Oczywiście słyszymy wiele o epidemii otyłości w dzisiejszych czasach. Biorąc pod uwagę bogactwo informacji i bieżące badania nad przyczynami i zarządzaniem otyłością, pomocne jest zrozumienie niektórych terminów, które rzucają się w oczy, gdy mówimy o nadwadze i otyłości.
Definicje
Termin "otyły", zgodnie ze Słownikiem medycznym Stedmana, wywodzi się z łacińskiego słowa "obesus", oznaczającego "tłuszcz" i jest imiesłowem przeszłym słowa "obedere", co oznacza "zjeść, pożreć". Ośrodki Kontroli i Profilaktyki Chorób (CDC) określają otyłość u dorosłych jako wskaźnik masy ciała (BMI) 30,0 (kg / m2) lub więcej, a BMI 25,0 – 29,9 oznacza nadwagę.
Co to jest "otyłość olbrzymia"?
Termin "chorobliwa otyłość" odnosi się do otyłości, która jest "wystarczająca, aby zapobiec normalnej aktywności lub funkcji fizjologicznej" (Stedman’s). Otyłość otyłości jest zwykle identyfikowana przy BMI 40,0 lub wyższym.
Otyłość jako choroba
W 2013 r. American Medical Association (AMA) oficjalnie uznało otyłość za chorobę, uznając "ogromne humanitarne i ekonomiczne skutki otyłości jako wymagające opieki medycznej, badań i uwagi w zakresie edukacji innych głównych światowych choroby. "
Oczekuje się, że wpływ oficjalnie uznanej otyłości jako choroby przewlekłej nie tylko podniesie świadomość problemu wśród ogółu społeczeństwa, ale także wpłynie na politykę na wszystkich poziomach. Istnieje nadzieja, że decydenci będą odczuwać większą potrzebę sfinansowania i wdrożenia programów leczenia otyłości i interwencji, podczas gdy płatnicy stron trzecich będą częściej zwracać lekarzy i innych pracowników służby zdrowia za leczenie i leczenie otyłości jako rozpoznanej choroby.
Dlaczego te definicje są ważne?
Pomiary BMI są stosowane jako część kryteriów opartych na wytycznych w celu określenia, którzy pacjenci mogą kwalifikować się do zabiegów odchudzających lub leków odchudzających. Tak więc diagnoza "chorobliwej otyłości", oparta na pomiarze BMI 40,0 lub wyższym, może kwalifikować pacjenta do leczenia chirurgią bariatryczną (operacja utraty masy ciała) lub niektórymi lekami przeciw otyłości.
Innym zastosowaniem pomiaru BMI jest określenie otyłości klasy I, klasy II i klasy III. Zgodnie z nowymi wytycznymi krajowymi posiadanie wskaźnika BMI od 30,0 do 34,9 stawia pacjenta w kategorii "klasa I otyłych"; BMI od 35,0 do 39,9 określa kategorię "otyłych klasy II"; a BMI równy 40,0 lub większy identyfikuje kategorię "otyłość klasy III (nadwaga otyłość)".
Takie pomiary mogą również wskazywać na poziom ryzyka związanego z zaburzeniami związanymi z otyłością, takimi jak rak, choroba sercowo-naczyniowa, zgaga, obturacyjny bezdech senny i cukrzyca typu 2, ponieważ ryzyko wystąpienia wielu z tych zaburzeń wzrasta proporcjonalnie do wzrostu BMI i nasilenia otyłość.
Dom Delegatów Amerykańskiego Stowarzyszenia Medycznego: Rezolucja 420 – Rozpoznanie otyłości jako choroby. Jensen MD, Ryan DH, Apovian CM, et al.
