Pień mózgu to obszar mózgu, który fizycznie i funkcjonalnie łączy aktywność mózgu wysokiego poziomu z resztą ciała. Jest to także centrum kontrolne dla kilku funkcji podtrzymujących życie, takich jak oddychanie i regulacja serca.
Pień mózgu, jak widać na powyższym zdjęciu, znajduje się głęboko w mózgu i rozciąga się w kierunku tyłu głowy, dokładnie tam, gdzie spotykają się czaszka i kręgosłup.
Uderzenie pnia mózgu jest wynikiem przerwania przepływu krwi w małych tętnicach w tylnej części szyi i mózgu, takich jak tętnica podstawna, prawa lub lewa tylna tętnica móżdżkowa lub prawa lub lewa tętnica kręgowa. Przyczyny udaru mózgu są takie same jak przyczyny udarów w innych rejonach mózgu.
Objawy
Udar mózgu może powodować wiele objawów. Może powodować
osłabienie lub niedobory czuciowe po stronie ciała przeciwnej do uszkodzonej strony pnia mózgu. Może powodować podwójne widzenie , ponieważ kontrola ruchów gałek ocznych znajduje się w pniu mózgu. Kiedy jedno oko nie jest w stanie poruszać się tak dobrze, jak inne normalne oko – brak ruchu symetrycznego wytwarza percepcję dwóch obrazów. Uderzenie pnia mózgu często kojarzy się z nierównymi uczniami .Zawroty głowy
lub odczucia wirowania są częste w przypadku udaru mózgu, ponieważ poczucie równowagi utrzymuje się w pniu mózgu. Nierówna siła mięśni twarzy i jamy ustnej może spowodować opadanie powiek lub jedną stronę zwisu . Może to spowodować problemy z połykaniem, niewyraźną mowąlub może sprawić, że język faktycznie wskaże jedną stronę. Może również powodować osłabienie ramion, zwykle objawiające się niezdolnością do równomiernego wzruszania ramion. Jedną z cech odróżniających udar mózgu od udaru kory mózgowej jest wpływ na odczuwanie twarzy. Kiedy obrys pnia mózgu wywołuje niedosyt zmysłów twarzy, twarz jest odrętwiała po tej samej stronie co uderzenie. Jest to przeciwieństwo udaru kory mózgowej, co powoduje niedosyt czuciowy po przeciwnej stronie twarzy. Jest to jedna z wskazówek używanych przez neurologa do diagnozowania udaru mózgu. W niektórych przypadkach udar mózgu może powodować czkawkę.
Może również skutkować
utratą przytomności
z powodu roli pnia mózgu w regulacji oddychania i funkcji serca.
Zespoły udaru mózgu • Niektóre zespoły udaru mózgu obejmują zbiór pozornie niezwiązanych ze sobą objawów, które występują łącznie, ponieważ ich kontrola polega na niewielkich skoncentrowanych regionach pnia mózgu, które mają takie same ukrwienie. Cur Klątwa Ondyny – wpływa na dobrowolne oddychanie z powodu zmiany dolnej części rdzenia – zespół Webersa – jest udarem śródmózgowia, które powoduje osłabienie przeciwnej strony ciała w połączeniu ze słabością powiek i osłabieniem ruchów gałek ocznych po tej samej stronie Zablokowany zespół – to udar, który wpływa na mosty i powoduje całkowity paraliż i niemożność mówienia, z nienaruszoną świadomością i zdolnością poruszania oczami. Może to wynikać z wyjątkowo nieprawidłowego bilansu soli i płynów. Zespół Wallenberga, zwany także syndromem rdzeniastym bocznym, charakteryzuje się charakterystycznym deficytem twarzy, który występuje po tej samej stronie co udar i niedosyt czuciowy ciała po przeciwnej stronie skoku, jak w tym przykładzie.
Rozpoznanie
Rozpoznanie udarów mózgu wymaga szczegółowego zrozumienia i doświadczenia z chorobą neurologiczną. Uderzenia pnia mózgu zwykle nie są tak widoczne w mózgu lub MRI mózgu, co udary w innych lokalizacjach mózgu.
Pień mózgu jest stosunkowo mały i często trudno go sobie wyobrazić ze względu na pobliską kość czaszki i górną część kręgosłupa. Często udar mózgu pisma objawia się subtelnymi objawami klinicznymi zdiagnozowanymi na podstawie dokładnego badania klinicznego i może zająć kilka dni lub tygodni, aby zmiany pojawiły się w badaniach obrazowych – potwierdzając ocenę kliniczną.
Rokowanie
Podobnie jak w przypadku udarów w innych rejonach mózgu, rokowanie udaru mózgu pnia jest różne. Objawy udaru zazwyczaj osiągają szczytowe nasilenie w godzinach i dniach bezpośrednio po początkowym początku udaru przed rozpoczęciem gojenia. Staranne monitorowanie i opieka medyczna może pomóc zmaksymalizować powrót do zdrowia i zmniejszyć niepełnosprawność po udarze mózgu.
Źródła
Martin Samuels i David Feske, Office Practice of Neurology, 2
Wydanie, Churchill Livingston, 2003
Walter G. Bradley DM FRCP, Robert B. Daroff MD, Gerald M Fenichel MD, Joseph Jankovic MD, Neurology in Clinical Practice, 4
th
Edition, Butterworth-Heinemann, 2003
