ABA (Applied Behaviour Analysis) jest pod każdym względem najpopularniejszą i najszerzej stosowaną terapią autyzmu. ABA może być wykorzystywana do nauczania odpowiednich zachowań lub umiejętności i często jest dostarczana dzieciom z autyzmem za pomocą bezzwłocznej interwencji i programów szkolnych. Chociaż nie jest to bardzo skomplikowany proces, może się tak wydawać, ponieważ terapeuci ABA często używają specjalnych określeń do opisania tego, co robią.
Po zapoznaniu się z warunkami łatwo zrozumiesz, co robią i jak to robią.
Jak działa ABA?
ABA opiera się na tradycyjnym behawioryzmie. Behawioryzm zakłada, że zarówno zwierzęta, jak i ludzie uczą się odpowiednio zachowywać, ponieważ reagują na potencjalne nagrody lub konsekwencje.
Na najprostszym poziomie, psy robią sztuczki, ponieważ oczekują uczty i unikają ciągnięcia za smycz, ponieważ nie podoba im się uczucie, że dusi ich kołnierz. Na znacznie bardziej wyrafinowanym poziomie pracownicy ciężko pracują, gdy oczekują premii za dodatkowy wysiłek i unikają kradzieży u pracodawcy, ponieważ nie podoba im się pomysł pójścia do więzienia.
ABA to terapia wykorzystująca teorię behawioralną do nauczania osób z autyzmem, jak odpowiednio reagować, składać wnioski i zachowywać się jak zwykle. Z biegiem lat, badacze ABA odkryli, że konsekwencje nieprzestrzegania są nie tylko etycznie wątpliwe, ale również niepotrzebne.
Dlatego w ogromnej większości sytuacji terapeuci ABA nie używają konsekwencji ani kar; zamiast tego, jeśli dziecko nie zastosuje się do niego, nie otrzyma nagrody.
Najbardziej podstawowa forma terapii ABA jest całkiem prosta:
- Zaczynasz od określenia, poprzez rozmowę lub eksperymenty, jaka nagroda jest najciekawsza dla dziecka. Podczas gdy niektóre dzieci najlepiej reagują na uśmiech i pochwałę, inne częściej reagują na takie uczty jak ulubione jedzenie lub możliwość zrobienia czegoś, co lubią.
- Następnie poprosić dziecko o pożądane zachowanie. Takie zachowanie może być czymś tak prostym, jak "podnieś łyżkę", "powtórz to słowo", "nazwij ten obiekt" lub tak skomplikowane, jak "prowadzisz rozmowę z kolegą z klasy".
- Jeśli dziecko zareaguje zgodnie z życzeniem, otrzyma nagrodę. Jeśli nie, nie ma nagrody. W niektórych przypadkach prośba jest powtarzana, dopóki dziecko się nie zastosuje.
Ważne jest, aby wiedzieć, że bardzo prosta forma ABA opisana powyżej, zwana "dyskretnymi próbami", nie jest wcale jedyną dostępną formą ABA. W rzeczywistości istnieje szeroka gama nowszych technik ABA o nazwach takich jak "kluczowa odpowiedź" i "nauczanie środowiska naturalnego", które są znacznie mniej reglamentowane. Wszystkie techniki ABA oparte są jednak na behawioryzmie i wykorzystują nagrody do wzmacniania pozytywnych zachowań.
Jakie są terminy używane przez terapeuci ABA do opisania terapii?
Sam ABA nie jest strasznie skomplikowany. Ale jak w wielu dziedzinach technicznych, terapeuci behawioralni używają specjalnych określeń (żargonu), aby opisać, co robią. Oto kilka terminów, które możesz usłyszeć od terapeuty ABA twojego dziecka:
- Pozytywny wzmacniacz: nagroda lub nagroda za dobrze wykonaną pracę
- Ujemny wzmacniacz: usunięcie negatywnego wydarzenia lub bodźca dla dobrze wykonanej pracy ( na przykład pomagając uczniowi rozpakować ciężką marynarkę tylko wtedy, gdy prosi o pomoc)
- Mand: prośba o pożądane zachowanie
- Echo: imitowany dźwięk lub słowo (terapeuta mówi "powiedz łyżeczkę", a dziecko mówi "łyżka")
- Takt: etykieta słowna (terapeuta mówi "co to jest?", A dziecko reaguje "łyżeczką")
- Intraverbal: poprawna odpowiedź konwersacyjna (terapeuta mówi "czego chcesz?", A dziecko odpowiada "ciasteczko" )
- Pozbawienie: wstrzymanie wzmocnienia przed udzieleniem mandatu lub ponieważ uczeń nie stosuje się do mandatu
- Wygaśnięcie: punkt, w którym uczący się jest w stanie spełnić mand bez wzmocnienia
- Konsekwencja: zwykle odnosi się do naturalnego negatywu konsekwencja zamiast karania nt; na przykład naturalną konsekwencją odmowy stania w kolejce po slajd jest to, że dziecko nie ma skrętu na slajdzie
- Uogólniaj: pomaganie uczniowi w korzystaniu z nowych umiejętności w wielu sytuacjach i sytuacjach
W praktyce terapeuta pokazuje uczniowi wzmacniacz, następnie daje mu prośbę o takt lub donośny. Jeśli uczeń jest w stanie i chce się do niego zastosować, otrzymuje od swojego opiekuna i przechodzi do następnego mandatu. Jeśli nie, mogą doświadczyć konsekwencji i mand jest powtarzany. Gdy uczeń nauczy się nowej umiejętności i nie będzie już potrzebował wzmacniacza, osiąga się wymieranie i umiejętność można uogólniać.
Lub, według laika, terapeuta oferuje dziecku ciasteczko jako nagrodę za prawidłowe etykietowanie łyżki. Dziecko mówi "to łyżka" i otrzymuje ciasteczko. Jeśli dziecko nie mówi "to łyżeczka", nie otrzymuje tego ciasteczka. Terapeuta następnie próbuje ponownie, aż dziecko udzieli żądanej odpowiedzi. Po pewnym czasie dziecko jest w stanie oznaczyć łyżeczkę bez pobierania ciasteczka, a nadszedł czas, aby ćwiczyć etykietowanie łyżek różnego rodzaju w różnych miejscach, aby dziecko zrozumiało, że istnieje wiele rodzajów łyżek.
Jak różny jest ABA od zwykłego rodzicielstwa lub nauczania?
Jaka jest różnica między mandatem a prośbą, czy wzmacniaczem i nagrodą? Na przykład, jeśli powiesz "Janey, jeśli powiesz łyżką, dam ci ciasteczko", czy robisz dokładnie to samo, co zrobiłby terapeuta ABA?
Różnica, według Amanda Reed, BAppSc, MA, jest dość mała. "Mandat to w zasadzie prośba, ale chodzi o to, co przychodzi przed i po prośbie, a przed mandatem pojawia się coś w rodzaju deprywacji lub awersji."
Na przykład terapeuta, wiedząc, że dziecko szczególnie lubi ciasteczka Oreo, może trzymać w ręku Oreo i pokazać je klientowi. To jest pozbawienie lub awersyjne. Chociaż nie jest to konsekwencją, jest to sposób na przekazanie idei, że "stracisz coś, czego chcesz, jeśli nie podporządkujesz się".
Gdy klient prawidłowo używa mand, żądając pliku cookie za pomocą słów, kart z obrazkami, znaków itp., Terapeuta odpowiada, przekazując plik cookie. Jeśli klient po prostu złapie, terapeuta przechowuje plik cookie i instruuje klienta, aby użył odpowiedniego mandatu.
