Zdrowe funkcje tarczycy są niezbędne dla zdrowego układu rozrodczego, a także dla zdolności do pomyślnego poczęcia, rozkwitnięcia w czasie ciąży i zapewnienia zdrowego dziecka. Oto 10 wyzwań związanych z tarczycą, które mogą wpłynąć na twoją zdolność posiadania zdrowego dziecka.
1. Brak owulacji
Jeśli masz niezdiagnozowaną lub źle leczoną chorobę tarczycy, istnieje większe ryzyko, że będziesz miał tzw. "Cykl bezowulacyjny", czyli cykl, w którym nie wypuszczasz jaja.
Jeśli jajo nie zostanie uwolnione, poczęcie i ciąża nie mogą wystąpić. Pamiętać; nadal możesz mieć miesiączki, nawet podczas cykli bezowulacyjnych. Nie możesz jednak zajść w ciążę.
Gdy choroba tarczycy jest prawidłowo diagnozowana i leczona, ryzyko cyklów bezowulacyjnych może być zmniejszone.
Jednym ze sposobów identyfikacji cykli nieowulacyjnych jest zestaw do przewidywania owulacji, który mierzy wzrost poszczególnych hormonów występujących wokół owulacji. Możesz również użyć ręcznej lub elektronicznej metody monitorowania płodności, w tym wykresów temperatury, w celu zidentyfikowania oznak, które mogą wskazywać na owulację.
Jeśli problemy z tarczycą zostaną rozwiązane, należy pamiętać, że istnieją inne potencjalne przyczyny nieoczekiwanych cykli, które należy omówić z lekarzem. Te powody obejmują karmienie piersią; zmiany okołomenopauzalne; dysfunkcja nadnerczy; anoreksja; problemy z jajnikami, w tym niska rezerwa jaj lub ataki autoimmunologiczne na jajniki; i zespół policystycznych jajników (PCOS), między innymi.
2. Wady fazy lutealnej
Jeśli masz niezdiagnozowane, nieleczone lub niedostatecznie leczone problemy z tarczycą, istnieje większe ryzyko wystąpienia wad fazy lutealnej. Twoja lutealna faza jest drugą połową cyklu miesiączkowego, po owulacji i przed rozpoczęciem następnego cyklu miesiączkowego.
Podczas tej fazy lutealnej, po uwolnieniu komórki jajowej, rozpoczyna ona swoją podróż przez jajowody, gdzie może zostać zapłodniona przez plemniki, rozpoczynając ciążę.
W normalnych warunkach to zapłodnione jajo wędruje do macicy, gdzie wszczepia się do wyściółki macicy – znanej jako endometrium – a ciąża trwa.
Czas potrzebny na owulację – do przygotowania wyściółki macicy, zapłodnienia komórki jajowej i udanej implantacji – wynosi około 13 do 15 dni. Jeśli wszczepione jajo nie zostanie wszczepione, zaczyna działać proces hormonalny, który powoduje zerwanie macicy jako normalny okres menstruacyjny.
Jeśli jednak twoja faza lutealna jest zbyt krótka, nie ma wystarczająco dużo czasu, aby zapłodniona komórka jajowa została pomyślnie wszczepiona przed sygnałem hormonalnym, aby zrzucić wyściółkę. Kiedy to nastąpi, pomimo pomyślnego zapłodnienia, zapłodniona komórka jajowa nie może implantować i zamiast tego zostaje wydalona wraz z krwią menstruacyjną.
Wady fazy lutealnej można zidentyfikować na podstawie wykresu płodnościBiorąc pod uwagę swoją płodność autor Toni Wechsler ma doskonałe zasoby, które pomogą ci nauczyć się wyznaczać znaki płodności. W niektórych przypadkach lekarz może przetestować hormon folikulotropowy (FSH), hormon luteinizujący (LH) i poziomy progesteronu, aby pomóc w identyfikacji wad fazy lutealnej.
Właściwa diagnostyka i leczenie tarczycy może rozwiązać u niektórych kobiet defekty fazy lutealnej.
U niektórych kobiet przyczyną może być niedobór progesteronu. Progesteron jest potrzebny do uzyskania zdrowej wyściółki macicy. W takich przypadkach uzupełniający progesteron pomógł niektórym kobietom przejść na zdrową ciążę i dziecko.
3. Podwyższony poziom prolaktyny / hiperprolaktynemia
Twój podwzgórze wytwarza hormon zwany hormonem uwalniającym hormony tarczycy (TRH). Zadaniem TRH jest z kolei stymulowanie przysadki mózgowej do wytwarzania hormonu pobudzającego tarczycy lub TSH. TSH następnie stymuluje tarczycę do produkcji większej ilości hormonu tarczycy.
Gdy tarczyca nie działa prawidłowo, można wytworzyć wysoki poziom TRH.
Ta nadwyżka TRH może z kolei spowodować, że przysadka uwolni hormon zwany prolaktyną. Prolaktyna jest hormonem promującym produkcję mleka.
Ten stan, znany jako hiperprolaktynemia, może mieć szereg skutków dla płodności, w tym nieregularne owulacje i cykle nieowulacyjne. To jest wyższy poziom prolaktyny podczas karmienia piersią, który pomaga zapobiec niektórym kobietom zajścia w ciążę podczas karmienia piersią.
Tworzenie wykresu cyklu miesiączkowego i objawów płodności wraz z badaniem krwi mierzącym poziom prolaktyny – może pomóc lekarzowi w diagnozowaniu hiperprolaktynemii. Jeśli właściwa diagnostyka i leczenie tarczycy nie rozwiązuje problemu prolaktyny, przepisuje się kilka leków, w tym bromokryptynę lub kabergolinę, i może pomóc obniżyć poziom prolaktyny oraz przywrócić prawidłowe cykle i owulację.
4. Wczesna perimenopauza / menopauza
Jeśli cierpisz na autoimmunologiczną chorobę tarczycy, taką jak choroba Hashimoto, badania wykazują, że masz nieco podwyższone ryzyko wcześniejszego wystąpienia menopauzy. W Stanach Zjednoczonych średni wiek menopauzy – definiowany jako moment, w którym upłynął pełny rok od ostatniej miesiączki – wynosi 51 lat. Perimenopauza definiowana jest jako czas, w którym poziomy hormonów zmieniają się i zmniejszają – czasami trwają nawet 10 lat. lata przed menopauzą. U niektórych kobiet z nierozpoznanymi, nieleczonymi lub niewystarczająco leczonymi schorzeniami tarczycy, perimenopauza może rozpocząć się wcześniej, a menopauza może mieć miejsce w młodszym wieku, skracając w ten sposób wiek rozrodczy i powodując obniżoną płodność w młodszym wieku.
Jeśli u pacjenta występują zmiany w okresie okołomenopauzalnym, lekarz może przeprowadzić pełną ocenę płodności, w tym ocenę rezerwy jajników, FSH, LH i innych hormonów, aby ocenić stan płodności. Na podstawie uzyskanych wyników lekarz może sformułować zalecenia dotyczące tego, czy kandydat jest kandydatem do naturalnego poczęcia, czy też może chcieć zastosować wspomaganą reprodukcję.
5. Problemy z konwersją pregnenolonu
Hormon tarczycy odgrywa ważną rolę w przekształcaniu cholesterolu w hormon pregnenolonu. Pregnenolon jest hormonem prekursorowym, który przekształca się w progesteron, estrogen, testosteron i DHEA. Kiedy nie masz wystarczającej ilości hormonu tarczycy, możesz mieć niedobory w innych kluczowych hormonach. Niedobory w szczególności progesteronu i estrogenu mogą zakłócać prawidłowe funkcjonowanie cyklu miesiączkowego i osłabiać płodność.
Testy pregnenolonu, progesteronu, estrogenu, testosteronu i DHEA mogą ocenić niedobory tych hormonów, a jeśli próbujesz począć i mieć zauważalne braki, twój lekarz może zalecić zastąpienie hormonu, jako wsparcie w twoich wysiłkach zmierzających do zdrowej ciąży.
6. Estrogen i tarczyca
Związek między estrogenem a czynnością tarczycy jest skomplikowany. Estrogen współzawodniczy z hormonem tarczycy, aby przyłączyć się do miejsc receptorowych tarczycy w całym ciele. Kiedy masz nadmiar estrogenu, może on faktycznie blokować zdolność twojego hormonu tarczycy do poruszania się w twoich komórkach. Niezależnie od tego, czy przyjmujesz lek na receptę, który zawiera estrogen, czy też występuje zaburzenie równowagi estrogenu znane jako dominacja estrogenów, nadmiar estrogenu może zaburzyć równowagę tarczycy i hormonów oraz zaburzyć płodność, nawet gdy poziom testosteryczny we krwi wydaje się normalny. .
Ocena poziomu estrogenu i progesteronu może być wykonana przez lekarza, a jeśli masz nadmiar estrogenu, twój lekarz może zapewnić wskazówki i leczenie, aby ten hormon przywrócić do równowagi, aby poprawić płodność i szanse na udaną ciążę.
7. Brak równowagi hormonalnej hormonu płciowego (SHBG)
Jeśli pacjent ma niezdiagnozowaną lub niedostatecznie leczoną niedoczynność tarczycy, może również mieć obniżony poziom globuliny wiążącej hormony płciowe, znany jako SHBG. SHBG to białko, które wiąże się z estrogenem. Kiedy twoja SHBG jest niska, twój poziom estrogenu może stać się zbyt wysoki. Nadmiar estrogenu, oprócz opisanego właśnie zaburzenia równowagi, może również wpływać na wzrost i rozwój twoich mieszków włosowych oraz wpływać na przepływy FSH i LH związane z owulacją. Jeśli masz niezdiagnozowaną lub nieprawidłowo leczoną nadczynność tarczycy, twoja SHBG może być podwyższona, co może obniżyć twój progesteron, co może również prowadzić do dominacji estrogenu.
SHBG można zmierzyć poprzez badanie krwi, aby ocenić, czy niedobór lub nadmiar wpływa na płodność.
8. Wyzwanie pierwszego tarczycy w trymestrze
Podczas ciąży normalna tarczycy powiększa się do tego, że jest w stanie produkować więcej hormonów tarczycy zarówno dla matki, jak i dla dziecka. Hormon tarczycy jest kluczowy dla rozwijającego się rozwoju neurologicznego i rozwoju mózgu dziecka i jest najważniejszy w pierwszym trymestrze ciąży, kiedy twoje dziecko wciąż rozwija gruczoł tarczycy zdolny do wytwarzania własnego hormonu. W tym pierwszym trymestrze dziecko polega na tobie na wszystkie niezbędne hormony tarczycy. Po około 12 do 13 tygodniach rozwija się płodowa tarczycy, a twoje dziecko wytwarza hormon tarczycy, jak również hormon tarczycy od ciebie, poprzez łożysko. Gdy jesteś w ciąży, zwiększone zapotrzebowanie na hormony tarczycy trwa do momentu urodzenia Twojego dziecka.
Jeśli twoja tarczycy jest w jakiś sposób upośledzona – na przykład z atrofią spowodowaną chorobą Hashimoto i niezdolną do powiększenia się i wytworzenia większej ilości hormonu tarczycy – twoja tarczycy może nie być w stanie dostarczyć wystarczającej ilości hormonu dla dziecka. Powoduje to pogarszanie się niedoczynności tarczycy u matki, która wiąże się ze zwiększonym ryzykiem poronienia, urodzenia martwego dziecka i porodu przedwczesnego.
Kluczową wskazówką jest to, że najlepiej, aby choroba tarczycy była diagnozowana i odpowiednio leczona przed poczęciem. A jeśli jesteś leczona z powodu niedoczynności tarczycy i planujesz zajść w ciążę przed zajściem w ciążę, ty i twój lekarz powinniście mieć plan, aby potwierdzić ciążę tak wcześnie, jak to możliwe, i aby zwiększyć dawkę hormonu tarczycy, jak tylko ciąża zostanie potwierdzona .
9. Potrzeba jodu
Jod diety jest kluczowym budulcem do produkcji hormonu tarczycy w organizmie. Jak wspomniano, ciąża wymaga zwiększenia wielkości tarczycy i zwiększenia produkcji hormonu tarczycy, aby zaspokoić potrzeby matki i dziecka. Badania pokazują, że ciężarna kobieta ma 50-procentowy wzrost dziennego zapotrzebowania na jod, aby móc zwiększyć produkcję hormonów tarczycy.
Podczas gdy większość kobiet w wieku rozrodczym w Stanach Zjednoczonych nie ma niedoboru jodu, odsetek ten wzrasta. Według National Health and Nutrition Examination Survey (NHANES) około 15 procent kobiet w wieku rozrodczym ma obecnie niedobór jodu, a niektóre badania wykazały nawet wyższe wskaźniki w niektórych rejonach kraju.
Endokrynolodzy zalecają kobietom suplementację z co najmniej 150 μg jodu, od prekoncepcji do karmienia piersią. Łatwym sposobem zapewnienia wystarczającej ilości jodu jest rozpoczęcie przyjmowania prenatalnej witaminy zawierającej jod w początkowej fazie planowania i kontynuowania przyjmowania leku aż do zakończenia karmienia piersią.
Zintegrowani lekarze często zalecają testowanie poziomu jodu przed zapłodnieniem i usunięcie wszelkich niedoborów jodu przed próbą zajścia w ciążę.
Ważna uwaga: Niewytłumaczalne, że większość prenatalnych witamin na receptę i wiele dostępnych bez recepty witamin prenatalnych nie zawiera jodu. Będziesz musiał dokładnie sprawdzić etykiety, aby upewnić się, że Twoja prenatalna witamina zawiera jod.
Pamiętaj też, że niektóre witaminy prenatalne zawierają również żelazo i wapń. Jeśli tak, będziesz musiał zabrać je co najmniej 3 do 4 godzin od leczenia tarczycy, aby zapobiec interakcji z lekami tarczycy, co zmniejsza wchłanianie i skuteczność.
10. Tarczyca i wspomagane powielanie
Jeśli stosujesz leczenie bezpłodności i wspomagane rozrodu (ART), pamiętaj, że ART powoduje dodatkowe obciążenie tarczycy. Badania wykazały, że zapotrzebowanie na zwiększony hormon tarczycy występuje wcześniej i jest większe u kobiet poddawanych ART, w porównaniu do samodzielnego poczęcia. W przypadku niedoczynności tarczycy i leczenia zastępczego hormonem tarczycy, plan leczenia, aby zapewnić jak najszybsze i agresywne dostosowanie dawki tarczycy, powinien zostać wcześniej omówiony z lekarzem ds. Płodności.
Ważna uwaga: nie zakładaj, że twój lekarz płodności będzie na bieżąco z problemami z tarczycą. Co zaskakujące, niektórzy lekarze i kliniki zajmujące się płodnością nie poświęcają zbyt wiele uwagi testom tarczycy ani leczeniu chorób tarczycy w okresie przed poczęciem, ART lub wczesnej ciąży. Musisz upewnić się, że twój lekarz lub klinika płodności ma umiejętność tarczycy i że mają plan, który zapewni, że twoja tarczycy nie zakłóci sukcesu terapii ART lub zdrowej ciąży.
Twoje kolejne kroki
Jednym z najlepszych kroków, jakie możesz podjąć, jest upewnienie się, że Twój ginekolog-położnik, lekarz medycyny tarczycy – i lekarz ds. Płodności, jeśli ma to zastosowanie – mają wiedzę na temat chorób tarczycy i będą z tobą współpracować na każdym etapie drogi w celu zapewnienia optymalnego zdrowia tarczycy.
Badania wykazały, że wielu położników nie jest szczególnie doświadczonych w zakresie radzenia sobie z ciążą u pacjentów z tarczycą. W rzeczywistości, jedno badanie ginekologów położniczych "wykazało, że tylko 50 procent lekarzy uważa, że otrzymali" odpowiednie "szkolenie w zakresie leczenia zaburzeń tarczycy w czasie ciąży. Wielu endokrynologów jest podobnie nieprzygotowanych do leczenia chorób tarczycy u swoich ciężarnych pacjentów. Możesz zbadać posiadanie endokrynologa reprodukcyjnego w zespole medycznym, ponieważ ci specjaliści mają większą wiedzę na temat wpływu tarczycy na płodność i ciążę.
