Na świecie jest obecnie 11 różnych szczepów genetycznych (genotypów) wirusa zapalenia wątroby typu C (HCV), chociaż najwyższe rozpowszechnienie występuje w przypadku genotypów od 1 do 7. Oprócz tego każdy genotyp można dalej podzielić na określone podtypy, które są klasyfikowane numerycznie (np. genotyp 1a lub 1b HCV).
Genotypowanie jest uważane za kluczowe, ponieważ pomaga lekarzom w określeniu, które leki będą najskuteczniejsze dla danego wirusa (lub wirusów, jeśli zakażono więcej niż jednym genotypem HCV).
Proces identyfikacji wymaga jedynie zwykłego badania krwi, którego próbka jest analizowana przy użyciu technologii znanej jako test reakcji łańcuchowej polimerazy (PCR).
Genotyp 1
Genotyp 1 jest najczęstszym genotypem HCV w Ameryce Północnej i Europie i stanowi prawie 80% wszystkich zakażeń w Stanach Zjednoczonych Zakażenia genotypem 1 są uważane za najtrudniejsze do leczenia, chociaż nowsze leki przeciwwirusowe o bezpośrednim działaniu (DAA) osiągają wyższe wskaźniki wyleczeń zarówno u pacjentów nowo leczonych, jak i wcześniej leczonych. Genotyp 1 HCV można dalej podzielić na podtypy 1a, 1b i 1c.
Genotyp 2
Genotyp 2 jest drugim najczęstszym genotypem HCV w USA, stanowiącym około 10% wszystkich infekcji. Przed wprowadzeniem DAA był to jeden z łatwiej leczonych genotypów, przy czym pacjenci mieli 80% szans na uzyskanie trwałej odpowiedzi wirusowej (SVR), zgodnej z lekiem. Obecnie liczba ta jest bliższa 90% u wielu wcześniej leczonych pacjentów i aż 99% u nowo leczonych pacjentów.
Genotyp 2 ma również trzy główne podtypy: 2a, 2b i 2c.
Genotyp 3
Genotyp 3 jest endemiczny dla Azji południowo-wschodniej i nierównomiernie rozmieszczony w Australii, Indiach i innych częściach Dalekiego Wschodu. Szacuje się, że około 6% Amerykanów ma genotyp 3 HCV, który może rozpaść się na dwa główne podtypy: 3a i 3b.
Genotyp 4
Genotyp 4 występuje najczęściej w Afryce, na Bliskim Wschodzie iw kilku krajach Europy Wschodniej. Egipt ma wyjątkowo dużą liczbę osób zarażonych genotypem 4, jak również największą populację HCV na świecie. Wysoki wskaźnik zakażeń HCV w tych regionach w dużej mierze odpowiada za szeroką różnorodność genetyczną wirusa, która obejmuje podtypy 4a, 4b, 4c, 4d i 4e.
Genotyp 5
Genotyp 5 najczęściej występuje w południowej Afryce i uważa się, że ma niewielką zmienność genetyczną z jednym głównym podtypem: 5a.
Genotyp 6
Genotyp 5 jest powszechny w południowych Chinach, Hong Kongu i innych krajach Azji Południowo-Wschodniej. Podobnie jak genotyp 5, istnieje jeden główny podtyp: 6a.
Genotyp 7
Genotyp 7 został dodany do publicznych baz danych w 2014 r. I do tej pory został zidentyfikowany w Tajlandii i Demokratycznej Republice Konga. Ma jeden główny podtyp: 7a.
Ponadto zidentyfikowano genotypy 9, 10 i 11, chociaż infekcje były stosunkowo izolowane w Wietnamie i częściach Indonezji.
Leczenie HCV genotypem
Wraz z pojawieniem się leków przeciwwirusowych o działaniu bezpośrednim, pacjenci mają rozszerzony zakres opcji leczenia HCV. Obecnie amerykański Urząd ds. Żywności i Leków zatwierdził następujące DAA do stosowania u pacjentów z genotypami 1-4 i 6 HCV:
- Daklinza (daklataswir): genotyp HCV 3
- Harvoni (sofusbuwir + ledipaswir): genotyp HCV 1
- Sovaldi (sofusbuvir) ): Genotypy HCV 1, 2, 3 i 4
- Technivie (ombitasvir + parytaprewir + rytonawir): genotyp HCV 4
- Viekira Pak (ombitasvir + parytaprewir + rytonawir w opakowaniu z dasabuwirem): genotyp HCV 1
- Olysio (simeprewir): HCV genotyp 1
- Zepatier (grazoprewir + elbaswir): genotypy 1, 4 i 6 wirusa HCV
