jest uzyskać całkowite chirurgiczne usunięcie raka w tych lokalizacjach. Głowy i szyi osteosarcomy w okolicy szczęki i jamy ustnej mają lepsze rokowanie niż inne pierwotne miejsca w głowie i szyi, być może dlatego, że wcześniej zwróciły na to uwagę.
Szkieletowe mięsaki kostne stanowią od siedmiu do dziewięciu procent wszystkich kostniakomięsaków; wskaźniki przeżycia dla pacjentów wynoszą od 20 do 47 procent.
Pacjenci z wieloogniskowym osteosarcoma (definiowanym jako liczne zmiany kostne bez wyraźnego guza pierwotnego) mają wyjątkowo złe rokowanie.
Choroba miejscowa a przerzutowa
Pacjenci z umiejscowioną chorobą (bez rozprzestrzeniania się na odległe obszary) mają o wiele lepsze rokowanie niż pacjenci z chorobą przerzutową. Aż 20 procent pacjentów będzie miało przerzuty wykrywalne na skanie podczas diagnozy, przy czym płuca jest najbardziej rozpowszechnionym miejscem. Prognozy dla pacjentów z chorobą przerzutową wydają się być określane głównie przez miejsca przerzutów, liczbę przerzutów i chirurgiczną resekcyjność choroby przerzutowej.
U osób z chorobą przerzutową rokowanie wydaje się lepsze przy mniejszej liczbie przerzutów do płuc i gdy choroba rozprzestrzeniła się tylko na jedno płuco, a nie na oba płuca.
Martwica guza po chemioterapii
Martwica guza odnosi się tutaj do tkanki nowotworowej, która "zmarła" w wyniku leczenia.
Po chemioterapii i chirurgii patolog ocenia martwicę guza w usuniętym guzie. Pacjenci z co najmniej 90% martwicą guza pierwotnego po chemioterapii mają lepsze rokowanie niż pacjenci z mniejszą martwicą.
Jednakże badacze zauważają, że mniej martwicy nie powinno być interpretowane w ten sposób, że chemioterapia jest nieskuteczna; odsetki wyleczeń dla pacjentów z niewielką lub żadną martwicą po chemioterapii indukcyjnej są znacznie wyższe niż odsetki wyleczeń u pacjentów, którzy nie otrzymują chemioterapii.
Profil ryzyka chrzęstniakomięsaka
Jest to złośliwy nowotwór komórek produkujących chrząstki i stanowi około 20% wszystkich pierwotnych guzów kości. Mięsakarakomię może powstać samodzielnie lub wtórnie, w tak zwanej "złośliwej degeneracji" łagodnych guzów (takich jak osteochondrom lub łagodny enchondroma). Czynniki ryzyka obejmują:
Wiek:
Zwykle występuje u osób powyżej 40 roku życia; występuje jednak również w młodszej grupie wiekowej, a kiedy to występuje, ma skłonność do nowotworów o wyższym stopniu złośliwości, zdolnych do przerzutów.
- Płeć: Występuje z niemal jednakową częstotliwością u obu płci.
- Lokalizacja:Może występować w dowolnej kości, ale istnieje tendencja do rozwoju w kości biodrowej i kości udowej. Mięsak mięsakomięsak może pojawić się w innych płaskich kościach, takich jak łopatka, żebra i czaszka.
- Genetyka: Zespół wielu wyrośli (czasami nazywany zespołem wielu osteochondrom) jest chorobą dziedziczną, która powoduje wiele guzów na kościach osoby, wykonanych głównie z chrząstki. Exostozy mogą być bolesne i prowadzić do deformacji kości i / lub złamań. Zaburzenie jest genetyczne (spowodowane mutacją w jednym z 3 genów EXT1, EXT2 lub EXT3), a pacjenci z tym schorzeniem mają zwiększone ryzyko wystąpienia chondrosarcoma.
- Inne łagodne guzy: Enchondroma to łagodny nowotwór chrząstki, który wrasta w kość. Ludzie, u których występuje wiele z tych nowotworów, mają stan nazywany wielokrotną enchondromatozą. Mają również zwiększone ryzyko rozwoju chondrosarcoma.
- Profil ryzyka mięsaka Ewinga To more
występuje częściej wśród białych (zarówno nie-Latynoskich, jak i latynoskich) i rzadziej wśród Amerykanów pochodzenia azjatyckiego i niezwykle rzadkich wśród Afroamerykanów. Guzy Ewinga mogą występować w każdym wieku, ale najczęściej występują u nastolatków i rzadziej występują wśród młodych dorosłych i małych dzieci. Są rzadkie u osób starszych.
Prawie wszystkie komórki guza Ewinga mają zmiany, które obejmują gen EWS, który znajduje się na chromosomie 22. Aktywacja genu EWS prowadzi do przerostu komórek i rozwoju tego nowotworu, ale dokładny sposób, w jaki to się dzieje, nie jest jeszcze jasne.
