Syndrom Richtera (RS), znany również jako transformacja Richtera, odnosi się do transformacji jednego określonego typu raka krwi w inny, bardziej agresywny typ.
RS odnosi się do rozwoju wysokogatunkowego chłoniaka nieziarniczego – u osoby, która ma przewlekłą białaczkę limfocytową (CLL) / chłoniaka z małych limfocytów (SLL) . Wiadomo również, że występują inne warianty RS, takie jak transformacja do chłoniaka Hodgkina. Follows Poniżej znajduje się wyjaśnienie tych terminów i ich znaczenie.Przegląd
RS rozwija się u kogoś, kto już ma raka krwinek białych. Ten pierwszy rak ma dwa różne imiona, w zależności od tego, w którym miejscu ciała znajduje się rak: Jest on nazywany CLL, jeśli rak występuje głównie we krwi i szpiku kostnym lub SLL, jeśli znajduje się głównie w węzłach chłonnych.
CLL służy do objęcia obu podmiotów, w dalszej części tego artykułu.
Nie wszyscy z CLL rozwijają zespół Richtera
Rozwój RS u osób z CLL jest stosunkowo rzadki. Szacunki opublikowane w 2016 r. Wskazują, że transformacja Richtera występuje tylko u około 5% pacjentów z CLL. Inne źródła podają zakres od 2 do 10 procent. Jeśli RS zdarza się tobie, to jest bardzo niezwykłe, że wystąpi w tym samym czasie, gdy zostanie zdiagnozowana CLL. Ludzie, którzy rozwijają RS od CLL zwykle robią to kilka lat po diagnozie CLL.
Nowy rak zazwyczaj zachowuje się agresywnie
Nowy nowotwór występuje, gdy osoba z CLL rozwija się, co jest znane jako transformacja, najczęściej na chłoniaka nieziarniczego o wysokim stopniu złośliwości (NHL). "Wysoka ocena" oznacza, że rak ma tendencję do szybszego wzrostu i jest bardziej agresywny. Chłoniak jest nowotworem białych krwinek limfocytów.
Według jednego z badań, około 90 procent transformacji z CLL dotyczy typu NHL zwanego rozlanym chłoniakiem z dużych limfocytów B (DLBCL), a około 10 procent przekształca się w chłoniaka Hodgkina.
W rzeczywistości jest to określane jako "wariant Hodgkina zespołu Richtera (HvRS)" i nie jest jasne, czy rokowanie różni się od chłoniaka Hodgkina. Możliwe są również inne transformacje z CLL.
Dlaczego nazywa się to syndromem Richtera?
Pewien mężczyzna imieniem Maurice N. Richter po raz pierwszy opisał ten syndrom w 1928 roku. Napisał o 46-letnim urzędniku żeglugowym, który został przyjęty do szpitala i miał postępujący proces spadkowy prowadzący do śmierci. W analizie autopsyjnej ustalił, że wystąpił jeden wcześniej występujący nowotwór złośliwy, ale od niego wyłonił się nowy nowotwór, który gwałtownie narastał i niszczył tkankę, która była starą CLL.
Teoretyzował, że CLL istniało znacznie dłużej niż ktokolwiek wiedział na temat tego pacjenta, pisząc także o dwóch nowotworach lub zmianach, stwierdzając: "Możliwe, że rozwój jednej z tych zmian był zależny od istnienia inne. "
Charakterystyka
Osoby z RS rozwijają agresywną chorobę z szybko powiększającymi się węzłami chłonnymi, powiększeniem śledziony i wątroby oraz podwyższonymi poziomami markera we krwi określanej jako dehydrogenaza mleczanowa w surowicy lub LDH.
Wskaźnik przeżycia
Podobnie jak w przypadku wszystkich chłoniaków, statystyki dotyczące przeżycia mogą być trudne do zinterpretowania.
Indywidualni pacjenci różnią się ogólnym zdrowiem i siłą przed postawieniem diagnozy. Dodatkowo, nawet dwa nowotwory z tym samym mogą zachowywać się bardzo różnie u różnych osób. W przypadku RS nowotwór jest bardziej agresywny. U niektórych osób z RS odnotowano przeżycie przy średniej statystycznej mniejszej niż 10 miesięcy od rozpoznania. Jednak niektóre badania wykazały 17-miesięczne średnie przeżycie, a inne osoby z RS mogą żyć dłużej; przeszczep komórek macierzystych może dać szansę na przedłużone przeżycie.
Objawy i oznaki
Jeśli twoje CLL przekształci się w DLBCL, zauważysz wyraźne pogorszenie swoich objawów.
Charakterystyka RS obejmuje szybki wzrost guza z lub bez udziału zewnątrzkomórkowego – to znaczy, że nowe wzrosty mogą być ograniczone do węzłów chłonnych, lub rak może obejmować narządy inne niż węzły chłonne, takie jak śledziona i wątroba.
Mogą wystąpić:
Szybkie powiększenie węzłów chłonnych
Dyskomfort w jamie brzusznej związany z powiększoną śledzioną i wątrobą o nazwie hepatosplenomegalia
- Objawy niskiej liczby krwinek czerwonych (anemia), takie jak uczucie nadmiernego zmęczenia, blada skóra, zadyszka
- Objawy małego stężenia płytek krwi zliczanie (małopłytkowość), takie jak łatwe powstawanie siniaków i krwawienia z niewyjaśnionych przyczyn
- Objawy zahamowania ekstranodalnego, w tym w nietypowych miejscach, takich jak mózg, skóra, układ żołądkowo-jelitowy, skóra i płuca
- Czynniki ryzyka dla transformacji
- Ryzyko rozwoju RS z CLL nie jest w zależności od stadium białaczki, czasu jej trwania lub rodzaju odpowiedzi na leczenie, które otrzymałeś. W rzeczywistości naukowcy nie w pełni rozumieją, co właściwie powoduje transformację.
Ostatnio niektóre badania wykazały, że pacjenci, u których komórki CLL wykazują specyficzny marker zwany ZAP-70, mogą mieć zwiększone ryzyko transformacji. Inne markery, takie jak pacjenci z mutacjami NOTCH1 przy diagnozie, są przedmiotem zainteresowania badawczego. Jednak inne badania sugerują, że młodsi pacjenci z CLL – czyli młodsi niż 55 lat – również mogą mieć podwyższone ryzyko.
Inna teoria mówi, że to długotrwały czas z obniżonym układem odpornościowym z CLL powoduje transformację. U innych typów pacjentów, u których przez dłuższy czas występowała zmniejszona odporność, takich jak ludzki wirus upośledzenia odporności (HIV) lub u osób po przeszczepach narządów, istnieje również zwiększone ryzyko rozwoju NHL.
Niezależnie od przypadku, nie wydaje się, że jest coś, co możesz zrobić, aby spowodować, że twoje CLL ulegnie transformacji.
Leczenie i rokowanie
Leczenie RS zazwyczaj obejmuje protokoły chemioterapii, które są powszechnie stosowane w leczeniu NHL. Te schematy zwykle dawały ogólny wskaźnik odpowiedzi około 30 procent. Niestety, średnia przeżywalność przy regularnej chemioterapii jest mniejsza niż sześć miesięcy po transformacji RS. Jednak nowe próby i kombinacje są ciągle testowane w badaniach klinicznych.
W ostatnich latach w badaniach badano stosowanie protokołów chemioterapii Fludarabine, ponieważ wykazano, że poprawiają one wyniki u pacjentów z powikłaną CLL. Średnie przeżycie w przypadku tego typu chemioterapii zostało w jednym badaniu zwiększone do 17 miesięcy.
Coś innego, co się dzieje, to zastosowanie ofatumumabu – w pełni ludzkiego przeciwciała monoklonalnego anty-CD20, które celuje w unikalny znacznik na limfocytach B. Badanie CHOP-O ocenia bezpieczeństwo, wykonalność i aktywność chemioterapii CHOP w połączeniu z ofatumumabem w indukcji i późniejszej konserwacji u pacjentów z nowo zdiagnozowanym RS. W analizie śródokresowej więcej niż 7 z pierwszych 25 uczestników osiągnęło całkowitą lub częściową odpowiedź po sześciu cyklach CHOP-O.
Niektóre mniejsze badania dotyczyły wykorzystania przeszczepu komórek macierzystych do leczenia tej populacji. Większość pacjentów w tych badaniach otrzymywała dużo wcześniejszej chemioterapii. Z przebadanych przeszczepów komórek macierzystych przeszczep nie mieloablacyjny miał mniejszą toksyczność, lepsze wszczepienie i możliwość remisji. Konieczne będą dalsze badania, aby sprawdzić, czy jest to realna opcja dla pacjentów z RS.
Przyszłe badania
Aby poprawić przeżycie pacjentów z RS, naukowcy muszą lepiej zrozumieć, co powoduje transformację z CLL. Mając więcej informacji o RS na poziomie komórkowym, można opracować lepiej ukierunkowane terapie przeciw tym konkretnym nieprawidłowościom. Eksperci ostrzegają jednak, że skoro istnieje wiele skomplikowanych zmian molekularnych związanych z RS, może nie być żadnego jednorazowego "ukierunkowanego na wszystkie cele leczenia" i że którykolwiek z tych leków prawdopodobnie będzie musiał być połączony z regularną chemioterapią, aby uzyskać ich najlepszy efekt. Naukowcy odkrywają przyczyny RS, widzą, że RS nie jest jednolitym lub spójnym procesem.
