Nie jest tajemnicą, że ludzie są zwierzętami społecznymi. Sukces Twittera, Facebooka i innych form mediów społecznościowych ostatnio podkreślił naszą ludzką potrzebę interakcji.
Mimo że interakcje społeczne są tak istotne dla ludzkiego doświadczenia, nie zawsze jest to łatwe. W rzeczywistości prawie każda część ludzkiego mózgu, prawdopodobnie najbardziej złożona rzecz, jaką kiedykolwiek stworzono, działa i dobrze się układa z innymi.
Rozpoznawanie sygnałów społecznych
Pierwszym krokiem w interakcji społecznej jest postrzeganie ważnych sygnałów społecznych. Słuchamy, co ludzie mówią i jak się mówi, obserwujemy drobne szczegóły wyrazu twarzy, zwracamy szczególną uwagę na to, jak jesteśmy dotykani, i marszczymy nosy z obrzydzeniem, jeśli ktoś źle pachnie. Każda z tych funkcji opiera się na unikalnym regionie mózgu.
Na przykład zakręt wrzecionowaty, umiejscowiony w pobliżu podstawy mózgu, jest szczególnie zaangażowany w widzenie twarzy, a prawy górny skurcz czasowy na boku mózgu pomaga nam zauważyć, gdzie patrzy ktoś inny. Część kory potylicznej służy do obserwacji innych ciał ludzkich. Starożytny ewolucyjny szlak łączy wyższą kolliculus, który pomaga kontrolować podstawowe informacje wizualne i ciało migdałowate, które reguluje silne ludzkie emocje.
Nasze mózgi są również dostrojone do ludzkiego głosu. Cała sieć neuronowa jest poświęcona językowi, który istnieje po lewej stronie mózgu u ponad 90 procent ludzi.
Podobna sieć istnieje po prawej stronie mózgu, która odszyfrowuje prozodię, dodatkowe dźwięki i sposoby, w jakie ludzie dodają warstwy znaczeń do ich wypowiadanych słów.
Sens dotyku przekazuje informacje do wyspy, co może wywołać reakcję emocjonalną. Zmysł węchu jest bardzo ściśle związany z układem limbicznym, który zarządza wrażeniami emocjonalnymi i regulacjami.
Niemal każdy zmysł ma unikalne połączenia z emocjami, zwłaszcza gdy zaangażowane są inne osoby.
Informacje o filtrowaniu
Kolejnym podstawowym krokiem w interakcji społecznej jest podjęcie decyzji, czy sygnał społeczny ma naprawdę znaczenie. Specyficzne struktury mózgu generują początkową reakcję emocjonalną na bodźce społeczne. Czy ton kogoś tak naprawdę wpływa na nas tak samo jak on? Co naprawdę ma na myśli spojrzenie kogoś i czy przesadzamy?
Głęboko w mózgu, ciało migdałowate wydaje się być szczególnie zaangażowane w wybór, który z niezliczonych nadchodzących sygnałów społecznych jest najważniejszy. Można myśleć o ciele migdałowatym jako o dołączaniu sygnału wejściowego o wartości emocjonalnej. Ludzie z uszkodzeniem ciała migdałowatego mają trudniejszy czas, rozpoznając przerażone twarze i nie obserwują oczu innych w celu odczuwania emocji.
Wyspa jest również ważna w przypisywaniu wartości emocjonalnej różnych bodźców, takich jak decydowanie, kiedy coś jest obrzydliwe. Może to mieć kluczowe znaczenie społeczne, ponieważ wyspa sygnalizuje niestosowność, na przykład, ciągłego zbierania nosków w miejscach publicznych. Uszkodzenia w tym obszarze mózgu prowadzą do braku zainteresowania niewłaściwymi sytuacjami. W otępieniu czołowo-skroniowym na przykład zwyrodnienie wyspowe może leżeć u podstaw takich zachowań, jak brak dbałości o higienę osobistą.
Region zwany korą przedniego obręczy wywołuje reakcje w odpowiedzi na różne sytuacje. Przednia kora obręczy jest połączona z wieloma innymi częściami mózgu i jest miejscem, gdzie sensacja przekształca się w działanie. Na przykład, jeśli wyspa uważa, że coś jest obrzydliwe, przednia kora obręczy przekazuje informacje do części mózgu, które współpracują, by powiedzieć "fuj". Ludzie z udarem w tym obszarze mogą doznać głębokiej apatii, nawet do punktu mutizm akinetyczny, w którym komuś brakuje motywacji do poruszania się lub mówienia w ogóle.
Kora orbitalno-czołowa na dole i przedzie mózgu wskazuje, kiedy przychodzące sygnały z mediów społecznościowych są satysfakcjonujące.
Badania wykazały na przykład, że regiony te są bardzo aktywne w miłości romantycznej. Dotyczy to szczególnie obszaru zwanego jądrem półleżącym.
Rola doświadczenia
Większość struktur, o których mówiliśmy do tej pory, jest "hardwired", co oznacza, że są to relatywnie stare szlaki i struktury, których nie można łatwo zmienić. Jednak nowa kora ("neo" oznacza "nowy") jest bardziej elastyczna. W tej nowej części mózgu nasze doświadczenia pozwalają nam zmieniać sposób interakcji z innymi ludźmi.
Wzorce prawidłowych zachowań społecznych odbywają się w przyśrodkowej korze przedczołowej. Ten region nie w pełni dojrzał do początku lat dwudziestych, co pozwala nam na stworzenie niepowtarzalnej osobowości i wybór sposobu, w jaki reagujemy na różne interakcje społeczne. Boczna kora przedczołowa może być zaangażowana w rozpoznawanie konsekwencji łamania zasad. Ten obszar może być mniej aktywny u osób socjopatycznych.
Anatomia etykiety
Nawet jeśli wszystkie przetwarzanie informacji społecznościowych odbywa się w odpowiedni sposób, nie będzie miało większego znaczenia, jeśli zareagujemy w kłopotliwy lub niewłaściwy sposób. W naszym codziennym życiu bardzo ważne jest, abyśmy ostrożnie ograniczali nasze zachowanie i wybierali najlepszy sposób zachowania. Jeśli nie zostanie to zrobione poprawnie, mogą pojawić się konflikty. Małżeństwa mogą się rozpaść, umowy biznesowe mogą się zawalić, a przyjaźnie mogą zawieść.
Ludzie mają wyjątkowo skomplikowane interakcje społeczne, które są kontrolowane głównie przez korę przedczołową. Może to kontrolować i zastępować bardziej natychmiastowe reakcje, tak że nawet gdy czujemy się złości lub obrażamy, możemy być w stanie odpowiedzieć z wdziękiem.
Przyśrodkowa kora przedczołowa mówi nam jakie emocje odczuwamy. Ludzie ze zmianami w tym obszarze nie wiedzą, jak się czują. W rezultacie mają również trudności z regulowaniem lub kontrolowaniem swoich emocji.
Boczna kora przedczołowa wydaje się bardziej związana z możliwością regulacji emocji sygnalizowanej przez przyśrodkową korę przedczołową. Pomaga nam to również dostosować się do nowych sytuacji. Na przykład jest to obszar, który pozwala nam przezwyciężyć szkodliwą myśl, nawet jeśli wychowaliśmy się w uprzedzonym domu.
Oryginalna sieć społeczna
W pewnym sensie mózg odzwierciedla nasze własne społeczeństwo. Zarówno my, jak i nasze neurony istnieją w sieciach komunikacyjnych. Jeden neuron może bezpośrednio dzielić się informacjami z setkami innych i pośrednio komunikować się z miliardami w ciele. Koordynując nasze dłonie i usta, ta elektryczna gadka w naszych własnych mózgach staje się elektronicznymi odbiciami sygnału telefonu komórkowego lub cieplejszym sygnałem analogowym kontaktu twarzą w twarz. Komunikacja między komórkami nerwowymi staje się komunikacją między ludźmi.
