Według Nicoli Nattrassa, autora The Conspiracy AIDS: Science Fights Back, zaprzeczanie AIDS można scharakteryzować za pomocą czterech symbolicznych ról:
- "Bohaterowie naukowcy" – lekarze lub naukowcy, którzy używają czegoś Naukowe poświadczenia mogą wymagać stworzenia patyny legalności dla nieobsługiwanych badań.
- "Chwalcie śpiewaków" – tych, którzy aktywnie propagują demagogiczną sprawę, zazwyczaj pod konspiracyjną narracją.
- "Żywe ikony" – osoby z wirusem HIV, które zapewniają "żywy dowód", że alternatywne lekarstwo utrzymuje je przy życiu.
- "Cultropreneurs" – ci, którzy używają konspiracyjnego założenia jako strategii marketingowej dla alternatywnego środka lub zysku komercyjnego.
Lista pięciu najlepszych przeciwników AIDS przedstawia elementy tych różnych ról symbolicznych. Ocenia się je nie tylko pod kątem wpływu, jaki wywarły one w określonym czasie w historii HIV, ale także na wpływie, jaki niektóre z ich wiadomości lub działań nadal mają w dniu dzisiejszym.
ACT UP / San Francisco
AKTUALIZACJA (koalicja AIDS na rzecz uwolnienia władzy) to przełomowa grupa aktywistów AIDS, której współzałożycielem jest dramaturg Larry Kramer w 1987 roku. Podczas gdy organizacja otrzymała kredyt za pozytywne zmiany w badaniach biomedycznych i dostęp do opieki zdrowotnej dla osób żyjących z HIV, rozdział ACT UP / San Francisco przeszedł zupełnie inny kurs – zakwestionował HIV jako przyczynę AIDS i oficjalnie wyłamał się z grupy rodziców w 2000 r.
Podczas gdy ich przyczyny obejmowały prawa zwierząt, wyzwolenie gejów, wegetarianizm i promocję leczniczej marihuany, ich argumenty były zwykle określane jako niemal anarchiczne wyparcie się społecznej chciwości i rozpadu. Według strony internetowej grupy: The "Prawda jest taka, że ludzie nie umierają na AIDS … Ludzie chorują i umierają z … immunosupresyjnych aspektów codziennego życia w naszym toksycznym, religijnym uwielbieniu, niszczeniu ozonu, pieniądzach, konsumpcyjnych
(sic ) społeczeństwo. " Pomimo malejących liczb członkostwa w późniejszych latach, ich postawa anty-establishmentowa zyskała poparcie takich osób, jak główna wokalistka Pretenders, Chrissie Hynde (która przekazała 5 000 dolarów na rzecz sprawy) i Ludu Etycznego Traktowania Zwierząt (PETA), z którymi maszerowali w proteście przeciwko testom na zwierzętach.
Być może była to rozproszona, chaotyczna natura misji grupy, która pozwoliła im udzielić wsparcia tym, którzy mogliby w przeciwnym razie zakwestionować swoje zaprzeczenia. Lider ACT UP / SF, David Pasquarelli, zmarł w 2004 roku w wieku 36 lat z powodu komplikacji HIV, podczas gdy rodak Michael Bellefontaine zmarł w 2007 roku w wieku 41 lat z nieokreśloną ogólnoustrojową infekcją.
Matthias Rath
Urodzony w Niemczech Matthias Rath, znany magnat witaminy i szef Instytutu Badawczego Dr Ratha w Kalifornii, trafił na czołówki, gdy twierdził, że witaminy (które określa jako "medycyna komórkowa") mogą skutecznie leczyć HIV jednocześnie podkreślając, że leki przeciwretrowirusowe (ZZSK) są toksyczne i niebezpieczne.
W czasie największej pandemii AIDS w Afryce Południowej w 2005 r. Organizacja Ratha rozprowadziła dziesiątki tysięcy broszur do biednych czarnych miast, zachęcając mieszkańców HIV-nosicieli do rezygnacji z leków antyretrowirusowych i używania witamin.
Niedługo potem Rath został postawiony przed sądem za prowadzenie niedozwolonych badań nad witaminami (w których zginęło kilka osób), a następnie zakazano mu publikowania dalszych reklam promujących jego produkty lub kontynuujących badania w RPA.
Spostrzegane poparcie ze strony rządu – południowoafrykańskiego ministra zdrowia Manto Tshabalala-Msimanga i Rady Kontroli Leków zostały również nazwane w zależności od tego, jaki wpływ miały dysydencjalne roszczenia Ratha.
Christine Maggiore
Christine Maggiore była przez wielu uważana za plakietkę ruchu dysydentów AIDS. Założyciel organizacji Alive & Well AIDS Alternatives, Maggiore, promował pogląd, że HIV nie jest przyczyną AIDS i poradził kobietom ciężarnym zarażonym HIV, aby nie przyjmowały leków antyretrowirusowych.
Maggiore została zdiagnozowana z HIV w 1992 roku. Chociaż początkowo pracowała jako wolontariuszka w tak uznanych organizacji charytatywnych przeciwko HIV, jak AIDS Project Los Angeles i Women At Risk, to po spotkaniu z dysydentem AIDS, Peterem Duesbergiem, zaczęła aktywnie kwestionować główny nurt nauka. Niedługo potem pojawiła się na nagłówkach gazet, by nie rzucać leków przeciwretrowirusowych podczas ciąży, a następnie karmiła córkę, Elizę Jane, jednocześnie stwierdzając, że HIV jest całkowicie nieszkodliwy.
Maggiore był tak przekonujący, że rząd Republiki Południowej Afryki zaprosił ją na Międzynarodową Konferencję na temat AIDS w Durbanie w 2000 roku. Jej spotkanie z ówczesnym prezydentem Thabo Mbeki miało wpływ na jego decyzję o zablokowaniu finansowania badań medycznych nad kobietami ciężarnymi z HIV.
Poza umiejętnością Maggiore do pozyskiwania wsparcia od tych, którzy postrzegali ją jako latarnię nadziei, często zwracała uwagę mediów, a także tych, którzy pytali ją, czy naprawdę będzie męczennicą dla sprawy, nawet gdy jej własne zdrowie zaczęło zawodzić . (I odwrotnie, w tym samym okresie aktywista z HIV, Zackie Achmat, zwrócił międzynarodową uwagę na odmowę przyjmowania leków antyretrowirusowych, dopóki rząd RPA nie zgodzi się na dystrybucję narkotyków dla szerszej publiczności.)
Wśród zwolenników Maggiore byli członkowie grupy rockowej, Foo Fighters, która zorganizowała dla niej w 2001 roku wyprzedany koncert charytatywny (stanowisko, które od tego czasu zdystansowało się na stronie zespołu). Eliza Jane zmarła w wieku trzech lat z zapaleniem płuc wywołanym przez pneumocystis. Maggiore zmarł w 2008 roku w wieku 58 lat z powodu rozsianego zakażenia wirusem opryszczki i obustronnego zapalenia płuc.
Dr Peter Duesberg
Peter Duesberg jest w dużej mierze uważany za ojca ruchu dysydentów AIDS. Urodzony w 1936 r. W Niemczech, Duesberg zdobył uznanie we wczesnej karierze za badania nad wirusami wywołującymi raka i szybko zyskał na znaczeniu. W końcu uzyskał tytuł w wieku 36 lat na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley.
Jednakże, od początku kryzysu w AIDS w 1987 roku, Duesberg stał się centrum kontrowersji naukowej, stawiając hipotezę, że narkotyki rekreacyjne, takie jak azotany alkilowe (znane również jako "poppers") są przyczyną AIDS, a sam wirus jest nieszkodliwy. Później zaczął włączać leki antyretrowirusowe jako czynniki wywołujące zespół.
Podczas gdy Duesberg zdołał zdobyć poparcie w pierwszych dniach kryzysu – w tym biochemik Nagrody Nobla, Kary Banks Mullis (który został zaszczycony, jak na ironię, za swoją pracę nad technologią PCR stosowaną w testach obciążenia wirusem) – nie było aż do jego spotkania z ówczesnym – Prezydent Afryki Południowej Thabo Mbeki, że wpływ Duesberg był naprawdę odczuwalny.
W 2000 r. Duesberg został zaproszony (wraz z innymi denialistami Harveyem Bialym, Davidem Rasnickiem, Robertem Giraldo, Samem Mhlongo i Etienne de Harvenem) do zasiadania w panelu doradczym Mbeki na temat HIV i AIDS, mocno nagłośnionego think tanku, który doprowadził do ideologicznej deklaracji Mbeki że "wydawało mi się, że nie możemy winić wszystkiego na jednego wirusa". U Niewzruszony pogląd Mbeki na temat HIV – nawet jego naleganie na używanie "HIV
i
AIDS" do symbolicznego rozdzielenia tych dwóch osób – uznano za kluczowy powód jego ewentualnego usunięcia z urzędu w 2008 r. Odnosząc się do roli Duesberga w Południowej Afryce, Max Essex z Wyższa Szkoła Zdrowia Publicznego Harvardu zakwestionowała, czy Duesberg był po prostu "złośliwością dla społeczności naukowej", czy też "czynnikiem umożliwiającym masowe morderstwo" za śmierć spowodowaną wieloletnimi rządowymi zaprzeczeniami. Duesberg nadal publikuje swoje dysydencyjne teorie, ostatnio w grudniowym numerze recenzowanego czasopisma Italian Journal of Anatomy and Embryology. Były prezydent RPA Thabo Mbeki Byłoby zbyt łatwo dojść do wniosku, że polityka zaprzeczeń byłego prezydenta RPA Thabo Mbeki była spowodowana prostym "zbliżeniem" wyrównanych ideologii lub, że został w jakiś sposób "obalony" przez dysydentów, których postanowił objąć. Mb Od swoich pierwszych dni jako zastępcy prezydenta do Nelsona Mandeli, Mbeki był skłonny przyjąć z łatwością "afrykańskie rozwiązania" choroby w stosunku do głównego nurtu "zachodniej" nauki. W pewnym momencie obejmowało to użycie potężnego rozpuszczalnika przemysłowego o nazwie Virodene, który został przetestowany nielegalnie na ludziach w Afryce Południowej i Tanzanii.
W wielu przemówieniach Mbeki na temat HIV lub wokół niego często pojawiały się podtypy antykolonializmu lub sugestie, że HIV jest środkiem, za pomocą którego "Zachód" może manipulować, eksploatować lub tłumić Afrykanów. Mb W opublikowanej biografii dziennikarza Marka Gevissera Mbeki podobno porównywał naukowców zajmujących się AIDS z nazistowskimi lekarzami z obozów koncentracyjnych i czarnoskórymi, którzy akceptowali ortodoksyjną naukę o AIDS jako "represjonowane" ofiary mentalności niewolników. Uzasadniając swoją decyzję o zablokowaniu dystrybucji leków przeciwretrowirusowych dla ogółu społeczeństwa, Mbeki podobnie skomentował: I "Jestem zaskoczony determinacją wielu ludzi w naszym kraju, aby poświęcić całą intelektualną uczciwość, aby działać jako sprzedawcy produktu jednej firmy farmaceutycznej . "
Ponieważ pozostaje on tak nieokiełznany wobec stale rosnącej liczby zgonów z powodu HIV, wielu doszło do wniosku, że denializm AIDS służył po prostu ideologiom politycznym Mbeki, pozwalając mu na przyjęcie błędnej polityki z pełną zgodą zachodnich "ekspertów".
Od czasu odwołania Mbeki z urzędu w 2008 r. Nastąpił ogromny zwrot w Afryce Południowej, która obecnie zarządza największym programem ARV na świecie. Jednak według badań Uniwersytetu Harvarda tragiczne opóźnienie odpowiedzi spowodowało ponad 340 000 zgonów związanych z HIV, 170 000 nowych zakażeń i 35 000 niemowląt urodzonych z HIV w latach 1999-2007. Jednak Mbeki pozostaje dziwnie nietknięty, twierdząc w
Newsweeku
Wywiad w marcu 2016 r .:
"Dlaczego rząd Republiki Południowej Afryki … powinien był skupić się na dziewiątej wiodącej przyczynie śmierci, jako wirtualnie traktować mniej pilne i ważne pierwsze osiem wiodących przyczyn śmierci, nawet razem wzięte?"
