Osoby słyszące często myślą o głuchocie po prostu "niemożnością usłyszenia". Bycie Głuchym to jednak coś więcej niż to, czy dana osoba słyszy, czy nie – chodzi o bycie część społeczności z własną historią, wartościami i kulturą. Rzućmy okiem na niektóre z bardziej zaskakujących faktów na temat kultury Głuchych i jej odmienności w stosunku do kultury słuchowej.
Język migowy nie jest uniwersalny
Podczas gdy amerykański język migowy jest używany w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, większość krajów ma swoje własne odrębne języki migowe.
Podobnie jak amerykański język migowy nie ma związku z mówionym językiem angielskim, języki migowe innych krajów mają swoje własne unikalne historie, odrębne od pochodzenia i historii ich odpowiednich języków mówionych w swoich krajach. Na przykład, ponieważ współzałożyciel pierwszej szkoły dla osób niesłyszących w Stanach Zjednoczonych pochodził z Francji, amerykański język migowy ma wiele cech wspólnych z francuskim językiem migowym. Często amerykański język migowy jest używany do komunikacji międzynarodowej w niektórych środowiskach akademickich (prawdopodobnie ze względu na wpływ Uniwersytetu Gallaudet w USA, jedynego uniwersytetu sztuk wyzwolonych na świecie dla uczniów niesłyszących). Amerykański język migowy różni się całkowicie od brytyjskiego języka migowego. Rodzina brytyjskiego języka migowego (BSL) obejmuje BSL, australijski język migowy i język migowy nowozelandzki. Języki migowe są dostatecznie podobne dla osób, które znają którekolwiek z nich, aby móc zrozumieć Głuchych, którzy korzystają z jednego z pozostałych.
Osoby niesłyszące mogą być bardzo bezpośrednie
Osoby niesłyszące mogą mieć bezpośredni kontakt z komentarzami i pytaniami na tematy, które często słyszą osoby nieuprzejme. Na przykład, osoby niesłyszące nie uważają tego za nieuprzejme, gdy robią takie komentarze, jak: "Naprawdę nabrałeś wagi – co się stało?" W rzeczywistości, komentowanie oczywistych zmian, takich jak przyrost masy ciała, nie może być traktowane jako powściągliwość lub obojętność.
Alternatywnie, podczas gdy słuchanie ludzi może interpretować bezpośredniość Głuchych ludzi jako nieuprzejme, Głuchych można pomylić z rażącym słyszeniem ludzi. Na przykład, podczas udzielania krytyki lub informacji zwrotnych, osoby słyszące często "podkładają" swoje negatywne opinie pozytywnymi stwierdzeniami. W przypadku osób niesłyszących może to powodować różne wiadomości, ponieważ nie jest jasne, jaką wiadomość przekazuje osoba słysząca.
Patrzenie na twarz, nie ręce, komunikowanie się
Jeśli patrzysz na ludzi niesłyszących, zauważysz, że podczas komunikowania się patrzą sobie na twarze, nie na dłonie. Osoby, które uczą się podpisywać często wiążą się z rękami osoby podpisującej, co wygląda nienaturalnie i może utrudniać skuteczną komunikację. Dzieje się tak dlatego, że mimika twarzy jest tak samo ważna dla komunikacji w języku migowym, jak używanie rąk i może mieć ogromny wpływ na przekazywany sens.
Przyciąganie uwagi innych osób
Aby przyciągnąć czyjąś uwagę, głuchonie mogą dotknąć kogoś po ramieniu. Mogą też uderzyć lub dotknąć stołu, aby wibracje powodowały, że wszyscy przy stole patrzyli na źródło wibracji. W dużych grupach lub salach lekcyjnych, wyłączanie i włączanie światła jest powszechnym sposobem na zwrócenie uwagi wszystkich.
Niegrzecznie jest machać rękami przed twarzą Głuchej osoby, aby zwrócić na siebie ich uwagę. Po prostu delikatnie dotknij ich na ramieniu. Można jednak machać ręką, jeśli jesteś zbyt daleko, by dotknąć ramienia. Oto kilka błędów popełnianych przez ludzi, którzy próbują zwrócić uwagę Głuchych. Są one ogólnie uważane za nieodpowiednie lub nawet niegrzeczne.
- wściekle tupiąc na podłogę
- włączając i wyłączając światła, gdy próbujesz uzyskać tylko jedną uwagę, a nie całą grupę – agresywnie dźgając osobę, z którą chcesz porozmawiać
- machając ręką tuż przed osobą twarz
- chwytając dłonie osoby, aby zmusić ją do zaprzestania podpisywania i zwracania na siebie uwagi (nigdy, przenigdy nie chwytaj rąk Głuchego – to tak, jakby ktoś kładł rękę na ustach osoby słyszącej)
