Otyłość jest obecnie uznawana za czynnik ryzyka wielu chorób sercowo-naczyniowych, w tym choroby wieńcowej, niewydolności serca i udaru. Cztery nowe badania potwierdziły silny związek między otyłością a nieregularnym rytmem serca znanym jako migotanie przedsionków.
Czym jest migotanie przedsionków?
Migotanie przedsionków, znane również jako AF lub "A-Fib", jest nieprawidłowym rytmem serca, który jest najczęstszym rodzajem arytmii (termin medyczny używany w przypadku jakiegokolwiek problemu z rytmem lub częstością rytmu serca).
Migotanie przedsionków zwiększa ryzyko udaru.
Co zwiększa ryzyko wystąpienia migotania przedsionków?
Zidentyfikowano szereg czynników ryzyka, które zwiększają ryzyko wystąpienia migotania przedsionków. Należą do nich wiek, wcześniej występujące choroby serca (takie jak choroba wieńcowa lub kardiomiopatia), wysokie ciśnienie krwi, wrodzone wady serca, nadczynność tarczycy, cukrzyca, choroby płuc, picie dużych ilości alkoholu i otyłość. U niektórych osób kofeina lub stres psychiczny mogą wywołać migotanie przedsionków.
Otyłość jako czynnik ryzyka migotania przedsionków
Wiele badań wykazało, że otyłość jest czynnikiem ryzyka migotania przedsionków i że ryzyko wydaje się wzrastać wraz ze wzrostem wskaźnika masy ciała (BMI).
Jedno badanie, w którym oceniano wyniki badania dotyczącego zdrowia kobiet, które obejmuje ponad 34 000 kobiet, wykazało, że otyłość jest czynnikiem ryzyka przetrwałego migotania przedsionków (migotanie przedsionków, które nie ustępuje, ale staje się trwającym całe życie, przewlekłym problemem).
W innym badaniu, opartym na wynikach badania ryzyka ateriosklerozy w społecznościach (ARIC), stwierdzono, że otyłość i przyrost masy ciała są czynnikami ryzyka rozwoju migotania przedsionków u mężczyzn, a także u kobiet.
Oprócz wcześniejszych badań na ten temat, cztery metaanalizy (badania, które łączą i analizują dane z wielu innych badań na ten sam temat) potwierdziły teraz, że otyłość odgrywa główną rolę zarówno w występowaniu, jak i nasileniu atrioty. migotanie.
Te metaanalizy obejmowały łącznie 51 kontrolowanych badań i okazało się, że za każdym 5-punktowym wzrostem BMI występowanie (częstość) migotania przedsionków wzrosło o 10% do 29%.
Utrata masy ciała i aktywność fizyczna mogą pomóc
Inne badania wykazały, że utrata masy ciała może zmniejszyć obciążenie związane z migotaniem przedsionków i że poprawa ta trwa tak długo, jak długo utrzymuje się utrata masy ciała.
W badaniu obserwacyjnym Women’s Health Initiative (WHI), które obejmowało ponad 93 000 kobiet po menopauzie, których obserwowano przez średnio 11,5 roku, badacze stwierdzili, że wyższy poziom aktywności fizycznej zmniejsza ryzyko migotania przedsionków, które w przeciwnym razie byłoby obecne z powodu otyłość. Stwierdzono to również w przypadku mężczyzn w badaniu ARIC.
Jeśli jesteś otyły lub ma nadwagę, porozmawiaj z lekarzem na temat ryzyka wystąpienia migotania przedsionków i jakie kroki możesz podjąć, aby złagodzić to ryzyko.
