Dysfunkcja ścięgna mięśnia piszczelowego jest problemem występującym w jednym ze ścięgien po wewnętrznej stronie kostki.
Przegląd twojej anatomii jest pomocny w zrozumieniu, jak to się dzieje. Tylny mięsień piszczelowy przyczepia się do grzbietu kości piszczelowej; tylna piszczelowa te ndon łączy ten mięsień z kościami stopy. Przechodzi w dół nogi, niedaleko ścięgna Achillesa, a następnie przechodzi pod widoczną stroną wewnętrznej strony kostki. Następnie przyczepia się do kości wewnętrznej strony stopy, tuż przy łuku stopy.
Problemy z piszczelowymi ścięgnami bocznymi zwykle występują tuż pod powierzchnią wewnętrznej strony kostki, zwaną przyśrodkową kostką. Przyśrodkowa kostka to koniec kości piszczelowej (piszczeli), a boczne ścięgno piszczelowe owija się tuż poniżej kostki przyśrodkowej. Ta część ścięgna jest szczególnie podatna na problemy, ponieważ nie ma silnego dopływu krwi do odżywienia i naprawy ścięgna.
Ta część ścięgna istnieje w "dziale wodnym", gdzie dopływ krwi jest najsłabszy. Dlatego, gdy ścięgno zostaje zranione, w wyniku urazu lub nadużywania, ciało ma trudności z dostarczeniem odpowiednich składników odżywczych do gojenia.
Związek z AAFD
Nieleczone zapalenie ścięgna w odcinku tylnym może stopniowo przejść do problemu zwanego deformacją płaskostopia u dorosłych (AAFD). Ten stan zazwyczaj zaczyna się od bólu i osłabienia tylnego ścięgna piszczelowego, ale wraz z postępem stanu więzadła stopy zostają uszkodzone, a stawy mogą stać się nierównomierne i sztywno zdeformowane.
Z tego powodu większość lekarzy preferuje wczesne leczenie przed późniejszymi etapami AAFD.
Objawy zapalenia ścięgna piszczelowego
Najczęściej pacjenci z tylnym zapaleniem ścięgna piszczelowego skarżą się na ból stopy i kostki, a czasami mają problemy związane z niestabilnym chodem.
Wielu pacjentów zgłasza, że niedawno doszło do skręcenia kostki, chociaż niektórzy nie doznają ostatnio obrażeń.
W miarę postępu postępującego zapalenia ścięgna piszczelowego łuk stopy może się rozpłaszczać, a palce zaczynają wskazywać na zewnątrz. Jest to wynikiem tego, że tylne ścięgno nie wykonuje swojej pracy, aby utrzymać łuk stopy.
Rozpoznanie zapalenia ścięgna mięśnia piszczelowego tylnego następuje zwykle na podstawie badania fizykalnego. Pacjenci mają tkliwość i obrzęk w przebiegu tylnego ścięgna piszczelowego. Zwykle mają słabość odwracając stopę (kierując palce do wewnątrz). Zwykle u pacjentów z zapaleniem ścięgna mięśnia piszczelowego tylnego jest niezdolność do stanięcia na palcach po uszkodzonej stronie.
Gdy badanie jest niejasne lub jeśli pacjent rozważa operację, można uzyskać rezonans magnetyczny. MRI jest skuteczną metodą wykrywania pęknięć ścięgna, a także może pokazywać zmiany zapalne otaczające ścięgno.
Etapy tylnego zapalenia ścięgna piszczelowego
Tylną niewydolność ścięgna piszczelowego można sklasyfikować zgodnie ze stopniem zaawansowania choroby. Klasyfikacja dotyczy etapów od 1 do 4, przy rosnącej deformacji stopy w miarę postępu choroby.
Etap 1:
- Najwcześniejszym stadium niewydolności ścięgna mięśnia piszczelowego jest ból i obrzęk wzdłuż ścięgna. Stopa może wydawać się zupełnie normalna lub ludzie mogą zauważyć, że ich stopa ma łagodne zniekształcenie, prawdopodobnie coś, co czują, że zawsze mieli. Etap 2:
- Wraz z postępem choroby łuk stopy zaczyna się zapadać. Podczas gdy łuk stopy można skorygować, gdy ludzie stoją, stopa wydaje się płaska wzdłuż wewnętrznej strony. Etap 3:
- Po przejściu do etapu 3 stanu, stopa nie może być łatwo skorygowana, stan nazywany sztywną deformacją płaskostopia. Etap 4:
- W etapie 4 nie tylko stopa jest zaangażowana, ale także sąsiadujący staw skokowy również bierze udział w chorobie. W miarę postępu tych etapów leczenie mające na celu rozwiązanie problemu staje się bardziej inwazyjne. Chociaż leczenie nieoperacyjne może być stosowane na dowolnym etapie, prawdopodobieństwo powodzenia mniej inwazyjnych metod leczenia może się zmniejszyć wraz z postępem choroby.
Leczenie tylnego piszczelowego zapalenia ścięgna
Początkowe leczenie tylnego zapalenia ścięgna piszczeli, jeśli skupia się na odpoczynku ścięgna w celu umożliwienia gojenia. Niestety nawet normalne chodzenie może nie pozwolić na wystarczające spięcie ścięgna. W takich przypadkach kostka musi być unieruchomiona, aby umożliwić wystarczający odpoczynek. Opcje wczesnego leczenia obejmują:
Wkładki do butów i podpórki pod łukiem
- Buty do chodzenia
- Odlewy
- Zapewniając sztywną platformę dla stopy, wkładki do butów i buty do chodzenia uniemożliwiają ruch między śródstopiem a tylną stopą. Zapobieganie temu ruchowi powinno zmniejszyć stan zapalny związany z tylnym zapaleniem ścięgna piszczelowego. Odlewy są bardziej uciążliwe, ale prawdopodobnie są najbezpieczniejszą metodą, aby upewnić się, że tylne ścięgno piszczeli jest odpowiednio wypoczęte.
Inne typowe metody leczenia wczesnego stadium zapalenia ścięgna mięśnia piszczelowego tylnego obejmują leki przeciwzapalne i modyfikację aktywności. Oba te zabiegi mogą pomóc w kontrolowaniu stanu zapalnego wokół tylnego ścięgna piszczelowego.
Opcje chirurgiczne
Chirurgiczne leczenie tylnego zapalenia ścięgna piszczeli jest kontrowersyjne i zmienia się w zależności od stopnia zaawansowania choroby. We wczesnych stadiach zapalenia ścięgna w odcinku tylnym piszczelowym niektórzy chirurdzy mogą zalecić procedurę oczyszczania stanu zapalnego zwanego oczyszczeniem. Podczas oczyszczania usuwa się stan zapalny tkanki i nienormalne ścięgna, aby pomóc w gojeniu uszkodzonego ścięgna.
W bardziej zaawansowanych stadiach zapalenia ścięgna tylnego piszczeli łuk stopy uległ załamaniu i proste oczyszczenie ścięgna może być niewystarczające, aby rozwiązać problem. Od czasu do czasu wykonuje się odbudowę tylnego ścięgna piszczeli.
W procedurach rekonstrukcyjnych sąsiednie ścięgno, zwane zginaczem biodrowym longus, zostaje przesunięte, aby zastąpić uszkodzone ścięgno piszczelowe. Ta procedura często jest połączona z rekonstrukcją kości. Wreszcie, w najbardziej zaawansowanych przypadkach tylnego zapalenia ścięgna piszczelowego, gdy łuk stopy stał się sztywny, preferowanym zabiegiem jest fuzja.
Słowo z Verywell
Tylne dysfunkcje ścięgna mięśnia piszczelowego i deformacje płaskostopia u dorosłych mogą być frustrujące. Często ludzie czują, że ich objawy są ignorowane przez lekarza, który może nie widzieć wiele na drodze deformacji, ale ludzie odczuwają dyskomfort i niestabilność kostki.
W późniejszych etapach leczenie może być inwazyjne i ograniczające pod względem funkcji stopy. Z tych powodów wczesne wysiłki z nieinwazyjnymi terapiami, w tym modyfikacjami obuwia i działaniami terapeutycznymi, są najkorzystniejszymi metodami kontrolowania objawów stanu.
