Istnieje wiele dobrych sposobów na wychowanie dziecka z autyzmem. I kilka niezbyt fajnych sposobów. Kiedy masz dziecko ze specjalnymi potrzebami, nie zawsze najlepiej jest iść z tym, co wydaje się naturalne. Być może będziesz musiał zmienić swój styl rodzicielski, aby dostosować go do szczególnych wyzwań i mocnych stron Twojego dziecka. Wszystko to powiedziawszy, oto sześć typowych stylów rodzicielskich, których najlepiej unikać, gdy wychowujemy dziecko na spektrum autyzmu.
Rodzicielstwo helikopterów
Rodzice helikopterów unoszą się nad swoimi dziećmi, obserwując i reagując na każdy ich ruch. Wskakują do pomocy, gdy problem pojawia się na horyzoncie; interweniują, aby wygładzić każdą ścieżkę; nalegają na specjalne traktowanie ich potomstwa. Rodzicielstwo helikoptera nie jest idealne dla żadnego dziecka, ponieważ czyni to szczególnie trudnym do osiągnięcia niezależność i samostanowienie. Rodzice dzieci z autyzmem mają skłonność do rodzicielstwa helikopterów, ponieważ obawiają się, że ich dziecko z autyzmem napotka na problemy, których nie potrafią rozwiązać – i, oczywiście, jest to całkowicie możliwe. Ale jeśli rodzicielstwo helikoptera hamuje rozwój typowych dzieci, wyobraź sobie, co robi dla dzieci z autyzmem. Niezdolni do nauki przez obserwację i przykład, dzieci z autyzmem muszą uczyć się poprzez bezpośrednie instrukcje – i przez działanie. Kiedy wkraczasz do swojej pracy, odmawiasz swojemu dziecku możliwości zrozumienia tego, co jest potrzebne, lub doświadczysz wyzwania, jakim jest próbowanie, dreszczyk sukcesu lub nauka związana z niepowodzeniem.
Konkurencyjne rodzicielstwo
Każda matka, która była częścią grupy Mamusia i Ja, wie wszystko o konkurencyjnym rodzicielstwie. Czyje pierwsze nocniczek trenował? Powiedziałeś pierwsze słowo? Czy bierzesz najwięcej lekcji, uczysz się tańczyć lub śpiewać, grasz w piłkę nożną czy uczysz się chińskiego? Kiedy masz dziecko z autyzmem, może być trudno uniknąć uczucia, że twoje dziecko zostało pozostawione.
Gdy kupujesz konkurencyjne rodzicielstwo, na pewno masz poczucie, że Twoje dziecko nie jest w porządku – a ty, jako rodzic, jesteś prawdopodobnie winny. Jak można sobie wyobrazić, wynikiem jest poczucie, że ani ty, ani twoje dziecko nie jest wystarczająco dobre. Wpływ takich uczuć na dziecko z autyzmem może nie być oczywisty, ale są one prawdziwe.
Rodzice w systemie typu "hands-off"
Niektórzy rodzice uważają, że ich dziecko powinno mieć możliwość wykonywania własnych zajęć i zainteresowań bez ingerencji rodzicielskiej. To dobrze sprawdza się w przypadku niektórych typowych dzieci, które są samokształcone, zmotywowane i chętne do interakcji z innymi. Nie jest to jednak bardzo dobry wybór dla rodzicielstwa dziecka z autyzmem. Podczas gdy każde dziecko na pewno potrzebuje i zasługuje na "czas w dół", dzieci z autyzmem naprawdę potrzebują zaangażowania rodziców. Dzieje się tak, ponieważ w większości przypadków dzieci z autyzmem potrzebują twojej pomocy, aby aktywnie nauczyć się udawać, towarzysko, rozmawiać, zadawać pytania i badać świat. Bez pomocy innej osoby, aby pomóc im w budowaniu tych krytycznych umiejętności, dzieci z autyzmem mogą stać się coraz bardziej wycofane i skoncentrowane na sobie, a także mniej zdolne lub pragnące angażować się w szerszy świat.
Perfekcjonista (tygrys) Rodzicielstwo
Tak, niektóre dzieci żyją z rodzicami, którzy bezwzględnie nalegają na proste A, najlepsze wyniki sportowe, perfekcyjną gramatykę i idealne maniery przy stole.
Te dzieci raczej nie będą autystyczne. Rzeczywistość jest taka, że dzieci z autyzmem, chociaż mogą mieć wiele zalet, prawdopodobnie będą miały bardzo ciężki okres z wieloma typowymi oczekiwaniami z dzieciństwa. Ich umiejętności werbalne mogą być zagrożone, co sprawia, że wysokie oceny i doskonała gramatyka są prawie niemożliwe do osiągnięcia. Mogą mieć trudności z koordynacją fizyczną, co czyni sport szczególnie trudnym. Oczywiście ważne jest posiadanie wysokich oczekiwań – ale niech te oczekiwania są zbyt wysokie, a ty i twoje dziecko macie łzy i frustrację.
Rodzicielskie dziecko rodzicielskie
Jako rodzic dziecka o specjalnych potrzebach, możesz czuć, że twoje dziecko zasługuje na przerwę – w 100% przypadków.
Jak możesz oczekiwać, że dziecko z autyzmem ustawi stół? pościel jego łóżko? nauczyć się uspokajać? przestać bić jego siostrę? Autyzm utrudnia pewne rzeczy, ale prawie w każdym przypadku dzieci z autyzmem mogą wiele zrobić – jeśli zostaną o to poproszone i zachęcone. Gdy ustawisz niski poziom paska lub zaoferujesz dziecku autyzmowi zbyt małą dyscyplinę, w rzeczywistości utrudniasz im zrozumienie lub spełnienie wysokich oczekiwań. Zrozumienie wyzwań twojego dziecka to jedno; zakładając, że twoje dziecko jest niekompetentne, jest czymś zupełnie innym.
Rodzicielstwo Frenetic
Od kiedy obudził się dziś rano, twój przedszkolak z autyzmem miał pięć godzin terapii behawioralnej, godzinę za pomocą mowy i fizykoterapii, dwie godziny terapii lekarskiej z przewodnikiem i cztery godziny w szkole. Gdy tylko zapadnie w sen, wskakujesz do Internetu, aby znaleźć kolejną terapeutyczną klasę, program, działanie lub zasoby, które można dodać do harmonogramu. Przy tak dużym natężeniu, twoje dziecko z autyzmem nie ma szansy na przećwiczenie tego, czego się nauczył, na spotkanie i poznanie innego dziecka lub po prostu na robienie tego, co robią dzieci: baw się! Zamiast gorączkowo szukać i angażować się w terapie i działania, rozważ możliwość, że kilka godzin dziennie spokojnego, nierozpoznanego czasu rodziców i dzieci może być właśnie tym, czego dziecko potrzebuje do rozwoju i rozwoju.
