Trakcja służy do radzenia sobie z złamaniami w celu wyrównywania złamanych kości; jest najczęściej stosowany jako tymczasowe leczenie, gdy fiksacja operacyjna nie jest opcją przez pewien czas.
Trakcję można nakładać przez skórę (trakcja skórna) lub przez kołki włożone do kości (trakcja szkieletowa).
Trakcja Bucka
Trakcja skóry jest ogólnie mniej pożądana ze względu na fakt, że skóra może zostać zraniona, gdy nacisk jest stosowany przez dłuższy czas.
Trakcja skóry, zwana także trakcją Bucka, jest powszechnie stosowana u pacjentów ze złamaniem biodra. Trakcja skóry nigdy nie jest długotrwałym leczeniem złamanej kości, ale może pomóc w kontrolowaniu bólu przez krótki czas przed ostatecznym zabiegiem chirurgicznym. Kiedy kość pęka, mięśnie i ścięgna mogą pociągnąć kończynę do skróconej pozycji. Może to powodować bolesny ruch w miejscu złamania i znaczące skurcze mięśni. Wypieranie skóry może przyłożyć delikatną siłę ściągającą, aby pomóc kontrolować ruch i przywrócić napięcie mięśni.
Szkieletowa trakcja
Szkieletowa trakcja jest bardziej wytrzymałą formą trakcji i umożliwia zastosowanie znacznie bardziej znaczącej siły na zranioną kończynę. Ponieważ kołki są umieszczane bezpośrednio w kości wokół pęknięcia, więcej kontroli znajduje się w miejscu pęknięcia. Trakcja szkieletowa ma wadę powikłań związanych z wprowadzaniem szpilek, a infekcje mogą wystąpić w miejscach wprowadzenia szpilki.
Trakcja jest stosowana rzadziej w krajach rozwiniętych, a dla większości typów złamań dostępne są rozwiązania chirurgiczne. Istnieją jednak pewne szczególne sytuacje, w których trakcja może być bardzo korzystna. Do najczęstszych powodów używania trakcji należą ciężkie uszkodzenia tkanek miękkich wokół miejsca złamania, które mogą uniemożliwić leczenie chirurgiczne.
Trakcja pozwala lekarzom lepiej kontrolować złamane kości, nadal będąc w stanie poradzić sobie z uszkodzeniami tkanek miękkich.
