Dwie podstawowe formy choroby zapalnej jelit (IBD) – choroba Charna i wrzodziejące zapalenie jelita grubego – są często łączone razem. Ale niektóre z ich cech są bardzo różne.
Przegląd
Choroby te mają wiele objawów, ale ich leczenie, zarówno medyczne, jak i chirurgiczne, nie są dokładnie takie same. W wielu przypadkach wyszkolony gastroenterolog (poprzez zastosowanie różnych wyników badań) może ustalić, czy przypadkiem IBD jest choroba Leśniowskiego-Crohna, czy wrzodziejące zapalenie jelita grubego.
Istnieją jednak przypadki, w których rozpoznanie jednej postaci IBD w porównaniu z drugą jest bardzo trudne. Czasami ostateczna diagnoza jest możliwa dopiero po wystąpieniu zdarzenia w przebiegu choroby lub jej leczeniu sprawia, że forma IBD jest wyraźnie widoczna.
Pacjenci z IBD mogą być bardzo zdezorientowani co do różnic między tymi chorobami. Podobnie jak w przypadku każdego schorzenia przewlekłego, edukacja jest ważnym narzędziem pozwalającym stać się aktywnym uczestnikiem własnego planu leczenia.
Jeśli twoja diagnoza nie jest stanowcza, nie panikuj. U niektórych osób może zająć trochę czasu, aby ustalić, czy IBD jest bardziej podobny do choroby Leśniowskiego-Crohna, czy bardziej jak wrzodziejące zapalenie jelita grubego. W około 15 procentach przypadków zdiagnozowano osoby z nieokreślonym zapaleniem okrężnicy (IC).
IBD staje się coraz bardziej uleczalne, a w arsenale jest wiele leków, które pomagają ludziom z wszelkimi postaciami uzyskać lepszą kontrolę nad chorobą. Główne różnice między wrzodziejącym zapaleniem okrężnicy a chorobą Crohna opisano poniżej.
Objawy
Wiele objawów wrzodziejącego zapalenia jelita grubego i choroby Leśniowskiego-Crohna są podobne, ale istnieją pewne subtelne różnice.
- Wrzodziejące zapalenie jelita grubego cierpi na ból w dolnej lewej części brzucha, podczas gdy chorzy na chorobę Leśniowskiego-Crohna zwykle (ale nie zawsze) odczuwają ból w prawym dolnym brzuchu.
- W przypadku wrzodziejącego zapalenia okrężnicy krwawienie z odbytu podczas ruchów jelitowych jest bardzo częste, podczas gdy krwawienie jest znacznie rzadsze u pacjentów z chorobą Leśniowskiego-Crohna.
Lokalizacja stanu zapalnego
- W chorobie Leśniowskiego-Crohna lokalizacja zapalenia może wystąpić w dowolnym miejscu wzdłuż przewodu pokarmowego od jamy ustnej do odbytu.
- W wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego, jelita grubego (okrężnica) jest zwykle jedynym miejscem, które jest dotknięte. Jednak u niektórych osób z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego ostatnia część jelita cienkiego, jelito kręte, może również wykazywać stan zapalny.
Wzór zapalenia
Wzór, jaki każda postać IBD przyjmuje w przewodzie pokarmowym, jest bardzo wyraźny.
- Wrzodziejące zapalenie jelita grubego ma tendencję do ciągłego występowania w obszarach objętych stanem zapalnym. W wielu przypadkach wrzodziejące zapalenie jelita grubego zaczyna się w odbytnicy lub esicy okrężnicy i rozprzestrzenia się przez okrężnicę w miarę postępu choroby.
- W chorobie Leśniowskiego-Crohna zapalenie może występować w plastrach w 1 lub więcej narządach w układzie pokarmowym. Na przykład, chory odcinek okrężnicy może pojawić się między dwiema zdrowymi sekcjami.
Wygląd
Podczas kolonoskopii lub sigmoidoskopii lekarz może zobaczyć rzeczywiste wnętrze jelita grubego.
- W okrężnicy, która ma aktywność choroby Leśniowskiego-Crohna, ściana okrężnicy może być pogrubiona, a ze względu na przerywany wzór chorej i zdrowej tkanki może mieć wygląd "brukowiec".
- W wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego ściana jelita grubego jest cieńsza i wykazuje ciągły stan zapalny bez żadnych płatów zdrowej tkanki w chorej części.
Granulomy
Granule są komórkami objętymi procesem zapalnym, które łączą się ze sobą, tworząc uszkodzenie. Granuloma jest obecna w chorobie Leśniowskiego-Crohna, ale nie we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego. Dlatego też, gdy są one znalezione w próbkach tkanek pobranych z zapalonej części przewodu pokarmowego, są dobrym wskaźnikiem, że choroba Leśniowskiego-Crohna jest prawidłową diagnozą.
Wrzody
- We wrzodziejącym zapaleniu okrężnicy śluzówka jelita grubego jest owrzodziała. Te wrzody nie wykraczają poza tę wewnętrzną podszewkę.
- W chorobie Leśniowskiego-Crohna owrzodzenie jest głębsze i może rozciągać się na wszystkie warstwy ściany jelita.
Powikłania
W chorobie Leśniowskiego-Crohna zwężenia, bruzdy i przetoki nie są rzadkimi powikłaniami. Warunki te rzadziej występują w przypadkach wrzodziejącego zapalenia jelita grubego.
Palenie
Jednym z bardziej zakłócających aspektów IBD jest interakcja z paleniem papierosów lub tytoniem.
- Palenie wiąże się z gorszym przebiegiem choroby u pacjentów z chorobą Crohna i może zwiększać ryzyko nawrotów i operacji.
- W przypadku niektórych osób z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, palenie ma działanie ochronne, chociaż palenie NIE jest zalecane ze względu na znaczne ryzyko dla zdrowia. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego jest często nazywane "chorobą osób niepalących".
Zabiegi
Leki
W wielu przypadkach leki stosowane w leczeniu choroby Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejącego zapalenia jelita grubego są podobne. Jednak istnieją pewne leki, które są skuteczniejsze w przypadku jednej postaci IBD niż drugiej.
Podstawą leczenia wrzodziejącego zapalenia jelita grubego są leki 5-ASA i kortykosteroidy. Leki 5-ASA zazwyczaj nie są stosowane w leczeniu choroby Leśniowskiego-Crohna, chociaż kortykosteroidy są.
Niektóre leki są zatwierdzone do leczenia jednej postaci IBD lub innej. Na przykład, Cimzia (certolizumab pegol) jest zatwierdzona tylko do leczenia choroby Leśniowskiego-Crohna, a Colazal (disodium balsalazydu) jest zatwierdzony tylko do leczenia wrzodziejącego zapalenia jelita grubego.
Inne nowsze leki, w tym Humira (adalimumab) i Entyvio (vedolizumab), są zatwierdzone do leczenia zarówno choroby Leśniowskiego-Crohna, jak i wrzodziejącego zapalenia jelita grubego.
Chirurgia
U pacjentów z chorobą Leśniowskiego-Crohna operacja usunięcia chorych odcinków jelita może złagodzić objawy, ale choroba ma tendencję do nawrotów. Ponieważ zapalenie występuje tylko w jelicie grubym we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego, usunięcie tego narządu (zwanego kolektomią) jest uważane za "lekarstwo".
Usunięcie tylko części okrężnicy zwykle nie odbywa się u pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, ponieważ choroba powtarza się w pozostałej części okrężnicy.
Po kolektomii pacjent z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego może mieć ileostomię lub jeden z kilku rodzajów wewnętrznych torebek utworzonych ze zdrowego jelita cienkiego. Wewnętrzne torebki zwykle nie są tworzone u pacjentów z chorobą Crohna, którzy muszą przejść kolektomię, ponieważ choroba Crohna może wystąpić w torebce. Jeśli torebka uległa zapaleniu, musiała zostać usunięta podczas kolejnej operacji.
