Wśród wielu osób powszechnie uważa się, że seks oralny stanowi niewielkie ryzyko lub wcale HIV. Ale prawda jest taka, że jak każda inna aktywność seksualna, seks oralny może przenosić HIV i inne infekcje przenoszone drogą płciową. Ryzyko jest jeszcze większe w parach o statusie mieszanym (serodiscordant), ludzi, którzy mają wielu partnerów seksualnych lub tych, którzy dzielą się igłami.
Prawdę mówiąc, powstrzymywanie się od seksu może być jedynym sposobem na całkowite uniknięcie seksualnego przeniesienia wirusa HIV, ale jak realistyczne jest to?
Udokumentowane a teoretyczne ryzyko seksu oralnego
W kategoriach epidemiologicznych ryzyko jest klasyfikowane jako udokumentowane (w przypadku transmisji, która została zmierzona i zarejestrowana w literaturze naukowej) lub teoretyczne (tam, gdzie jest możliwe przeniesienie, ale jest to mało prawdopodobne).
Chociaż udokumentowano ryzyko zarażenia wirusem HIV przez seks oralny, liczba ta jest niewiarygodnie mała, niemal nieistotna. Ten prosty fakt jest taki, że trudno jest obliczyć rzeczywiste ryzyko w przypadku seksu oralnego, częściowo dlatego, że większość osób, które to robią, angażuje się również w inne formy seksu, w tym seks pochwowy lub analny.
Co więcej, seks oralny obejmuje różne aktywności (doustne-prącia, doustno-pochwowe, oralno-analalne), różne role (receptywne, wszczepienne) i zmiany roli (otwarte na wtrętowe i na odwrót), dalej mącące, ile rzeczywistych ryzyko reprezentuje każda aktywność.
Doustnie-prążkowany (Fellatio)
- Ryzyko teoretyczne: Z fallatio istnieje teoretyczne ryzyko przeniesienia dla partnera receptywnego, ponieważ zainfekowany płyn przed wytryskiem ("przed-cum") lub nasienie może dostać się do jamy ustnej. W przypadku partnera insercyjnego istnieje teoretyczne ryzyko zakażenia, ponieważ zakażona krew z krwawiących dziąseł partnera lub otwarta rana może wejść w kontakt z drapaniem, cięciem lub bólem prącia.
- Udokumentowane ryzyko: Mimo że ryzyko jest wielokrotnie mniejsze niż w przypadku odbytu lub seksu waginalnego, zdarzały się przypadki, w których HIV przenosił się do partnera receptywnego za pośrednictwem fellatio, a nawet wtedy, gdy partnerzy nie wywołują ejakulacji.
Oral-Vaginal (Cunnilingus)
- Ryzyko teoretyczne: Cunnilingus niesie teoretyczne ryzyko przeniesienia wirusa HIV na partnera-partnera (osobę liżącą obszar pochwy), ponieważ zainfekowane płyny pochwowe i krew mogą dostać się do jamy ustnej. Podobnie istnieje teoretyczne ryzyko przeniesienia na partnera receptywnego (osobę, która jest zlizywana), jeśli zakażona krew z ustnych owrzodzeń lub krwawiących dziąseł wchodzi w kontakt z ranami lub ranami pochwy.
- Udokumentowane ryzyko: Ponownie ryzyko przeniesienia HIV z minięcia jest bardzo niskie w porównaniu do seksu waginalnego i analnego. Jednakże zdarzały się przypadki rozpryskiwania, w których przeniesienie wirusa HIV najprawdopodobniej wynikało z seksu oralnego z pochwą.
Doustnie Anal (Anilingus)
- Ryzyko teoretyczne: Anilingus przenosi teoretyczne ryzyko przeniesienia dla partnera implantacyjnego (osoba liżąca odbyt), jeśli istnieje narażenie na zakażoną krew, poprzez skaleczenia lub ból w odbycie lub odbytnicy. Anilingus niesie teoretyczne ryzyko dla partnera receptywnego (osoby, która jest zlizywana), jeśli zakażona krew w ślinie wchodzi w kontakt z odcinkami odbytu lub odbytnicy.
- Udokumentowane ryzyko: Do tej pory opublikowano tylko jeden przypadek przenoszenia wirusa HIV związany z kontaktem doustnym i analnym. Jako taki, anilingus jest uważany za jeden z najbardziej nieprawdopodobnych sposobów przenoszenia wirusa HIV.
