Po usiądzie z nowym pacjentem, Tomem, uroczym 80-letnim mężczyzną, u którego niedawno stwierdzono guzek prostaty i PSA podniesiony do 50, zapytałem go, dlaczego nie odwiedzał lekarza od ponad 10 lat ani nie przechodził żadnych testów PSA, odpowiedział: "Zawsze cieszę się doskonałym zdrowiem. Po co spotykać się z lekarzem? "Brzmi trochę jak głupia odpowiedź, ale sądząc po zdrowym wyglądzie (wyglądającym na około 70), trzeba powiedzieć, że do tej pory jego polityka była całkiem udana.
Jednakże, jeśli Tom zamierza inteligentnie uczestniczyć w dalszych dyskusjach na temat wyboru optymalnego leczenia, jego poziom wiedzy na temat raka gruczołu krokowego wymagałby znacznej poprawy. Ponieważ jest medycznym outsiderem, wiedziałem, że moje instrukcje musiały zaczynać się na podstawowym poziomie. W tym artykule przedstawiono najbardziej podstawowe tematy, które należy wprowadzić dla mężczyzn, którzy zostali odizolowani od wiedzy o zachowaniu się raka prostaty.
Nie wszystkie nowotwory są takie same
Wielu pacjentów wprowadzonych do świata raka nie rozumie, że rak płuc, rak sutka, rak mózgu i rak gruczołu krokowego to choroba wyraźnie odmienna. Dlatego mężczyźni z nowo zdiagnozowanym rakiem prostaty muszą zdać sobie sprawę, że wszelkie pojęcia związane z osobistymi doświadczeniami z jednym typem raka, które miały miejsce u członków rodziny lub przyjaciół, będą całkowicie mylące, jeśli zostaną zastosowane wobec oczekiwań wobec raka prostaty.
Raka prostaty to mieszana torba
Pacjenci dość łatwo rozumieją, że różne typy raka, takie jak rak pęcherza i rak skóry, mogą zachowywać się inaczej. Zauważyłem, że pacjentom trudniej jest zrozumieć, że sam rak prostaty może zachowywać się na różne sposoby.
Część tego zróżnicowanego zachowania wynika z różnic fazowych: nikt nie byłby zaskoczony, gdyby usłyszał, że wczesny etap raka ma inne perspektywy niż choroba na zaawansowanym stadium.
Jednak nawet przy porównywaniu dwóch różnych raków prostaty o dokładnie tym samym etapie, to, co nazywamy "rakiem gruczołu krokowego", jest wciąż bardzo zmienne. Rozważmy następujące: W 2014 r. 70 000 mężczyzn zdiagnozowano rodzaj raka prostaty uważany za tak nieszkodliwy, że eksperci powszechnie zgadzają się, że żadne leczenie nie jest najlepsze. Jednak na drugim biegunie, również w 2014 r., Zupełnie inny rodzaj raka prostaty doprowadził bezpośrednio do 28 000 zgonów, pomimo każdej próby przedłużenia życia z operacją, napromieniowaniem, terapią hormonalną, immunoterapią i chemioterapią. To, co nazywamy "rakiem gruczołu krokowego", jest w rzeczywistości spektrum różnych chorób omyłkowo zgrupowanych pod jednym wspólnym pojęciem.
Rak gruczołu krokowego w kości nie jest nowotworem kości
Innym bardzo powszechnym błędnym przekonaniem, które należy poprawić, jest to, że nowotwór pochodzący z kości, tj. "Pierwotny rak kości", jest zupełnie inny niż rak gruczołu krokowego, który rozprzestrzenił się na kości. Pierwotny rak kości szybko rośnie, często rozprzestrzenia się do płuc i nie reaguje na hormony.
Rak prostaty, który rozprzestrzenia się na kości, ma tendencję do powolnego wzrostu i rzadko rozprzestrzenia się w płucach, a zwykle ustępuje po terapii hormonalnej. Rak prostaty w kości i pierwotny rak kości to dwie odrębne i odrębne choroby, których nie należy mylić ze sobą.
Lekarze i pacjenci, czynnik ludzki
Czynnik ludzki dodatkowo komplikuje wybór optymalnego leczenia. Lekarze, którzy leczą raka prostaty wywodzą się z różnych szkół myślenia. Nie tylko urologowie, lekarze pierwszego kontaktu w świecie raka prostaty, są szkoleni inaczej niż specjaliści od promieniowania.
Wyznaczono specjalność tylko do leczenia wszystkich typów nowotworów, ale onkolodzy medyczni praktycznie nigdy nie są zaangażowani w leczenie wczesnego stadium raka prostaty. Istnieją również dodatkowe ważne zmienne pacjenta, na przykład, wiek, sprawność i rozmiar prostaty. Dwóch pacjentów może być leczonych inaczej, pomimo tego samego dokładnego stadium choroby i tego samego rodzaju raka prostaty.
Sytuacja Toma
Przy tak wysokim PSA wynoszącym 50, Tom będzie potrzebował skanowania kości, aby określić, czy wystąpiły przerzuty. Jeśli skany okażą się jasne, a Tom był dziesięć lat młodszy, promieniowanie do prostaty w połączeniu z terapią hormonalną dałoby mu największą szansę na wyleczenie. Jednak każda z tych terapii może kontrolować chorobę przez 15 lat. Dlatego w przypadku 80-latki rozsądne wydaje się rozważenie mniej agresywnego podejścia do leczenia samym radioterapią lub terapią hormonalną. Mniej agresywne leczenie ogranicza ryzyko efektów ubocznych związanych z leczeniem. Tom i jego żona opuścili nasze spotkanie z kopią mojej książki "Inwazja prostaty-porywaczyz planami dalszej nauki w ramach przygotowań do następnego spotkania.
