Pracujesz przy biurku, próbując zignorować mrowienie lub drętwienie, które miałeś przez wiele miesięcy w dłoni i nadgarstku. Nagle ostry, przeszywający ból przeszywa nadgarstek i ramię. Tylko mdla skurcz? Bardziej prawdopodobne jest, że masz zespół cieśni nadgarstka, bolesny postępujący stan spowodowany kompresją kluczowego nerwu w nadgarstku.
1Co to jest zespół cieśni nadgarstka?
Zespół cieśni nadgarstka występuje, gdy nerw pośrodkowy, który biegnie od przedramienia do ręki, zostaje naciśnięty lub ściśnięty na nadgarstku. Mediana nerwu kontroluje odczucia po stronie dłoni kciuka i palców (choć nie małego palca), a także impulsy do niektórych małych mięśni dłoni, które umożliwiają ruch palców i kciuka.
Tunel nadgarstka
Tunel nadgarstka to wąski, sztywny korytarz więzadła i kości u podstawy ręki, w którym znajduje się nerw pośrodkowy i ścięgna. Czasami gęstnienie po podrażnionych ścięgnach lub innym obrzęku zwęża tunel i powoduje ucisk nerwu pośrodkowego. Rezultatem może być ból, osłabienie lub drętwienie ręki i nadgarstka, promieniujące ramię.
Chociaż bolesne odczucia mogą wskazywać na inne schorzenia, zespół cieśni nadgarstka jest najczęstszym i najszerzej znanym z neuropatii uwięźnięcia, w których nerwy obwodowe organizmu są ściskane lub traumatyzowane.
2 Objawy
Objawy zespołu cieśni nadgarstka zwykle rozpoczynają się stopniowo, z częstym pieczeniem, mrowieniem lub swędzeniem drętwienia dłoni i palców, zwłaszcza kciuka oraz palca wskazującego i środkowego. Niektórzy chorzy z cieśni kanału nadgarstkowego twierdzą, że ich palce są bezużyteczne i opuchnięte, mimo że widoczny jest niewielki lub żaden obrzęk.
Objawy zespołu cieśni nadgarstka często pojawiają się w jednej lub obu rękach w nocy, ponieważ wiele osób śpi z nadgarstkami.
Osoba z zespołem cieśni nadgarstka może się obudzić, odczuwając potrzebę "wytrząśnięcia" ręki lub nadgarstka.
Objawy pogarszają się
Wraz z pogarszaniem się objawów zespołu cieśni nadgarstka ludzie mogą odczuwać mrowienie w ciągu dnia. Zmniejszona siła chwytu może utrudnić:
- tworzenie pięści
- chwytanie małych przedmiotów
- wykonywanie innych zadań ręcznych
W przewlekłych i / lub nieleczonych przypadkach zespołu cieśni nadgarstka mięśnie u podstawy kciuka mogą odpaść. Niektórzy ludzie nie są w stanie odróżnić tego, co jest ciepłe od zimnego przez dotyk.
3 Przerwy
Zespół cieśni nadgarstka jest często wynikiem kombinacji czynników, które zwiększają nacisk na nerw pośrodkowy i ścięgna w kanale nadgarstka, a nie na problem z samym nerwem. Najprawdopodobniej zaburzenie to jest spowodowane wrodzonymi predyspozycjami – tunel nadgarstka jest po prostu mniejszy u niektórych ludzi niż u innych.
Inne czynniki sprzyjające
- uraz lub uraz nadgarstka powodujący obrzęk, taki jak skręcenie lub złamanie
- nadczynność przysadki mózgowej
- niedoczynność tarczycy
- reumatoidalne zapalenie stawów
- problemy mechaniczne w przegubie nadgarstka
- stres pracy
- wielokrotne używanie wibrujących narzędzi ręcznych
- płyn retencja podczas ciąży lub menopauzy
- rozwój torbieli lub guza w kanale
W niektórych przypadkach nie można zidentyfikować przyczyny zespołu cieśni nadgarstka.
Powtarzające się ruchy
Brak danych klinicznych potwierdzających, czy powtarzające się i silne ruchy ręki i nadgarstka podczas pracy lub spędzania wolnego czasu mogą powodować zespół cieśni nadgarstka. Powtarzające się ruchy wykonywane podczas normalnej pracy lub innych codziennych czynności mogą powodować powtarzające się zaburzenia ruchów, takie jak:
- zapalenie kaletki
- zapalenie ścięgna
Writer’s Cramp
Writer’s cramp, stan, w którym brak precyzyjnej koordynacji ruchów motorycznych i ból i ciśnienie w palce, nadgarstek lub przedramię są wywoływane przez powtarzalną czynność, to nie objawem zespołu cieśni nadgarstka. W 4 Kto jest zagrożony
Kobiety są trzy razy bardziej narażone na rozwój zespołu cieśni nadgarstka niż mężczyźni, być może dlatego, że sam tunel nadgarstka może być mniejszy u kobiet niż u mężczyzn.
Ręka dominująca jest zwykle atakowana jako pierwsza i powoduje najcięższy ból.
- Zespół cieśni nadgarstka występuje zwykle tylko u dorosłych.
- Osoby z cukrzycą lub innymi zaburzeniami metabolicznymi, które bezpośrednio wpływają na nerwy ciała i powodują, że są bardziej podatne na kompresję, również są narażone na duże ryzyko.
Ryzyko związane z pracą
Ryzyko wystąpienia zespołu cieśni kanału nadgarstka nie ogranicza się do osób w jednej branży lub pracy, ale jest szczególnie powszechne u osób wykonujących prace montażowe, takie jak:
produkcja
- szycia
- wykańczanie
- czyszczenie
- mięso, drób lub ryba pakowanie
- W rzeczywistości zespół cieśni nadgarstka jest trzy razy bardziej popularny wśród asemblerów niż wśród personelu wprowadzającego dane. Badanie przeprowadzone przez klinikę Mayo wykazało, że intensywne korzystanie z komputera (do 7 godzin dziennie) nie zwiększa ryzyka rozwoju zespołu cieśni nadgarstka.
Inne fakty Szacuje się, że trzech na każde 10 000 pracowników traci czas pracy z powodu zespołu cieśni nadgarstka. Połowa z tych pracowników straciła ponad 10 dni pracy. Szacuje się, że średni koszt życia zespołu cieśni nadgarstka, w tym rachunki medyczne i czas stracony z pracy, wynosi ponad 30 000 USD dla każdego poszkodowanego pracownika. 5 Diagnoza
Wczesna diagnoza i leczenie są ważne, aby uniknąć trwałego uszkodzenia nerwu pośrodkowego. Badanie fizyczne rąk, ramion, ramion i szyi może pomóc określić, czy dolegliwości pacjenta są związane z codziennymi czynnościami lub zaburzeniami leżącymi u podłoża i mogą wykluczyć inne bolesne stany naśladujące zespół cieśni nadgarstka. Nadgarstek bada się na:
tkliwość
obrzęk
ciepło
- przebarwienie
- Każdy palec powinien zostać przebadany pod względem czucia, a mięśnie u podstawy ręki powinny zostać zbadane pod kątem siły i oznak atrofii. Rutynowe testy laboratoryjne i prześwietlenia mogą ujawnić:
- cukrzycę
- zapalenie stawów
złamania
- Obecność zespołu cieśni nadgarstka sugeruje się, gdy jeden lub więcej objawów, takich jak mrowienie lub zwiększenie drętwienia, odczuwalne jest w palcach w ciągu 1 minuty. Lekarze mogą również poprosić pacjentów, aby spróbowali wykonać ruch, który wywoła objawy.
- Testy
- Często konieczne jest potwierdzenie diagnozy za pomocą testów elektrodiagnostycznych.
W badaniu cond przewodzenia nerwu
elektrody są umieszczane na dłoni i nadgarstku. Stosuje się małe wstrząsy elektryczne i mierzy się prędkość, z jaką nerwy przekazują impulsy.
W
- elektromiografii do mięśnia wprowadzana jest cienka igła, aktywność elektryczna oglądana na ekranie może określić stopień uszkodzenia nerwu środkowego.Obrazowanie ultrasonograficzne
- może wskazywać na zaburzony ruch nerwu pośrodkowego. Rezonans magnetycznymoże pokazać anatomię nadgarstka, ale do tej pory nie był szczególnie przydatny w diagnozowaniu zespołu cieśni nadgarstka.
- Lekarze mogą również używać specyficznych testów, aby spróbować wytworzyć objawy zespołu cieśni nadgarstka. Test Tinela:
- W teście Tinela lekarz dotyka lub naciska na nerw pośrodkowy w nadgarstku pacjenta. Test jest pozytywny, gdy mrowienie w palcach lub wynikowe doznanie podobne do wstrząsu występuje. Test Phalena:
Test Phalena lub zgięcie nadgarstka polega na tym, aby pacjent trzymał przedramiona w pozycji wyprostowanej, wskazując palcami i naciskając grzbiety rąk razem.
- 6 LeczenieLeczenie zespołu cieśni nadgarstka należy rozpocząć jak najwcześniej, pod kierunkiem lekarza. Przyczyny leżące u podstaw zespołu cieśni nadgarstka należy najpierw leczyć:
- cukrzycazapalenie stawów
Leczenie początkowe
Początkowe leczenie zespołu cieśni kanału nadgarstka zazwyczaj polega na odpoczynku dotkniętej ręki i nadgarstka przez co najmniej 2 tygodnie, unikaniu czynności, które mogą pogorszyć objawy i unieruchamianiu nadgarstek w szynie, aby uniknąć dalszego uszkodzenia podczas skręcania lub zginania. W przypadku stanu zapalnego stosowanie zimnych paczek może pomóc zmniejszyć obrzęk.
- Alternatywne terapie
- Leczenie akupunktury i chiropraktyki przynosi korzyści niektórym pacjentom, ale skuteczność pozostaje nieudowodniona. Wyjątkiem jest joga, której działanie zmniejsza ból i poprawia siłę uchwytu.
7 Leczenie i leczenie nieoperacyjne
W niektórych przypadkach różne leki mogą złagodzić ból i obrzęk związany z zespołem cieśni nadgarstka.
Objawy, które były obecne przez krótki czas lub zostały spowodowane przez forsowną aktywność, mogą być złagodzone przez niesteroidowe leki przeciwzapalne, takie jak:
aspiryna
ibuprofen
inne bez recepty leki przeciwbólowe
Doustne leki moczopędne ("pigułki na wodę") mogą również zmniejszyć obrzęk.
- Kortykosteroidy, takie jak prednizon, wstrzykiwane bezpośrednio do nadgarstka lub przyjmowane doustnie, mogą złagodzić nacisk na nerw pośrodkowy i zapewnić natychmiastową, chwilową ulgę osobom z łagodnymi lub przerywanymi objawami. (
- Uwaga:
- osoby chore na cukrzycę i osoby z cukrzycą powinny pamiętać, że długotrwałe stosowanie kortykosteroidów może utrudniać regulację poziomu insuliny, nie należy przyjmować ich bez recepty).
Ponadto niektóre badania wykazują, że witamina B6 ( pirydoksyny) mogą złagodzić objawy zespołu cieśni nadgarstka.
ĆwiczenieĆwiczenia rozciągające i wzmacniające (takie jak ćwiczenia ślizgające się ścięgienami) mogą być pomocne u osób, u których objawy się zmniejszyły. Ćwiczenia te mogą być nadzorowane przez fizjoterapeutę, który jest przeszkolony w zakresie ćwiczeń w celu leczenia upośledzeń fizycznych lub terapeuty zajęciowego, który jest przeszkolony w ocenie osób z upośledzeniem fizycznym i pomaga im w rozwijaniu umiejętności poprawy ich zdrowia i dobrego samopoczucia. 8 Opcje chirurgiczne
Zwolnienie kanału nadgarstka
jest powszechną procedurą chirurgiczną. Zasadniczo zalecane, jeśli objawy utrzymują się przez 6 miesięcy, operacja polega na przecięciu paska tkanki wokół nadgarstka, aby zmniejszyć nacisk na nerw pośrodkowy. Chirurgia jest wykonywana w znieczuleniu miejscowym i nie wymaga nocnego pobytu w szpitalu. Wielu pacjentów wymaga operacji na obu rękach.
Operacja z otwartym uwalnianiem
, tradycyjna operacja korekcji w ciele nadgarstka, polega na wykonaniu nacięcia do 2 cali w nadgarstku, a następnie przecięciu więzadła nadgarstka w celu powiększenia tunelu nadgarstka. Operacja jest zwykle przeprowadzana ambulatoryjnie w znieczuleniu miejscowym.
- Chirurgia endoskopowa może umożliwić szybsze odzyskanie funkcji i mniejszy dyskomfort pooperacyjny niż tradycyjna chirurgia typu open release. Chirurg wykonuje dwa nacięcia w nadgarstku i dłoni, wkłada kamerę przymocowaną do rurki, obserwuje tkankę na ekranie i przecina więzadło nadgarstka. Ta dwu-portalowa chirurgia endoskopowa, zwykle wykonywana w znieczuleniu miejscowym, jest skuteczna i minimalizuje blizny i blizny. Dostępna jest również jedna endoskopowa operacja. Powrót do zdrowia Chociaż objawy mogą ustąpić natychmiast po operacji, pełne wyleczenie może trwać miesiące. Niektórzy pacjenci mogą mieć:
- zakażenieuszkodzenie nerwów
- sztywność / ból na blizny Czasami nadgarstek traci siłę, ponieważ więzadło nadgarstka jest przecięte. Pacjenci powinni przejść fizykoterapię, aby przywrócić siłę nadgarstka. Niektórzy mogą potrzebować dostosować obowiązki lub zmienić pracę po odzyskaniu. P 9 Zapobieganie
W miejscu pracy pracownicy mogą:
wykonywać pracę w miejscu pracy
- wykonywać ćwiczenia rozciągające
- robić częste przerwy na odpoczynek
- nosić szyny, aby utrzymać nadgarstki prosto
używać prawidłowej pozycji i pozycji nadgarstka
Ergonomia
Noszenie rękawiczek bez palców może pomóc w utrzymaniu ręce ciepłe i elastyczne. Stacje robocze, narzędzia i uchwyty narzędzi oraz zadania mogą być przeprojektowane, aby nadgarstek pracownika mógł utrzymać naturalną pozycję podczas pracy. Miejsca pracy można obracać wśród pracowników.
- Pracodawcy mogą opracowywać programy z zakresu ergonomii, procesu dostosowywania warunków pracy i zapotrzebowania na pracę do możliwości pracowników. Jednak badania nie wykazały jednoznacznie, że te zmiany w miejscu pracy zapobiegają wystąpieniu zespołu cieśni nadgarstka.
