Białaczka nie jest jedną chorobą, ale wieloma. Naukowcy zaczynają rozumieć, że nawet pojedynczy, specyficzny typ białaczki ma podtypy, które różnią się w istotny sposób.
Cztery główne typy białaczki oparte są na tym, czy są ostre czy przewlekłe, oraz białaczki szpikowe lub limfocytowe, a te główne kategorie są następujące:
- Ostra szpikowa (lub szpiczakowa) białaczka (AML)
- Przewlekła białaczka szpikowa (lub szpiczakowa) ( CML)
- Ostra białaczka limfocytowa (lub limfoblastyczna) (ALL)
- Przewlekła białaczka limfatyczna (CLL)
O AML
Ostra białaczka szpikowa to rak szpiku kostnego – gąbczaste wnętrza kości, w których wytwarzane są komórki krwi – i jest to także rak krwi.
AML jest uważany za "ostrą" białaczkę, ponieważ postępuje szybko. Część myelogenna nazwy pochodzi od komórek szpikowych – grupy komórek, które normalnie rozwijają się w różne typy dojrzałych komórek krwi, takich jak krwinki czerwone, krwinki białe i płytki krwi.
AML ma wiele aliasów: Ostra białaczka szpikowa jest również znana jako ostra białaczka szpikowa, ostra białaczka mieloblastyczna, ostra białaczka granulocytowa i ostra białaczka nielimfocytowa.
AML może dotyczyć osób w każdym wieku. W projekcie GLOBOCAN z 2012 r. Światowa Organizacja Zdrowia zasugerowała, że około 352 000 osób na całym świecie miało AML, a wraz z wiekiem choroba ta staje się coraz powszechniejsza.
Objawy AML to:
- gorączka
- ból kości
- letarg i zmęczenie
- duszność
- blada skóra
- częste infekcje
- łatwe powstawanie siniaków
- nietypowe krwawienia, takie jak częste krwawienia z nosa i krwawienia z dziąseł
podtypy
klasyfikacja AML oparty na mikroskopijnym wyglądzie komórek nowotworowych lub morfologii, jest uzupełniany nowymi odkryciami dotyczącymi zmian genetycznych lub mutacji, które są zaangażowane w różne formy tego nowotworu.
Naukowcy z Wellcome Trust Sanger Institute i współpracownicy niedawno dołączyli do bazy wiedzy, informując o mutacjach genetycznych, które pomagają kształtować zrozumienie AML – dalej przenosząc koncepcję AML z pojedynczego zaburzenia do jednego z co najmniej 11 różnymi odmianami genetycznymi złośliwości, z różnicami, które mogą pomóc wyjaśnić zmienny czas przeżycia wśród młodych pacjentów z AML.
Naukowcy opublikowali swoje badanie dotyczące genetyki AML w czerwcowym numerze "New England Journal of Medicine", a eksperci są przekonani, że odkrycia te mogą poprawić badania kliniczne i wpłynąć na sposób diagnozowania i leczenia pacjentów z AML w przyszłości.
Badanie NEJM
Naukowcy przebadali 1540 pacjentów z AML, którzy zostali włączeni do badań klinicznych. Przeanalizowali ponad 100 genów, o których wiadomo, że powodują białaczkę, aby zidentyfikować "motywy genetyczne" kryjące się za rozwojem choroby.
Stwierdzili, że pacjentów z AML można podzielić na co najmniej 11 głównych grup, z których każda ma różne skupienia zmian genetycznych i różniących się cechami i cechami. Zgodnie z tym badaniem większość pacjentów miała unikalną kombinację zmian genetycznych powodujących białaczkę, co może pomóc wyjaśnić, dlaczego AML wykazuje taką zmienność w odsetku przeżycia.
Implikacje
Znajomość genetycznego charakteru białaczki pacjenta może poprawić zdolność do przewidywania, czy obecne terapie będą skuteczne. Informacje tego typu mogą być wykorzystane do zaprojektowania nowych badań klinicznych w celu opracowania najlepszych metod leczenia dla każdego podtypu AML; i ostatecznie, szersze testy genetyczne AML w diagnozie mogą stać się bardziej rutynowe.
W systemie klasyfikacji Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) w 2008 r. Naukowcy zaczęli klasyfikować dorosłą AML w różne "grupy molekularne", w tym określone zmiany genetyczne lub uszkodzenia chromosomów oznaczone następująco: t (15; 17), t (8; 21), inv (16) -t (16; 16), t (6; 9), inv (3) -t (3; 3), geny fuzyjne MLL, i tymczasowo, mutacje CEBPA lub NPM1.
Jednak, jak pokazano w niedawnym badaniu NEJM, klasyfikacje molekularne WHO nie sprawdzają się dobrze w przypadku dużej liczby przypadków AML. W badaniu 736 pacjentów z AML lub 48 procent z nich nie zostałoby sklasyfikowanych na podstawie grup molekularnych WHO, mimo że 96 procent pacjentów rzeczywiście miało tak zwane mutacje kierowcy – zmiany genetyczne, które leżą u podstaw złośliwość.
Odkrycie wielu nowych genów białaczkowych, mutacji wielu kierowców na pacjenta i złożonych wzorców mutacji skłoniło badaczy do ponownej oceny klasyfikacji genomowej AML od samego początku.
Proponowana ocena i klasyfikacja AML, w oparciu o mutacje genetyczne
W związku z tym naukowcy wrócili do deski kreślarskiej, aby spróbować stworzyć nowy system klasyfikacji AML, który wykorzystuje pojawiające się informacje.
Najszerzej akceptowane klasyfikacje i schematy prognostyczne AML stosują klasyfikację WHO – w tym tak zwane zmiany cytogenetyczne – na przykład t (15; 17) – łącznie z NPM1, FLT3ITD i CEBP, jak wyszczególniono powyżej.
W świetle nowego badania autorzy zalecili, aby w krótkim czasie TP53, SRSF2, ASXL1, DNMT3A i IDH2 uwzględnić w wytycznych prognostycznych , ponieważ są one powszechne i wywierają silny wpływ na wyniki kliniczne. W przypadku klasyfikacji AML, ocena "genów czynników splicingowych" RUNX1, ASXL1 i MLLPTD w momencie rozpoznania zidentyfikowałaby pacjentów w grupie "chromatyna-spliceosom". Była to druga co do wielkości grupa pacjentów z AML w badaniu, w przeciwieństwie do Klasy WHO AML, żadna pojedyncza zmiana genetyczna nie definiuje tej grupy.
Korzystając z tego proponowanego systemu, 1236 spośród 1 540 pacjentów z mutacjami kierującymi może zostać zaklasyfikowanych do jednej podgrupy, a 56 pacjentów spełnia kryteria dla dwóch lub więcej kategorii. W sumie 166 pacjentów z mutacjami kierowców pozostało niesklasyfikowanych.
Tło istniejących systemów klasyfikacji
AML nie jest wystawiany jak większość innych nowotworów. Perspektywa osoby z AML zależy od innych informacji, takich jak podtyp określany na podstawie testów laboratoryjnych, a także wiek pacjenta i inne wyniki testu laboratoryjnego.
Podtypy AML mogą odnosić się do indywidualnego spojrzenia pacjenta i najlepszego leczenia. Na przykład podtyp ostrej białaczki promielocytowej (APL) jest często leczony przy użyciu leków, które różnią się od leków stosowanych w innych podtypach AML.
Dwa z głównych systemów, które zostały użyte do klasyfikacji AML do podtypów, to klasyfikacja francusko-amerykańsko-brytyjska (FAB) i nowsza klasyfikacja Światowej Organizacji Zdrowia (WHO).
Klasyfikacja AML na podstawie francusko-amerykańsko-brytyjskiej (FAB)
W latach 70. grupa ekspertów francuskich, amerykańskich i brytyjskich podzieliła AML na podtypy, od M0 do M7, w zależności od rodzaju komórki, z której rozwija się białaczka i jak dojrzałe są komórki. Było to w dużej mierze oparte na tym, jak komórki białaczkowe wyglądały pod mikroskopem po rutynowym barwieniu.
Podtyp FAB Nazwa
M0 Niezróżnicowana ostra białaczka mieloblastyczna
M1 Ostra mieloblastyczna białaczka z minimalnym dojrzewaniem
M2 Ostra mieloblastyczna białaczka z dojrzewaniem
M3 Ostra białaczka promielocytowa (APL)
M4 Ostra białaczka mielomonocytowa
M4 eos Ostra białaczka mielomonocytowa z eozynofilią
M5 Ostry monocytowy białaczka
M6 Ostra białaczka erytroidalna
M7 Ostra białaczka megakarioblastyczna
Podtypy od M0 do M5 rozpoczynają się w niedojrzałych postaciach białych krwinek. M6 AML rozpoczyna się w bardzo niedojrzałych postaciach krwinek czerwonych, podczas gdy M7 AML rozpoczyna się w niedojrzałych postaciach komórek, które wytwarzają płytki krwi.
Klasyfikacja AML na Światowej Organizacji Zdrowia (WHO)
System klasyfikacji FAB jest użyteczny i nadal jest powszechnie używany do grupowania AML w podtypy, jednak wiedza zaawansowana w odniesieniu do prognozy i prognozy dla różnych typów AML i niektóre z tych postępów zostały odzwierciedlone w systemie Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) w 2008 r.
System WHO dzieli AML na kilka grup:
AML z pewnymi nieprawidłowościami genetycznymi
AML z translokacją między chromosomami 8 i 21
- AML z translokacją lub inwersją w chromosomie 16
- AML z translokacją między chromosomami 9 i 11
- APL (M3 ) z translokacją między chromosomami 15 i 17
- AML z translokacją pomiędzy chromosomami 6 i 9
- AML z translokacją lub inwersją w chromosomie 3
- AML (megakarylozolastym) z translokacją między chromosomami 1 i 22
- AML ze zmianami związanymi z mielodysplazją
AML związane z wcześniejszą chemioterapią lub radioterapią
AML nie określono inaczej
(AML, który nie należy do żadnej z powyższych grup i dlatego jest sklasyfikowany bardziej jak to, co zostało wykonane w systemie FAB): AML z minimalnym zróżnicowaniem (M0)
- AML bez dojrzewania (M1)
- AML z dojrzewaniem (M2)
- ostra białaczka mielomonocytowa (M4)
- ostra białaczka monocytowa (M5)
- ostra białaczka erytroidalna (M6)
- Ac biała białaczka megakarioblastyczna (M7)
- Ostra białaczka bazofilowa
- Ostra panmyeloza ze zwłóknieniem
- Mięsak mieloidalny (znany również jako mięsak granulocytowy lub chomik)
Mieloidalne proliferacje związane z zespołem Downa
Nieróżnicowane i biphenotypowe ostre białaczki
:Są to białaczki, które mają zarówno limfocyty i cechy mieloidalne. Czasami nazywane ALL z markerami szpikowymi, AML z markerami limfoidalnymi lub mieszane ostre białaczki.
Powyżej kategorii WHO zostały zaadaptowane z American Cancer Society.
