Rozszerzona kardiomiopatia jest najczęstszym z trzech rodzajów kardiomiopatii (choroby mięśnia sercowego), pozostałe dwa to kardiomiopatia przerostowa i kardiomiopatia restrykcyjna.
W rozszerzonej kardiomiopatii mięsień sercowy ulega osłabieniu i nie jest w stanie normalnie się kurczyć. Aby zrekompensować to osłabienie, mięsień sercowy "rozciąga się", powodując poszerzenie serca (zwłaszcza lewej komory).
Tak więc cechą kardiomiopatii rozstrzeniowej jest osłabione, powiększone serce.
Przyczyny
Wszystko, co może osłabić mięsień sercowy – co wiąże się z zaskakującą liczbą schorzeń – może prowadzić do rozszerzonej kardiomiopatii. Bardziej powszechne schorzenia, które mogą powodować rozszerzenie kardiomiopatii, obejmują chorobę wieńcową (CAD), różne infekcje, nadciśnienie i chorobę zastawki serca. Niedobory żywieniowe, nadużywanie alkoholu lub kokainy, ciąża, arytmie serca, nagły szok emocjonalny, nieprawidłowości genetyczne, choroby tarczycy i zaburzenia autoimmunologiczne są jednymi z innych możliwych przyczyn.
Objawy
Rozcięta kardiomiopatia jest najczęstszą przyczyną niewydolności serca. W rzeczywistości większość ludzi – w tym wielu lekarzy – używa terminu "niewydolność serca" jako wirtualnego synonimu rozszerzonej kardiomiopatii. W związku z tym nie powinno dziwić, że objawy kardiomiopatii rozstrzeniowej są klasycznymi objawami niewydolności serca.
Obejmują one duszność (duszność), obrzęk w stopach i kostkach, osłabienie, słabą tolerancję wysiłku, kołatanie serca i zawroty głowy.
Rozpoznanie
Rozpoznanie kardiomiopatii rozstrzeniowej zależy od wykrycia powiększenia komór serca, szczególnie lewej komory. Wykrywanie dylatacji lewej komory można osiągnąć najprościej za pomocą echokardiogramu lub skanowania MUGA.
Kluczową informacją uzyskaną z echokardiogramu lub skanu MUGA jest frakcja wyrzutowa lewej komory (LVEF), która jest proporcją objętości krwi, którą lewa komora wyrzuca z każdym uderzeniem serca. Normalna LVEF wynosi 50% lub więcej (co oznacza, że normalnie lewa komora wyrzuca co najmniej połowę objętości krwi). W kardiomiopatii rozstrzeniowej LVEF jest niezmiennie zmniejszona poniżej 50%.
Stopień redukcji LVEF jest na ogół dokładnym odzwierciedleniem ilości uszkodzeń, które poniosła lewa komora. Wielokrotne powtarzanie pomiaru LVEF może ujawnić, czy kardiomiopatia danej osoby z czasem się pogarsza lub poprawia.
Leczenie
Po znalezieniu kardiomiopatii rozstrzeniowej pierwszą sprawą powinna być dokładna ocena, aby zidentyfikować potencjalnie odwracalną przyczynę. W tym wysiłku żaden kamień nie powinien pozostać odwrócony, ponieważ pozbycie się przyczyny jest często najlepszym sposobem na powstrzymanie pogorszenia czynności serca, aw niektórych przypadkach na odwrócenie tego. W związku z tym szczególnie ważne jest poszukiwanie CAD, zaburzeń zastawek serca, niedoborów żywieniowych, ukrytego spożycia alkoholu lub kokainy oraz chorób tarczycy.
Szukając potencjalnej przyczyny, należy zastosować agresywne leczenie w celu zmniejszenia objawów, a także w celu powstrzymania pogorszenia czynności serca.
Wykazano, że kilka linii terapii przedłuża czas przeżycia i minimalizuje objawy u osób z rozszerzoną kardiomiopatią, a terapia tego schorzenia szybko postępuje.
Niestety, badania wciąż pokazują, że duża część osób z rozszerzoną kardiomiopatią nie otrzymuje optymalnej opieki. Jeśli Ty lub ktoś z Twoich bliskich ma rozszerzoną kardiomiopatię, musisz zapoznać się z terapią, którą powinieneś przyjmować – i upewnij się, że rozmawiasz o tym z lekarzem. Ogólnie dobrym pomysłem jest, aby kardiolog nadzorował twoją opiekę, zarówno w celu upewnienia się, że twoje leczenie jest zgodne z normami, jak i aby być na bieżąco z wszelkimi możliwymi przełomami w leczeniu tego bardzo poważnego stanu.
