Około 18 procent wszystkich przypadków raka na świecie może być związanych z zarazkami, według jednego szacunku. Jednak ekspozycja na zarazek sama w sobie nie wystarcza, aby spowodować chorobę nowotworową w większości przypadków. Istnieją inne ważne czynniki indywidualne, w tym geny i indywidualne różnice w odpowiedzi immunologicznej organizmu na infekcje wywołane przez te zarazki.
Chłoniak jest nowotworem złośliwym obejmującym limfocyty, rodzaj białych krwinek. Chłoniak Hodgkina lub HL i chłoniak nieziarniczy lub NHL są dwiema głównymi kategoriami chłoniaka. Zarazki były powiązane z rozwojem przypadków zarówno HL, jak i NHL. Pasożytów, takich jak malaria, wirusów, takich jak ten, który powoduje mono, i bakterii, takich jak organizm związany z wrzody żołądka wszystkie zostały zaangażowane w rozwój różnych chłoniaków.
WIRUSY:
EBV i chłoniak Burkitta
EBV to wirus powodujący mononukleozę lub mono, u nastolatków i młodych dorosłych; jednak w krajach rozwijających się infekcje EBV, które występują we wczesnym okresie życia i mają mniej specyficznych objawów, są bardziej powszechne. Chłoniak Burkitta lub BL jest najczęstszym NHL u dzieci i młodzieży na całym świecie. Choroba została nazwana na cześć dr Denisa Burkitta, który był irlandzkim chirurgiem misjonarskim, który pracował w Afryce. Wczesne zakażenie wirusem Epstein-Barr lub EBV jest związane z chłoniakiem Burkitta.
Występowanie zakażenia EBV we wczesnym okresie życia wiąże się również z HL i chorobą limfoproliferacyjną po przeszczepieniu narządu.
HIV i chłoniak
Pacjenci z HIV są predysponowani do różnych chłoniaków nieziarniczych, w tym chłoniaka Burkitta. Chłoniak Burkitta i rozlany chłoniak z dużych limfocytów B lub DLBCL to dwa z najczęstszych chłoniaków związanych z HIV.
W przypadku chłoniaka Burkitta, który jest związany z HIV, około 30 do 50 procent pacjentów jest także pozytywnych względem EBV. Uważa się, że wadliwa odpowiedź immunologiczna przeciwko EBV u osób zakażonych wirusem HIV przyczynia się do BL.
Dorosła chłoniak-białaczka T-komórkowa
Dorosła białaczka T-komórkowa-chłoniak, czyli ATL, jest złośliwym nowotworem limfocytów T spowodowanym przez limfotropowy wirus ludzki typu T typu 1 lub HTLV-1. HTLV-1 występuje bardzo rzadko w Ameryce Północnej, ale jest endemiczny dla obszarów Japonii, Afryki i Karaibów. Podobnie jak w przypadku zakażenia EBV, większość osób, u których rozwija się HTLV-1, nie ma żadnych rozpoznawalnych objawów infekcji.
PASOŻYTY:
chłoniak malarii i burkitta
Burkitt i współpracownicy odkryli BL w 1957 roku, gdzie przypadki były skupione w regionach, w których malaria była endemiczna – tak zwany pas chłoniaka. Jednak malaria jest pasożytem zakażonym krwinkami czerwonymi, a nie białymi krwinkami chłoniaka, więc dokładny mechanizm był tajemnicą przez 50 lat.
Latem 2015 r. Jednak pewne światło padło na ten temat, choć w badaniach na zwierzętach. Pracując na myszach, naukowcy z Uniwersytetu Rockefellera pod kierownictwem Michela Nussenzweiga i współpracowników odkryli, że ten sam enzym, który pomaga przeciwdziałać malarii, również powoduje uszkodzenie DNA, które może prowadzić do chłoniaka Burkitta.
Badania zostały opublikowane 13 sierpnia w czasopiśmie "Cell".
BAKTERIE:
Oprócz powodowania wrzodów żołądka, długotrwałe zakażenie Helicobacter pylori lub H pylori może powodować zmiany w wyściółce żołądka, które z czasem mogą prowadzić do raka.
H. Pylori i MALT chłoniak żołądka
Złośliwość zwana chłoniakiem strefy brzeżnej tkanki limfatycznej związanej z błoną śluzową jest określana skrótem MALT. Chłoniak żołądka MALT jest rzadkim typem NHL. Stanowi mniej niż 1 na 20 nowotworów, które rozpoczynają się w żołądku. Chłoniak żołądka MALT obejmuje limfocyty B, rodzaj komórki odpornościowej, w ściankach żołądka.
Coxiella Burnetii i inni
Bakterie wywołujące infekcję zwaną Q Fever-Coxiella burnetii – są wydalane z mlekiem, moczem i kałem i obecne w płynie owodniowym zainfekowanych zwierząt, zgodnie z CDC. Bydło, owce i kozy są głównymi winowajcami zwierząt. Lekarze weterynarii i osoby pracujące z żywym inwentarzem są szczególnie zagrożone. Kombinacja objawów różni się znacznie w zależności od osoby – i wiele osób nie ma żadnych objawów – ale jeśli występują, objawy mogą obejmować wysoką gorączkę, ból głowy, zmęczenie, bóle i dreszcze, dreszcze, nudności, wymioty i biegunkę.
Przez pewien czas osoby z chłoniakiem były uważane za zwiększone ryzyko gorączki Q. Ostatnie prace opublikowane w październikowym wydaniu czasopisma "Blood" sugerują związek między tymi dwoma chorobami, które zmierzają w innym kierunku: badacze przeszukali 1468 pacjentów leczonych we Francuskim Krajowym Centrum Referencyjnym dla Gorączki Q od 2004 do 2014 r. I znaleźli siedem ludzie, którzy rozwinęli chłoniaka po zakażeniu C. burnetii. U sześciu pacjentów zdiagnozowano rozlany chłoniak z dużych limfocytów B i jedno z chłoniakiem grudkowym. Te i inne bakterie mogą w niektórych przypadkach mieć związek przyczynowy z chłoniakiem, ale badania nad tym problemem wciąż trwają.
Słowo od Verywella
Rola bakterii, wirusów i pasożytów w rozwoju chłoniaka jest interesująca, ale to tylko jeden element układanki – i ta łamigłówka może lub nie może być istotna dla osoby chorej na chłoniaka i jego lub jej szczególny typ i podtyp chłoniaka.
Jeśli masz tendencję do stresowania się na zarazki, nie pozwól, aby to zwiększyło twoje obawy. W ogromnej większości chłoniaków przyczyna nie jest dokładnie znana. I nawet na tych chłoniakach, które są silnie związane z obecnością wirusa, na przykład zakażenie takim wirusem nie jest samo w sobie wystarczające do spowodowania chłoniaka.
