Choroba, która występuje, gdy organizm jest wystawiony na działanie zbyt dużej ilości kortyzolu. Kortyzol jest hormonem produkowanym przez organizm i znajduje się również w lekach kortykosteroidowych. Zespół Cushinga może wystąpić, ponieważ kortyzol jest nadprodukowany przez organizm lub z powodu użycia leków zawierających kortyzol (np. Prednizon). Gdy zespół Cushinga jest spowodowany długotrwałym stosowaniem leków kortykosteroidowych, jest on również nazywany hiperkortyzolizmem.
Mogą istnieć inne przyczyny zespołu Cushinga, takie jak nowotwór. Zespół Cushinga uważa się za rzadki.
Zasadniczo lekarze pracują nad tym, aby jak najszybciej odstawić leki od steroidów, takich jak prednizon. W leczeniu nieswoistych zapaleń jelit (IBD) celem jest doprowadzenie pacjentów do stanu remisji (zmniejszenie stanu zapalnego i objawów) bez stosowania steroidów lub bardzo ograniczonego stosowania steroidów. Wynika to z faktu, że steroidy, choć niezwykle skuteczne, mogą mieć głęboki i długotrwały wpływ na organizm, w tym na rozwój zespołu Cushinga. Jednak rozsądne stosowanie sterydów może być uzasadnione w niektórych przypadkach: jest to wybór leczenia, który należy dokładnie omówić. Jeśli masz pytania dotyczące stosowania sterydów i potencjalnego ryzyka w porównaniu do korzyści w danym przypadku, porozmawiaj ze swoim gastroenterologiem.
Co powoduje zespół Cushinga?
Kortyzol jest substancją wytwarzaną naturalnie przez organizm, szczególnie w okresach stresu.
Kortyzol pełni kilka funkcji, w tym regulację stanu zapalnego i kontrolowanie, w jaki sposób organizm wykorzystuje węglowodany, tłuszcze i białka. Kortykosteroidy, takie jak prednizon, często stosowane w leczeniu stanów zapalnych, takich jak choroba Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejące zapalenie okrężnicy, naśladują działanie kortyzolu.
Jakie są oznaki i objawy zespołu Cushinga?
Objawy zespołu Cushinga mogą obejmować:
- lęk
- depresję
- podwyższony poziom glukozy
- nadmierne pragnienie
- zmęczenie
- tłuszczowy garb między barkami
- częste oddawanie moczu
- wysokie ciśnienie krwi
- osłabienie mięśni
- zaokrąglona twarz
- rozstępy na brzuchu, ramiona , piersi, pośladki i uda (zwane również rozstępami)
- zwiększenie masy ciała w górnej części ciała
Mogą występować inne objawy przedmiotowe i podmiotowe tego schorzenia, których nie omówiono powyżej. Jeśli masz obawy, że masz kilka objawów zespołu Cushinga, porozmawiaj ze swoim lekarzem.
Jak traktuje się zespół Cushinga?
Sposób leczenia zespołu Cushinga poprzez obniżenie poziomu kortyzolu w organizmie. W przypadku choroby podstawowej, takiej jak guz przysadki lub choroba nadnerczy, konieczne będzie bardziej szczegółowe leczenie. W przypadku indukowanego lekiem zespołu Cushinga może być konieczne zmniejszenie dawki kortykosteroidów i ewentualnie przerwanie leczenia. Bardzo ważne jest, aby powoli zmniejszać ilość przyjmowanego kortykosteroidu w ciągu tygodni lub nawet miesięcy. Nagłe zatrzymanie leku może mieć poważny wpływ na organizm.
Jeśli nie można zatrzymać sterydów lub jeśli ich zatrzymanie zajmie dużo czasu, można zastosować inne metody leczenia niektórych objawów zespołu Cushinga.
Niektóre aspekty tego zespołu, które mogą wymagać leczenia innymi lekami i zmiany diety, to wysoki poziom cukru we krwi i wysoki poziom cholesterolu. Konieczne może być również zmniejszenie ryzyka złamań za pomocą leków stosowanych w leczeniu osteoporozy. W przypadku depresji lub lęku, skierowanie do specjalisty zdrowia psychicznego na leczenie może być również skuteczne.
Pacjenci mogą również zrobić kilka kroków w domu, aby leczyć skutki zespołu Cushinga. Monitorowanie diety w ścisłej sytuacji, aby uniknąć przyrostu masy ciała i wysokiego poziomu cukru we krwi, regularne ćwiczenia zalecane przez lekarza i wprowadzenie środków samopomocy w celu uniknięcia stresu mogą pomóc.
Podsumowanie
Zespół Cushinga to ryzyko przyjmowania leków steroidowych, ale jest to rzadkie. Zespół Cushinga można leczyć, obniżając ilość przyjmowanych steroidów i lecząc niektóre objawy przedmiotowe i podmiotowe. Celem jest zawsze jak najszybsze i maksymalnie bezpieczne pozbycie się pacjentów ze steroidami.
Znany również jako: hiperkortyzolizm
