Rozpoznanie cukrzycy typu 1 może być problematyczne. O ile nie ma znanej historii cukrzycy w rodzinie, większość ludzi nie rozpoznaje objawów cukrzycy typu 1, kiedy po raz pierwszy się pojawiają. Objawy te można łatwo pomylić z wirusem żołądka, ponieważ często występują wymioty. Ponieważ objawy utrzymują się i pogarszają, większość ludzi szuka pomocy medycznej, a dopiero potem odkrywa, że cierpią na cukrzycę typu 1.
Jak diagnozuje się cukrzycę typu 1?
Ponieważ objawy zaczynają pojawiać się szybko, gdy trzustka wyłącza produkcję insuliny, większość ludzi jest diagnozowana w krótkim okresie od momentu wystąpienia objawów. W niektórych przypadkach może to potrwać dłużej. Rozpoznanie cukrzycy wymaga próbki krwi do pomiaru poziomu glukozy we krwi
Jakie testy są stosowane?
Istnieją trzy standardowe testy stosowane do diagnozowania cukrzycy typu 1. Rodzaj testu stosowanego dla konkretnej osoby zależy od sytuacji i preferencji lekarza. Testy te to:
Glukoza we krwi na czczo (FBG)
W teście FBG próbka krwi jest pobierana po okresie postu przez co najmniej osiem godzin. Zwykle oznacza to, że po północy w nocy poprzedzającej test nie spożywa się jedzenia ani picia (z wyjątkiem wody). Próbka krwi jest zwykle pobierana wcześnie następnego dnia przed spożyciem posiłku lub spożyciem napojów. Jeśli wyniki tego testu wykażą odczyt stężenia glukozy na poziomie 126 mg / dl lub więcej, wskazuje to na cukrzycę.
Aby potwierdzić diagnozę, zwykle konieczne jest powtórzenie testu po raz drugi w innym dniu. Stężenie glukozy na czczo wynosi zwykle od 70 do 110 mg / dl u osoby bez cukrzycy. Test FBG jest najczęściej stosowanym testem do diagnozowania cukrzycy.
Losowa glukoza we krwi
W przypadkowym teście glukozy we krwi testowana jest również próbka krwi do pomiaru glukozy, ale nie ma znaczenia, kiedy spożywa się ostatni posiłek.
Poziom glukozy powyżej 200 mg / dl świadczy o cukrzycy.
Jest to preferowany test glukozy stosowany w nagłych wypadkach medycznych, gdy osoba (najczęściej dziecko) ma tak wysoki poziom glukozy, że może dryfować w śpiączce wywołanej cukrzycą. W ciągu kilku minut od zastosowania tego testu personel medyczny może określić, ile glukozy we krwi znajduje się we krwi i podać insulinę, jeśli cukrzyca typu 1 zostanie potwierdzona jako diagnoza.
Test tolerancji glukozy doustnie (OGTT)
Ten test diagnostyczny, zwany doustnym testem tolerancji glukozy, różni się od pozostałych dwóch, ponieważ jesteś proszony o wypicie słodkiego napoju, aby zmierzyć, w jaki sposób twoja trzustka może kontrolować glukozę, którą przyjmujesz. Przed wypiciem napoju pobierany jest wyjściowy poziom glukozy we krwi na czczo. Następnie pijesz napój i przez następne dwie godziny poziom glukozy we krwi jest pobierany co 30 minut. U osoby bez cukrzycy poziom glukozy rośnie, a następnie szybko spada, ponieważ organizm naturalnie wytwarza insulinę, aby obniżyć poziom glukozy we krwi. Natomiast osoba z cukrzycą typu 1 dostrzeże gwałtowny wzrost i utrzymujący się wysoki poziom glukozy, ponieważ trzustka nie jest w stanie dostarczyć potrzebnej insuliny do obniżenia poziomu glukozy we krwi.
Jeśli stężenie glukozy we krwi w ciągu dwóch godzin wynosi poniżej 140 mg / dl, stężenie cukru we krwi uważa się za prawidłowe.
Odczyt przekraczający 200 mg / dl po tym samym czasie wskazuje na cukrzycę. Jeśli poziomy glukozy są wyższe niż 200 mg / dl, test należy powtórzyć w innym dniu, aby potwierdzić diagnozę.
Test A1c (hemoglobina A1c)
Test hemoglobiny A1c tradycyjnie był miarą długotrwałej kontroli poziomu glukozy w krwioobiegu. Jednak w 2010 r. American Diabetes Association zaleciło, aby test ten był również stosowany jako inna opcja w diagnozowaniu cukrzycy i stanu przedcukrzycowego. Chociaż użycie testu A1c częściej bywa stosowane do diagnozowania cukrzycy typu 2, zasługuje na wzmiankę o tym, ponieważ można go również wykorzystać do zdiagnozowania typu 1.
Gdy wyniki testu glukozy na A1c mierzą 6,5 procent lub więcej na hemoglobinie krwi, to uważane za diagnozę cukrzycy. Zaletą stosowania testu A1c nad glukozą w osoczu jest to, że zajmuje on mniej czasu i jest wygodniejsze niż doustny test tolerancji glukozy i nie wymaga postu przed wykonaniem testu.
Można wykonać inne testy (takie jak tarczycy), aby określić, czy obecne są inne przeciwciała autoimmunologiczne. Aby wszystkie te testy dawały wiarygodne wyniki, musisz być wolny od infekcji i wirusów, a nie przyjmować leków, które mogą wpływać na stężenie glukozy we krwi.
