Wiele różnych alergicznych chorób skóry, w tym egzema, pokrzywka i obrzęk naczynioruchowy oraz rumień wielopostaciowy, może się nasilić w okresie przedmiesiączkowym. Kiedy te warunki ulegają pogorszeniu na trzy do dziesięciu dni przed rozpoczęciem miesiączki, kobieta może mieć autoimmunologiczne zapalenie skóry z progesteronem (APD). APD może również przejść do anafilaksji.
Inną formą anafilaksji związaną z cyklem miesiączkowym jest anafilaksja kataminowa. Uważa się, że oba są rzadkimi przypadkami.
Autoimmunologiczne zapalenie skóry z progesteronem
Autoimmunologiczne zapalenie skóry z progesteronem (APD) występuje w wyniku reakcji alergicznej na własny progesteron kobiety. Objawy zwykle występują w dowolnym miejscu od trzech do dziesięciu dni przed rozpoczęciem miesiączki i zaczynają ustępować w ciągu jednego do dwóch dni po rozpoczęciu miesiączki. APD może mieć wiele różnych objawów, chociaż większość, jeśli nie wszystkie, to wysypki skórne. Należą do nich egzema, pokrzywka, utrwalone erupcje lekowe, rumień wielopostaciowy, obrzęk naczynioruchowy, a nawet anafilaksja. Początkowo może to być oczywiste dla chorej kobiety, że jej objawy ulegają pogorszeniu w okresie przedmiesiączkowym, i często lekarz musi zadać pytanie o nasilenie objawów związanych z cyklem menstruacyjnym, zanim wzór będzie oczywisty dla kobiety.
APD może być początkowo spowodowana przez kobietę przyjmującą tabletki antykoncepcyjne lub inny suplement hormonalny zawierający progesteron, który powoduje uczulenie na hormon. Ciąża może również powodować uczulenie na progesteron, a ciąża może mieć znaczący wpływ na układ odpornościowy i może dramatycznie wpływać na różne stany alergiczne.
Inne kobiety mogą rozwinąć APD w wyniku reakcji krzyżowej z kortykosteroidami, które mają podobne struktury molekularne do hormonów. Chociaż mogą wystąpić reakcje alergiczne na inne hormony, takie jak estrogeny, są one znacznie mniej powszechne niż reakcje na progesteron.
Rozpoznanie APD wymaga wykazania przeciwciał IgE przeciw progesteronowi, które przeprowadza się przy testach skórnych na alergię. Testy skórne z progesteronem mogą być wykonywane przez większość alergologów, po których może nastąpić prowokacja lekiem poprzez wstrzyknięcie progesteronu z dokładnym monitorowaniem objawów. Zabieg ten powinien być wykonywany wyłącznie przez lekarza przeszkolonego w diagnozowaniu i leczeniu alergii i anafilaksji, biorąc pod uwagę możliwość wystąpienia niebezpiecznej reakcji alergicznej w wyniku testów.
Leczenie APD może zakończyć się powodzeniem z użyciem leków przeciwhistaminowych i kortykosteroidów podawanych doustnie lub doustnie, chociaż leki te byłyby użyteczne jedynie w leczeniu objawów, a nie w korygowaniu problemu. Terapie hamujące owulację, takie jak leuprolid, zapobiegają wzrostowi progesteronu podczas cyklu menstruacyjnego i są preferowanymi metodami leczenia APD. Rzadko, chirurgiczne usunięcie jajników i macicy jest wymagane w ciężkich przypadkach APD, gdy leki nie są w stanie kontrolować objawów.
Katafialna anafilaksja
Katastrofalna anafilaksja jest kolejnym stanem związanym z cyklem miesiączkowym. U kobiet, u których występuje ten stan, występują objawy anafilaksji, gdy tylko rozpoczyna się przepływ menstruacyjny, a objawy utrzymują się do momentu zatrzymania miesiączki. Jednak w przeciwieństwie do APD anafilaksja kataminowa nie jest stanem alergicznym, ale raczej jest powodowana przez prostaglandyny uwalniane z błony śluzowej macicy (endometrium), które mogą być wchłaniane do krwioobiegu. Rozpoznanie zwykle podejmuje się na podstawie klinicznej, ponieważ testy na alergie na progesteron (i inne hormony) są negatywne. Leczenie anafilaksji kataminowej powiodło się z użyciem niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), takich jak Indocin (indometacyna).
Chirurgiczne usunięcie jajników i macicy jest wymagane w ciężkich przypadkach anafilaksji kataminowej, gdy leki nie są w stanie kontrolować objawów.
