Terapie hormonalne są często pierwszym krokiem w leczeniu przerzutowego raka piersi, przynajmniej u tych, którzy mają nowotwory, które są receptorami estrogenowymi. Wybór leków zależy od tego, czy jesteś w okresie przedmenopauzalnym, czy po menopauzie, a także czy Twój rak powrócił w czasie stosowania jednego z tych leków. (Jeśli twój rak powrócił podczas przyjmowania jednego z tych leków, to uważa się, że twój rak jest prawdopodobnie oporny na lek.)
Rola estrogenu
W przypadku raka piersi z dodatnim receptorem estrogenowym estrogen działa jak paliwo, wiążąc się z receptorami estrogenowymi na powierzchni komórki rakowe i stymulowanie wzrostu i proliferacji raka. To działanie estrogenu na komórki nowotworowe można ograniczyć na kilka różnych sposobów; zmniejszając ilość estrogenu w organizmie lub blokując receptory estrogenu tak, aby estrogen nie był w stanie stymulować wzrostu komórek. W przeciwieństwie do leków stosowanych w chemioterapii, które bezpośrednio zabijają komórki rakowe (w uproszczeniu), hormonalne terapie działają w zasadzie "głodząc" komórki rakowe estrogenu.
Przed menopauzą twoje jajniki są największymi producentami estrogenu. Po menopauzie, największym źródłem estrogenów w organizmie jest przekształcenie androgenów w estrogen. Ta konwersja jest katalizowana przez enzym aromatazy występujący w tłuszczu i mięśniach. Inhibitory aromatazy są lekami blokującymi aromazę, dzięki czemu nie dochodzi do konwersji androgenów w estrogeny, skutecznie obniżając poziom estrogenu.
Terapie hormonalne nie są skuteczne u osób z niedoborem receptora estrogenowego i progesteronu.
Ważne jest również, aby pamiętać, że niektóre guzy o dodatnim poziomie receptora estrogenu są również HER 2-dodatnie. W guzach, które są pozytywne dla obu tych receptorów, terapia antyestrogenowa może być stosowana z lub bez leków, które działają na HER 2.
Terapia przedmenopauzalna
Jeśli jesteś przed menopauzą, twoje jajniki są nadal największym źródłem estrogenu, a zatem paliwo, na raka piersi. Celem leczenia u kobiet przed menopauzą jest zmniejszenie zdolności estrogenu do stymulowania wzrostu nowotworu poprzez zmniejszenie ilości dostępnego estrogenu (terapia z supresją jajnika) i zakłócenie zdolności estrogenu do wiązania się z receptorami estrogenu na raka piersi komórki.
Leki takie jak tamoksyfen są określane jako selektywne receptory estrogenowe SERM-receptory i działają przez wiązanie z komórkami nowotworowymi, dzięki czemu estrogen obecny w organizmie nie jest w stanie związać się z komórką i sygnalizuje wzrostowi komórki.
Uważa się, że inhibitory aromatazy mogą być bardziej skuteczne niż tamoksyfen, ale nie można ich stosować u kobiet przed menopauzą ze względu na aktywność jajników. Aby zredukować estrogen wytwarzany przez jajniki i umożliwić stosowanie inhibitora aromatazy, lekarz onkolog może zalecić terapię hipolipemizującą.
Tłumienie jajników może być osiągnięte przez:
- Zażywanie leku Zoladex (goserelina) –Jest to lek podawany podskórnie i hamuje wytwarzanie estrogenu przez organizm i jest znany jako antagonista hormonu uwalniającego gonadotropinę. Jajniki wytwarzają estrogen w odpowiedzi na hormon znany jako hormon stymulujący gonadotropiny wydzielany przez przysadkę mózgową. Zoladex hamuje zdolność hormonu stymulującego gonadotropinę do stymulacji jajników.
- Ooforektomia –Rzadziej niektóre kobiety decydują się na usunięcie ich jajników (w ramach procedury zwanej ooforektomią) niż za pomocą Zoladexu. Operacja ta odbywa się rzadziej ze względu na większe ryzyko związane z zabiegiem chirurgicznym, ale niektóre kobiety mogą preferować tę metodę, szczególnie u tych, które mają predyspozycje do raka jajnika, a także raka piersi. O Owoforektomię można często wykonać jako zabieg laparoskopowy i zwykle jest to operacja tego samego dnia. W laparoskopowym usunięciu jajników wykonuje się kilka małych nacięć w jamie brzusznej, a jajniki usuwa się przy pomocy specjalnych instrumentów.
Po leczeniu supresją jajników kobiety przed menopauzą mogą być leczone lekami, tak jak w przypadku kobiet po menopauzie omówionych poniżej lub z tamoksyfenem.
Terapia po menopauzie
Po menopauzie największe źródło estrogenów w organizmie pochodzi z peryferyjnego przekształcenia androgenu w estrogen. Pacjentom po menopauzie można leczyć tamoksyfenem (aby zablokować ten przekształcony obwodowo estrogen z wiązania z komórkami nowotworowymi), ale kategoria leków nazywanych inhibitorami aromatazy wydaje się być bardziej skuteczna przy mniejszych skutkach ubocznych.
Dostępne inhibitory aromatazy obejmują:
Arimidex (anastrozol)
- Femara (letrozol)
- Aromasin (eksemestan)
- Inhibitory aromatazy można stosować samodzielnie lub w połączeniu z lekiem do chemioterapii. Na przykład połączenie Femara (letrozol) i Ibrance (palbociclib) i Aromasin (eksemestan) z Afinitor (ewerolimus). Podczas dodawania kolejnego leku zawsze jest równowaga. Podczas gdy kombinacja może być bardziej skuteczna, występuje również wzrost efektów ubocznych przy łączeniu więcej niż jednego leku.
Warto ponownie zauważyć, że cel leczenia jest często inny w przypadku przerzutowego raka piersi niż w przypadku wczesnego raka piersi. W przypadku wczesnego stadium raka piersi celem jest leczenie, a filozofią jest "wyciąganie dużych pistoletów", aby potencjalnie wyleczyć chorobę. W przeciwieństwie do tego, filozofia z przerzutowym rakiem piersi często kontroluje wzrost nowotworu przy jak najmniejszej możliwej ilości leków, oszczędzając inne leki przez pewien czas, kiedy pierwsze leki już nie działają.
Inne leczenie hormonalne
Oprócz tamoksyfenu i inhibitorów aromatazy, istnieje kilka innych leków związanych z hormonami, które można stosować w leczeniu przerzutowego raka piersi. Jeśli rak piersi nadal rośnie lub rozprzestrzenia się na wyżej wymienionych lekach, zwykle uważa się go za oporny na te leki. Rak przerzutowy prawie zawsze staje się oporny na te leki w miarę upływu czasu. Kiedy tak się dzieje, opcje obejmują:
Faslodex (fulwestrant)
- -Dla kobiet po menopauzie, które mają progresję raka na tamoksyfen lub inhibitor aromatazy, opcją jest stosowanie leku Faslodex. Faslodex jest obecnie jedynym zatwierdzonym lekiem na raka piersi w kategorii znanej jako selektywne regulatory receptora estrogenowego receptora estrogenu SERD.Ten lek jest określany jako "czysty antyestrogen" i blokuje działanie estrogenu na komórki raka piersi z receptorem estrogenu, ale w inny sposób niż tamoksyfen (jest to antagonista receptora estrogenu). Faslodex może być stosowany samodzielnie lub w połączeniu z Ibrance (palbociclib), lekiem do chemioterapii i podawany jako zastrzyk.
Rzadko stosowane leki
Istnieją inne terapie hormonalne, które są rzadko stosowane, ale czasami są traktowane jako leczenie trzeciej linii lub czwartej linii. Należą do nich:
Fareston (toremifen)
- – Fareston jest lekiem podobnym do tamoksyfenu, a także rozważany może być środek modulujący receptor estrogenowy dla kobiet po menopauzie z rakiem piersi z dodatnim receptorem estrogenu, szczególnie dla kobiet, które nie mają enzymu, który przekształca tamoksyfen do jego aktywnej formy w ciele. Progestyny
- – Megace (megestrol) to syntetyczna forma progesteronu, która jest czasami stosowana u osób z rakiem piersi z receptorem estrogenowym, który stał się odporny na tamoksyfen. Używano go częściej w przeszłości, zanim pojawiły się nowe leki. Hormony steroidowe płci
- – Hormony, takie jak estrogeny i androgeny, nie są powszechnie stosowane w przypadku przerzutowego raka piersi, ale czasami mogą być stosowane, gdy inne terapie hormonalne zawiodły. Terapie dla mężczyzn
Mężczyźni z rakiem piersi z przerzutami, którzy są dodatni pod względem receptorów hormonalnych, są zwykle leczeni tamoksyfenem.
Skutki uboczne
Tamoksyfen
Tamoksyfen pełni różne funkcje, zarówno naśladując działanie estrogenu w niektórych częściach ciała, jak i przeciwdziałając je w innych. Najczęstsze objawy to uderzenia gorąca i bóle ciała, które zostały ukute "zespołem staruszki", chociaż te bóle ciała są często łagodniejsze niż w przypadku inhibitorów aromatazy.
Poważne działania niepożądane obejmują zwiększone ryzyko zakrzepów krwi w nogach (żylna choroba zakrzepowo-zatorowa), które, jeśli nie są leczone, mogą się uwolnić i dotrzeć do płuc (zator tętnicy płucnej). Z czasem, tamoksyfen może również powodować krwawienie z macicy i jest związany z z niewielkim wzrostem rozwoju raka macicy.
Niektóre kobiety (i mężczyźni) przyjmujący tamoksyfen mogą pogorszyć swoje objawy (np. Zwiększone zaczerwienienie przerzutów w skórze lub zwiększony ból kości z przerzutów do kości) w ciągu kilku dni od rozpoczęcia leczenia.
Jeśli rozwiniesz te objawy, zazwyczaj ustępują one w ciągu czterech do sześciu tygodni, chociaż czasami lek należy odstawić. Srebrna podszewka, jeśli masz taką reakcję, jest taka, że reakcja zaostrzenia jest uważana za znak, że lek działa i będzie skuteczny. Zoladex może również powodować podobną reakcję zaostrzenia.
Należy pamiętać, że tamoksyfen może powodować nieprawidłowe wyniki testów czynnościowych wątroby, niedokrwistość i niskie płytki krwi oraz wiąże się ze zwiększonym ryzykiem raka trzonu macicy. Porozmawiaj z lekarzem, jeśli ta opcja jest dla Ciebie najlepsza.
Inhibitory Aromatazy (AI)
AI mogą również powodować bóle ciała, przy około 40 procentach ludzi notujących pewien stopień mięśni i wspólnego boleści. Utrata kości jest efektem ubocznym, a twój lekarz onkolog prawdopodobnie zleci gęstość kości, aby sprawdzić, czy nie ma osteoporozy, zarówno na początku leczenia, jak i okresowo później. Złamania mogą nastąpić z powodu utraty kości, nawet bez przerzutów do kości. AI mogą również zwiększać ryzyko chorób serca.
Faslodex
Faslodex jest zazwyczaj dość dobrze tolerowany, a najczęstszymi działaniami niepożądanymi są uderzenia gorąca i zwiększenie aktywności wątroby.
Zoladex (goserelina)
Jednym z częstszych działań niepożądanych tego leku jest faktycznie pożądany efekt. Celem leczenia jest stłumienie jajników, innymi słowy, powstrzymanie jajników przed uwolnieniem estrogenu. W ten sposób powoduje on zasadniczo menopauzę wywołaną medycznie, a zatem normalne objawy menopauzy, takie jak uderzenia gorąca i suchość pochwy są powszechne.
Podobnie jak w przypadku tamoksyfenu, u niektórych osób może wystąpić reakcja wyrównania przy pierwszym rozpoczynaniu leczenia, na przykład zwiększenie bólu kości u osób z przerzutami do kości.
Ooforektomia
Głównymi skutkami ubocznymi związanymi z usunięciem jajników są, podobnie jak w przypadku terapii hormonalnej, normalne objawy typowe dla menopauzy, takie jak uderzenia gorąca i suchość pochwy. Występują również skutki uboczne i ryzyko związane z zabiegiem chirurgicznym. Ooforektomia może teraz zostać wykonana przy minimalnie inwazyjnej operacji (laparoskopie) poprzez kilka małych skaleczeń skóry i zwykle jest wykonywana jako zabieg chirurgiczny tego samego dnia.
Faslodex (fulwestrant)
Ponieważ jest to lek przeciwestrogenowy, większość objawów jest podobna do tych, które występują w okresie menopauzy, podobnie jak tamoksyfen i inhibitory aromatazy. Mniej więcej jedna trzecia osób doświadcza łagodnych nudności, ale poza tym ten lek jest zwykle dobrze tolerowany.
