Czy zaburzenie wchłaniania fruktozy w układanki IBS? Fruktoza to rodzaj cukru występujący w owocach i niektórych warzywach. Niektóre badania dotyczyły roli, jaką spożywanie pokarmów zawierających fruktozę ma na nieprzyjemne objawy trawienne. Chociaż dane są dość ograniczone i wstępne, warto zapoznać się z początkowymi danymi, jeśli podejrzewasz, że owoce przyczyniają się do Twojego cierpienia jelitowego.
Co to jest złego wchłaniania fruktozy?
Objawami złego wchłaniania fruktozy, znanymi wcześniej jako nietolerancja fruktozy, są dolegliwości trawienne po jedzeniu lub piciu jedzenia lub napojów zawierających fruktozę, cukier występujący w wielu owocach. Uważa się, że stan ten jest wynikiem fruktozy, która nie jest w pełni wchłaniana w jelicie cienkim. Fruktoza trafia następnie do jelita grubego, gdzie jest osadzana i fermentowana przez bakterie jelitowe. Proces ten może wpływać na ruchliwość przewodu pokarmowego i przyczyniać się do niepożądanego gazu i wzdęć.
Niektóre osoby z zespołem złego wchłaniania fruktozy mogą tolerować niewielkie ilości fruktozy, ale objawy występują, gdy zbyt dużo fruktozy jest spożywane w zbyt krótkim okresie czasu. U niektórych osób zespół złego wchłaniania fruktozy może być wynikiem przerostu bakteryjnego jelita cienkiego (SIBO). Identyfikacja zaburzeń wchłaniania fruktozy jest kluczowym składnikiem teorii stosowanej w diecie niskiego FODMAP dla IBS.
Złośliwe wchłanianie fruktozy jest znacznie innym stanem niż dziedziczna nietolerancja fruktozy, zaburzenie genetyczne typowo rozpoznawane u dzieci.
Rozpoznanie
Można wykonać test oddechowy na wodór, mierzący ilość wodoru w oddechu po spożyciu roztworu fruktozy. Uważa się, że wzrost wodoru wskazuje, że fruktoza w roztworze była fermentowana przez bakterie w jelicie grubym.
Test oddechowy wodoru nie jest jednak całkowicie wiarygodny. Może wykazywać pozytywny wynik, nawet jeśli osoba nie ma złego wchłaniania. Podczas gdy niektóre opinie mówią, że są wartościowe, inne wskazują na jego niewiarygodność.
Rozrost bakterii jelita cienkiego (SIBO) jest kolejną możliwą diagnozą, gdy test oddechowy wodoru jest pozytywny, a lekarz musi ustalić, czy jest to właściwa diagnoza, a nie zaburzenie wchłaniania fruktozy.
Jakie są wyniki badań?
W jednym z badań dokonano porównania między osobami zdrowymi a osobami, które zostały zidentyfikowane jako cierpiące na nietolerancję fruktozy w oparciu o fakt, że doznały wzdęć i wzdęć po zjedzeniu niektórych owoców. Chociaż wyniki należy interpretować ostrożnie ze względu na bardzo małą liczbę osób (8 pacjentów, 4 grupy kontrolne), które uczestniczyły w badaniu, wyniki są interesujące. Samoidentyfikowani pacjenci mieli wyższy poziom wodoru i odczuwali więcej wzdęć i wzdęć w wyniku picia roztworu niż zdrowi osobnicy.
Odkrycie, że badani doświadczali symptomów z samego roztworu fruktozy zostało powtórzone w innym badaniu, które wykorzystało znacznie większą populację.
Wzięło w nim udział 183 osób, u których wystąpiły niewyjaśnione objawy ze strony przewodu pokarmowego. Trzy czwarte tych osób doświadczyło objawów brzusznych po spożyciu roztworu fruktozy. Objawy te obejmowały wzdęcia, bóle brzucha, wzdęcia, odbijanie i zmianę nawyków jelitowych.
Jedno z badań dotyczyło nietolerancji fruktozy u osób dorosłych z rozpoznaniem IBS. Spośród 80 uczestników badania prawie jedna trzecia miała pozytywny wynik testu oddechowego na wodór po spożyciu roztworu fruktozy. Spośród tych pacjentów 26 uczestniczyło w kolejnej ocenie rok później. Po obserwacji 14 z tych pacjentów zgłosiło, że są w stanie zastosować dietę o obniżonej zawartości fruktozy i doświadczyło znacznej poprawy objawów bólu, odbijania, wzdęcia, niestrawności i biegunki.
Trudność z fruktozą jest jednym z kluczowych odkryć za niską teorią FODMAPs dla IBS. Teoria ta została poddana znaczącym badaniom pod kątem jej skuteczności w zmniejszaniu objawów IBS.
Podsumowanie
Badania nad rolą złego wchłaniania fruktozy w IBS są wciąż na wstępnym etapie. Jeśli jednak objawy zapalenia, wzdęcia i biegunki wydają się być związane z przyjmowaniem owoców, problem z fruktozą może być brany pod uwagę. Prowadź dziennik jedzenia przez kilka tygodni, aby ustalić, czy istnieje taki związek. Jeśli tak, porozmawiaj z lekarzem na temat możliwości wykonania testu oddechowego na wodór i zapytaj swojego lekarza o próbę diety eliminacyjnej.
