Zespół zatoki zatokowej pojawia się, gdy węzeł zatokowy staje się wystarczająco chory, by wywołać bradykardię (spowolnienie rytmu serca), które wywołuje objawy. Osoby z syndromem chorego zatoki wymagają leczenia za pomocą stałego stymulatora, aby złagodzić objawy.
Oprócz objawowej bradykardii, zespołowi chorego zatoki towarzyszą bardzo często epizody migotania przedsionków, które mogą wymagać dodatkowego leczenia.
Chory zespół zatok jest chorobą osób starszych i najczęściej występuje u osób w wieku powyżej 70 lat.
Co powoduje zespół Sin Sinus?
Najczęstszą przyczyną zespołu chorej zatoki jest zwłóknienie związane z wiekiem, które wpływa na węzeł zatokowy (maleńka struktura w prawym przedsionku, która wytwarza impuls elektryczny serca). "Zwłóknienie" oznacza, że normalna tkanka jest zastępowana przez blizny. Gdy zwłóknienie dotyka węzła zatokowego, może dojść do bradykardii. A kiedy bradykardia jest spowodowana przez problem z węzłem zatokowym, nazywa się ją "bradykardią zatokową".
To samo zwłóknienie związane z wiekiem, które wpływa na węzeł zatokowy, może również wpływać na samo mięśnie przedsionka. To uogólnione zwłóknienie przedsionków prowadzi do migotania przedsionków, które często towarzyszy chorym zespołem zatokowym.
Co więcej, to zwłóknienie może również wpływać na węzeł AV. Jeśli tak się stanie, bradykardii zatokowej mogą towarzyszyć epizody bloku serca.
W chorym zespole zatokowym mogą być dwie przyczyny bradykardii – bradykardia zatokowa i blokada serca.
W niektórych przypadkach inne stany chorobowe mogą wpływać na węzeł zatokowy, powodując bradykardię zatokową. Stany te obejmują:
- amyloidozę
- sarkoidozę
- chorobę Chagasa
- niedoczynność tarczycy
- uraz serca
Jednak zwłóknienie związane ze starzeniem jest zdecydowanie najczęstszą przyczyną zespołu chorego zatoki.
Jakie objawy są związane z zespołem chorego zatok?
Najważniejszymi objawami są zwykle te spowodowane wolnym rytmem serca i obejmują:
- łatwość męcznienia
- zawroty głowy
- omdlenie
- duszność
- dezorientacja
U niektórych osób z zespołem chorego zatoki te objawy występują tylko wtedy, gdy próbują się wywierać, i będą się czuć doskonale w stanie spoczynku. W takich przypadkach głównym problemem jest niezdolność do prawidłowego zwiększenia tętna podczas aktywności, stan nazywany "niekompetencją chronotropową."
Zespół chorego zatok i migotanie przedsionków
Osoby z chorobą węzłów zatokowych, u których występują również epizody migotania przedsionków, często doświadczają objawów związanych z bradykardią zatokową, a ponadto mogą mieć objawy tachykardii (szybkie bicie serca), szczególnie kołatanie serca. Mówi się, że osoby z epizodami zarówno powolnych, jak i szybkich akcji serca mają zespół brachycardia-tachycardia, czyli "zespół brady-tachy".Najbardziej uciążliwym objawem związanym z zespołem brady-tachy jest omdlenie. Utrata przytomności następuje zwykle natychmiast po nagłym przerwaniu epizodu migotania przedsionków, co prowadzi do przedłużającej się przerwy w częstości akcji serca.Ta przedłużająca się pauza pojawia się, ponieważ gdy węzeł zatokowy jest już "chory", epizod migotania przedsionków ma tendencję do dalszego ograniczania jego funkcji.
Gdy nagle migotanie przedsionków nagle się zatrzymuje, węzeł zatokowy może potrzebować kilku sekund na "przebudzenie" i ponowne wygenerowanie impulsów elektrycznych. Podczas tego okresu może nie być żadnego bicia serca przez 10 lub więcej sekund – co prowadzi do skrajnego zawrotu głowy lub omdlenia. Di Jak diagnozowany jest zespół chorej zatoki?
Rozpoznanie zespołu chorej zatoki zwykle nie jest trudne. Prawidłowa diagnoza jest najczęściej dość widoczna, gdy osoba, która skarży się na typowe objawy, ma znaczną bradykardię zatokową na swoim elektrokardiogramie (EKG). "Brady-tachy" odmiana zespołu chorej zatoki jest diagnozowana, gdy u pacjenta z chorobą węzła zatokowego stwierdza się również epizody migotania przedsionków.
Ponieważ zwłóknienie, które powoduje chorobę węzła zatokowego, wpływa czasami na węzeł AV, osoby z zespołem brady-tachy mogą również mieć częściowy blok serca, a zatem stosunkowo wolne tętno, gdy są w migotaniu przedsionków. Tak więc, gdy odkryje się, że osoba z migotaniem przedsionków ma stosunkowo wolne tętno (przy braku leków mających na celu spowolnienie częstości akcji serca), powinno to dać lekarzowi silny trop, że prawdopodobny jest także zespół chorego zatoki.
Lekarze mogą diagnozować niekompetencję chronotropową po prostu obserwując tętno pacjenta podczas wysiłku – na przykład podczas testu wysiłkowego. Ponieważ niekompetencja chronotropowa jest dość częstym schorzeniem u osób w podeszłym wieku i jest łatwa do wyleczenia (ze stymulatorem rytmicznym), ważne jest, aby starsi ludzie doświadczali zmęczenia z łagodnym lub umiarkowanym wysiłkiem, aby upewnić się, że ich lekarze dokonują właściwej oceny. Tre Jak traktowany jest syndrom chorej zatoki?
Prawie wszystkie osoby z chorym zespołem zatok powinny być leczone za pomocą stałego stymulatora.
Rozrusznik jest szczególnie ważny dla osób, które cierpią na tchawicę z powodu syndromu chorego zatoki, z dwóch powodów. Po pierwsze, osoby te mają stosunkowo wysokie ryzyko wystąpienia omdleń (z powodu tych długich przerw po zakończeniu migotania przedsionków). Po drugie, wiele leków stosowanych często w leczeniu migotania przedsionków – beta-adrenolityków, blokerów kanałów wapniowych i leków antyarytmicznych – może znacznie pogorszyć chorobę węzła zatokowego. Wszczepienie rozrusznika zapobiega utracie przytomności i pozwoli lekarzowi leczyć migotanie przedsionków o wiele bezpieczniej.
Słowo od Verywella
