Złącze skroniowo-żuchwowe (TMJ) to połączenie, które łączy szczękę z czaszką. Ten staw jest przed uszami; można go łatwo zlokalizować, otwierając i zamykając usta i wyczuwając połączenie palcami. To złącze różni się od większości stawów tym, że nazywa się stawem diaarthrotycznym. Ten rodzaj połączenia ma dwa złącza, które działają niezależnie; w tym przypadku zarówno lewy, jak i prawy staw żuchwy.
Gdy występuje problem ze stawem, mięśniami lub więzadłami wokół tego stawu, często błędnie nazywa się to zaburzeniem TMJ lub TMJ. TMJ tak naprawdę odnosi się do choroby stawów i skroniowo-żuchwowej (TMD), która jest bardziej dokładna w przypadku każdej dysfunkcji związanej z funkcją TMJ. Aby zachować spójność terminologii i nie mylić nikogo, będziemy odwoływać się do TMD jako Zaburzenia TMJ.
Objawy
- ból twarzy
- ból podczas żucia
- trzaskanie lub kliknięcie szczęki
- bóle głowy
- ból ucha
- problemy z otwieraniem i zamykaniem ust
- zablokowana szczęka
- uogólniony ból i tkliwość wokół stawu
- szum w uszach
- historia złego snu lub zdiagnozowanego snu zaburzenie
Czynniki ryzyka
Zaburzenia TMJ występują częściej u kobiet niż u mężczyzn i częściej u białych niż u Afroamerykanów. Inne zaburzenia lub stany związane z TMJ obejmują:
- reumatoidalne zapalenie stawów
- choroby zwyrodnieniowe stawów
- lęk lub inne zaburzenia psychiczne, które prowadzą do chronicznego zaciskania szczęki lub zębów,
- wady zębowe
- krawat języka (zesztywnienie)
- bruksizm
- niektóre wady wrodzone
Przyczyny
Początkowo sądzono, że zaburzenia TMJ wynikają z niewspółosiowości zębów górnych i dolnych. Chociaż nadal ma to wpływ na powstawanie zaburzeń TMJ, istnieje wiele innych czynników, które mogą powodować to bolesne zaburzenie, w tym:
- uraz szczęki lub stawu
- lęk, stres lub depresję
- postawa głowy i szyi
- mielenie zębów
- guma do żucia (gdy jest nadmierna)
Rozpoznanie
Zaburzenie TMJ jest zwykle diagnozowane przez otolaryngologa (laryngologa). Wiele osób szuka pomocy w laryngologii, ponieważ ból szczęki prowadzi ich do przekonania, że mają infekcję ucha. Lekarz wykona badanie fizyczne, które może obejmować badanie w jamie ustnej śladów zużycia na zębach przed szlifowaniem i zaciśnięciem; ocena mięśni szyi w przypadku skurczów; i oznaki wspólnej czułości. Lekarz może również zmierzyć, jak daleko jesteś w stanie otworzyć usta. Czasami lekarz poprosi o skan CT lub MRI, aby lepiej przyjrzeć się uszkodzeniom stawu.
Leczenie
Leczenie opiera się na ciężkości zaburzenia. W przypadku drobnych przypadków najlepszym rozwiązaniem mogą być lody i odpoczynek oraz dostępne bez recepty środki przeciwbólowe, takie jak ibuprofen i acetaminofen. Osoby z zaburzeniem TMJ powinny unikać gumy do żucia, miażdżąc zęby i zaciskając szczęki. Czasami strażnik zgryz może pomóc w tym.
Pomocne mogą być techniki relaksacyjne co najmniej 30 minut dziennie. Niektóre osoby mogą korzystać z fizykoterapii, zwiotczających mięśnie, steroidów, masażu tarcia i leczenia ultradźwiękowego.
Jeśli objawy nadal utrzymują się po zastosowaniu agresywnych leków przeciwzapalnych i innych technik, można również wypróbować leczenie okluzyjne. Terapia okluzyjna ma na celu ochronę Twojego zgryzu i zapobieganie silnemu zaciskaniu i szlifowaniu, które może uszkodzić zęby. Aby ustalić, czy jest to możliwe, należy skonsultować się ze stomatologiem.
W ciężkich przypadkach może być konieczna operacja. Jednak sama operacja nie ustali zaburzeń TMJ, dopóki nie rozpoczniesz terapii zarówno przed zabiegiem, jak i po nim.
